Zit er een beetje doorheen

Ds. H. Veldhuizen / 6 reacties

20-04-2012, 08:43

Vraag

Ik overweeg hulp te zoeken voor mijn problemen. Ik heb lang gewacht om deze vraag te stellen, momenteel zit ik er een beetje doorheen. Ik ben getrouwd en moeder van twee kinderen van 3 en 1. Ik ben momenteel huismoeder en bezig om gastouder te worden. Vorig jaar zijn wij verhuisd i.v.m. met omstandigheden. Mijn kinderen zijn best lief maar vragen heel veel aandacht. Ze zitten steeds op mijn lip en vragen veel aandacht en als ik ze die dan geef en daarna weer iets anders ga doen, is het weer hetzelfde. Het is voornamelijk die van 3 die daar mee begint en die van 1 doet het dan na uiteraard. Wij wonen nu bijna een jaar in onze nieuwe woonplaats, maar hebben verder nog geen contacten met andere mensen opgebouwd. Wij kerken namelijk nog in onze oude woonplaats. Ook daar heb ik geen contacten in de kerk en heb daar ook geen behoefte aan. Wij zijn voornamelijk verhuisd door de problemen in onze vorige woonplaats met onze schoonfamilie, waarvoor ik niet de perfecte schoondochter ben. Volgens hen is er echter niets aan de hand. We hebben ruzie gehad toen we vertelden dat we gingen verhuizen en er is daarna nooit iets uitgepraat. Bij hen werkt het zo dat als je ruzie hebt en je ding gezegd is, dat daarna alles weer koek en ei is. Nou, zo werkt het bij mij niet. Ook toen mijn man en ik verkering hadden was er altijd wat. Mijn vriendinnen ben ik ook door alles kwijt ook geraakt, al zie ik ze nog wel af en toe, maar de hechte band is weg. Mijn man begrijpt mij wel, maar vraagt verder nooit hoe ik me voel. Ook tegen zijn ouders zegt hij niets. Hij probeert het wel, maar hij is -denk ik- niet overtuigend genoeg. Met mijn ouders hebben we wel een goede band. Ik denk weleens dat hij gewoon bang is voor zijn ouders. Al met al een heleboel dingen waar ik geen kant mee op kan. Ik bid wel tot God of Hij me raad wil geven en soms is Hij dichtbij en ook zo ver weg. Ben ook erg bezig met het geloof, maar een vriendin zei eens tegen mij: Als je bonje hebt met je schoonfamilie kan je niet bekeerd worden. Dan moet je het eerst goed maken... Ik heb er van mijn kant al alles aan gedaan, maar ze willen het niet begrijpen. De dominee van onze gemeente zei laatst ook dat alles uit de weg geruimd moet zijn. Als je met iemand wat had, dat je dat uit moet praten. Ik was het daar echt niet mee eens. Er staan toch ook in de Bijbel dat "zoveel het in u is, houdt vrede met alle mensen". Dat heb ik geprobeerd, maar het werkt niet. ik hoop dat jullie raad weten wat ik nu verder moet.

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Beste vriendin,

Je hebt problemen, schrijf je, en je schrijft ook wat die problemen zijn: je kinderen van 3 en 1 jaar vragen erg veel aandacht, je schoonfamilie vindt dat je niet de perfecte schoondochter bent (zijn die er trouwens? En zijn er perfecte schoonfamilies?) en je hebt ruzie met hen gehad, wat -nu je in een andere gemeente woont- nog steeds niet opgelost is. Je hebt, dat is goed, met dat alles geen rust. Maar, schrijf je, het lijkt onoplosbaar. De dominee zei onlangs (was dat in een preek of was hij bij je op bezoek?) dat als je met iemand wat had, je dat moet uitpraten, maar daar was je het echt niet mee eens, schrijf je. En aan de andere kant schrijf je dat de schoonfamilie de ruzie nooit heeft uitgepraat en het bij hen zo werkt dat, als je ruzie hebt en je je ding gezegd hebt, daarna alles weer koek en ei is. Maar zo werkt het bij jou niet, zeg je. Nu overweeg je hulp voor je problemen te zoeken en je vraagt raad.

Laat ik maar beginnen bij wat je het eerst schrijft: dat je beide kinderen heel veel aandacht vragen. Ze zijn best lief, schrijf je, maar ze zitten steeds op je lip, vooral de driejarige, maar de kleine van 1 jaar doet het na. En als je hen aandacht geeft en daarna weer iets anders gaat doen is het weer hetzelfde.

Ik kan me best voorstellen dat je daar moe van wordt, beste vriendin. Kinderen grootbrengen is ook niet zo gemakkelijk. Het is "de hoogste van de beeldende kunsten" zei een oude kerkvader, en ik denk dat hij gelijk heeft. En de bekende theoloog Kohlbrugge (hij leefde van 1803 tot 1875) zei eens: "De ouders zijn de handen van God om hun kinderen op de juiste manier groot te brengen." Wat een geweldige verantwoordelijkheid. Ouders hebben daar bij de doop "ja" op gezegd. Jij, veronderstel ik, ook. Dus: geef maar gerust in liefde en met wijsheid veel aandacht aan je kinderen. Dat geldt niet alleen kleine kinderen. Maar wat denk je als je je kinderen van peuter kleuter worden? Gelukkig is er dan de school waar het kind naar toe kan gaan, waarbij je zult merken dat de juffrouw (of meester) voor het kind vaak meer gezag heeft dan moeder of vader. Maar als het uit school thuis komt heeft het kind vaak hele verhalen en vraagt het weer alle aandacht. En wat denk je (ik denk een flink aantal jaren verder) van de puberleeftijd en de groei van je kinderen naar de volwassenheid? Kinderen blijven, het ene kind meer, het andere kind wat minder, aandacht van hun ouders vragen en als ze klein zijn is het vooral de moeder bij wie ze komen.

Ik denk dat je, hoe moeilijk het ook voor je is, moet proberen veel dingen aan de kant te zetten en je kinderen alle aandacht te geven. Door bijvoorbeeld hen wat voor te lezen, met ze te spelen, te zingen, een wandelingetje te maken, enz. Dat geldt ook het jongste kind van 1 jaar. Hoe belangrijk is het dat een moeder zich helemaal op het kind richt, zodat er bij het kind vertrouwen groeit: mama is er en ze is er voor mij. Mag ik eens een heel eenvoudig voorbeeld geven: het kleine kind ligt in de wieg of het ledikantje te huilen, moeder gaat naar boven en op de trap roept moeder al met haar lieve stem: " Hallo, daar ben ik al, ja, hoor, mama komt je helpen, je mag in bad, kom maar hoor"... enz. Begrijp je wat ik daarmee bedoel? Het is goed dat kinderen moeders lieve stem horen, dat moeder even met het kind zingt, wang tegen wang. En als het kind wat groter wordt (bijv. 3 jaar), dat het kind met zijn gebabbel bij moeder terecht kan, ook als moeder druk is. Ook daarbij kan moeder praten, bijvoorbeeld: "Kijk, nu is mama aan het stoffen, aan het aardappelen schillen en zo meteen gaan we samen naar je zusje kijken", enz. Moeilijk? Ik begrijp best dat het niet gemakkelijk is. Maar ik lees dat je huismoeder bent. Dat is heel mooi! Je kunt zo alle aandacht aan je kinderen proberen te geven. Alleen vroeg ik me even af (je vindt het toch niet erg dat ik dat zeg, beste vriendin?) of het wijs is dat je, nu je kinderen zoveel aandacht vragen dat het je teveel dreigt te worden, je gastouder wilt worden. Zou het niet beter zijn daar wat mee te wachten? Misschien zou je de tijd kunnen benutten om eens wat te lezen over het grootbrengen van kinderen. Daar zijn best goede boekjes over die je wel in een goede christelijke boekwinkel kunt vinden. Daar is trouwens ook best wel wat over te vinden op Google. Tik het woord "schatjes" maar eens in; dan kom je vast wel wat tegen dat erg bruikbaar voor je is.

Nu is er ook nog een tweede en dat is, denk ik veel ingrijpender: de verstoorde verhouding met je schoonouders. Met je ouders heb je een goede band, schrijf je. Maar de verhouding met je schoonfamilie is danig verstoord. Oorzaak (of dat werkelijk de oorzaak is, en de enige oorzaak, weet ik niet): dat jullie gingen verhuizen. Jullie zijn zelfs verhuisd vanwege de problemen met je schoonfamilie, schrijf je. Misschien heeft de schoonfamilie dat op de een of andere manier ook begrepen. Jammer! Je zou het willen uitpraten, zeg je, terwijl je (hierboven scheef ik dat al) het aan de andere kant niet eens bent met de dominee die onlangs zei dat je de dingen moet uitpraten. Daar zit dus iets tegenstrijdigs in.

Nu weet ik niet wat je met uitpraten bedoelt. Je kunt meningsverschillen namelijk op twee manieren willen uitpraten: 1. Net zo lang praten totdat je je gelijk krijgt. Maar dat lost meestal niet zoveel op. Dat kan zelfs een verharding van standpunten betekenen, want een van tweeën moet dan toegeven en dat is niet zo gemakkelijk. 2. De dingen eerlijk en op een goede toon tegen elkaar zeggen, en als dat gebeurd is tegen elkaar zeggen: Nu weten we elkaars standpunten, we geven elkaar de hand en we komen er niet meer op terug. Ik denk dat dat laatste het beste is.

Je schrijft dat je God bidt of Hij je raad wil geven. Fijn om dat te lezen. Denk dan eens aan deze tweede manier. Uitpraten kan namelijk goed zijn, maar niet eindeloos. Waarschijnlijk bedoel je dat zelf ook als je schrijft dat je het met de dominee, die het over uitpraten had, niet eens was. Ik denk zelfs dat dat de juiste houding van een christen is en dat Paulus dat bedoelt met de woorden die je aanhaalt: "zoveel het in u is, houdt vrede met alle mensen." Niet dat we ons gelijk halen maar dat we vrede (sjaloom, volledige vrede) met de ander houden ook al ligt er een aantal verschillen. Of er moeten lelijke woorden tegen elkaar gebruikt zijn. Maar dan nóg geldt het: "zoveel het in u is, houdt vrede met alle mensen." Was dat niet de houding van Jezus, beste vriendin en zegt Petrus niet dat wij "geroepen zijn Jezus’voetstappen na te volgen?" en daarna die geweldige woorden over Jezus: "Die toen Hij gescholden werd niet terugschold, en toen Hij leed niet dreigde, maar het overgaf aan Hem, Die rechtvaardig oordeelt" (namelijk aan God; 1 Petrus 2:21-24)? Zoek die woorden maar eens op in je Bijbel. Petrus gebruikt daarbij ook de woorden "bekeerd zijn" (vers 25). Jij noemt dat woord ook als je het hebt over "bonje met je schoonfamilie." Nu, zoek niet je gelijk, zeg je ding (ik gebruik je eigen woorden) en leef met je schoonfamilie, ondanks dat er verschillen van inzicht zijn, zo dat alles weer "koek en ei" (weer: je eigen woorden) is. Ik weet wel dat dat niet altijd gemakkelijk is. Hoe gauw kan er wat zijn tussen mensen en mensen. Zelfs Paulus en Barnabas hadden eens een ernstig meningsverschil met elkaar (Handelingen 15: 35-41), het werd zelfs een verbittering en scheiding. Maar het is tussen hen weer goed gekomen. We lezen later zelfs twee keer dat Paulus de groeten van Markus doet. Markus is dan dus bij hem (Kolossensen 4:10; Filémon 24). Is dat niet mooi en een teken van bekering?

Er is nog iets dat ik lees, namelijk dat je in je nieuwe woonplaats nog geen contacten met mensen hebt opgebouwd. Bedoel je met het woordje "nog", dat je dat binnenkort gaat doen? Dat zou, denk ik, erg goed zijn. Je schrijft namelijk dat je in jullie oude woonplaats ook geen contacten hebt met mensen in de kerk en daar ook geen behoefte aan hebt. Toch zou ik je erg aanraden contacten met mensen in je gemeente op te bouwen. Dat kan namelijk heel belangrijk zijn. Het verruimt je inzicht, je ziet dat er tussen mensen en mensen altijd wel wat kan zijn en daar probeer je op een goede wijze mee om te gaan. En het is ook bijbels. Denk aan Psalm 133: Hoe goed en liefelijk is het dat broeders (en zusters natuurlijk ook) ook samenwonen (dat wil zeggen: in liefde met elkaar omgaan). Dat is als (zalf)olie op de baard en kleding van Aäron (vers 2; dat wil zeggen: dat ruikt lekker). En het is als dauw op de berg Hermon en op de bergen van Sion (vers 3; dat wil zeggen: dat mag er, net zoals bij ons na een heerlijke voorjaarsregen, vrucht verwacht worden). Een goede band met leden van de gemeente hebben (waarbij je leert geven en nemen) "ruikt lekker" en is "erg vruchtbaar" voor de gemeente, voor anderen en voor jezelf. Meer nog: daar gebiedt de Heere de zegen en het leven tot in eeuwigheid (vers 3).

Beste vriendin, ik besef dat ik heel wat gezegd heb om over na te denken. Ik ken je niet. Maar in het begin van je vraag zeg je dat je overweegt om voor je problemen hulp te zoeken. Als je problemen zo groot zijn dat je er moeilijk uitkomt probeer dan contact te zoeken met je dominee. En misschien is professionele hulp wel goed, waarbij ik bijvoorbeeld denk aan Gliagg De Poort.

Van harte wijsheid bij alles. God zegene je,
Ds. H. van Veldhuizen

Ds. H. Veldhuizen

Ds. H. Veldhuizen

  • Geboortedatum:
    02-01-1938
  • Kerkelijke gezindte:
    PKN (Hervormd)
  • Woon/standplaats:
    Wapenveld
  • Status:
    Inactief
  • Bijzonderheden:
    Emeritus

Tags in dit artikel:

opvoedingschoonfamilie
6 reacties
Hanna
20-04-2012 / 09:51
Eeen liefdevol en bewogen antwoord!

Kinderen die veel aandacht vragen, herken ik, en in eigen kracht kunnen we het idd niet...
maar weet dat God ons ja-woord bij de doop wilde overnemen, zodat we achter Hem aan mogen gaan,
ook als het zo moeilijk is om jezelf voor 100% aan je kinderen te geven...

Denk aan wat Jacobus zei; als je wijsheid ontbreekt, vraag het dan aan de Heere!

Wat je andere problemen betreft, veel sterkte hierin!!
toetje
20-04-2012 / 10:14
Soms is het heel nuttig om in een paar gesprekken met een eerstelijns psycholoog al je gedachten eens op een rijtje te zetten!
Roozemond
20-04-2012 / 10:29
Dapper dat je hiermee durft te komen!
Tip: laat het ook aan je man lezen, de vraag en het antwoord....

Je mag tot God gaan, ook al is de relatie met je schoonfam. moeilijk. Wat anderen ook zeggen.
Als jij daar naar luistert, komt het tot een moment dat je niet meer tot God zal gaan en dat is niet Zijn bedoeling, dat geloof ik echt niet. Wie tot Mij komt zal ik geensinds uitwerpen.

Ik heb ook een slechte relatie met m'n schoonouders. Daar worstel ik ook vaak mee. Vooral omdat mensen zo keihard kunnen zijn en letterlijk zeggen: jij kunt geen kind van GOd zijn want je staat niet in een mooie en goede relatie met je schoonfam. Ik ben iemand die zulke dingen vreselijk aan kan trekken maar inmiddels kan ik het loslaten.
Ik zal nooit hecht met hen worden en ik weet dat dat ook niet van mij gevraagd wordt. Ik bid voor hen, ik zie ze op verjaardagen en dat is het. Dat is geen zonde maar gewoon de praktijk. Ik heb er andere mensen voor teruggekregen wat ik als een prachtig geschenk van God ervaar.

Is het niet een idee om in je nieuwe woonplaats naar de kerk te gaan? Wie weet mag je daar een nieuwe 'familie' ontvangen... En het lijkt me ook praktisch en rustiger.

Het is ook niet verkeerd om de raad van @toetje op te volgen. Dat kan al veel ruimte geven. En je hoeft je er nooit voor te schamen!

Succes met alles hoor en sterkte in Hem!
tamara72
20-04-2012 / 14:33
Pas las ik het volgende..
Hoe zwaar kan het ouderschap wegen?Als je kindje geboren wordt is het eigenlijk hulpeloos.Tot het moment dat ze weten hoe ze die tong moeten gebruiken dan is het gedaan met de rust.En al snel bereiken ze de leeftijd dat je op sommige dagen niet anders zegt dan:Doe niet blijf af maak niet zoveel lawaai, spring niet op je bed, ruim op, gil niet doe de deur dicht, maak geen ruzie sla en vecht niet!Dus ligt de verleiding om de hoek om de boel de boel te laten even niets meer willen horen of ze gewoon een blinddoek om te doen.En een koptelefoon op te doen met daarin enkel het geluid van zingende vogels en klotsende golven.Het loopt toch niet altijd zoals ik wil.
met... kinderen de was de boodschappen en de schoonmaak. Oh ja er zijn ook dagen dat ik fluitend door het huis loop, maar dat zijn meestal de dagen dat de kinderen op school zitten en het hier iets rustiger is.Als ik in de spiegel kijk, zie ik twee blauwe halve manen onder mijn ogen, een halve etage lager hangt mijn neus.
In mijn hoofd bonkt geen knikker maar een heuse basket bal en mijn schouders lijken eerder een hele klas te dragen dan de zorg voor ...kinderen Maar ik zou ze voor geen goud willen missen.
Ik zit ook in zo'n situatie wat schoon ouders betreft maar ik heb geen steun van mijn man wat het wel heel moeilijk maakt als u mijn mail adres wil mag u het opvragen.
En wat heeft die ene appel veel ellende in de wereld gebracht....
Sterkte
Cloudsadmirer
21-04-2012 / 00:00
Tamara72, waar staat dat het een appel is?
Hanna
21-04-2012 / 08:15
@Rinske; wat heeft dat er mee te maken? dat raakt de kern toch niet?!
er is gezondigd door te eten van die verboden boom, en idd...wat een diepe ellende is er uit voorgekomen...

Terug in de tijd

Is het bijwonen van een crematie zondig?
Geen reacties
20-04-2016
Regelmatig hoor ik de uitdrukking: In deze tijd wordt het doorbrekende werk van de Heilige Geest zo gemist. Wat wordt er precies verstaan onder het doorbrekende werk van de Heilige Geest? Wordt hieron...
Geen reacties
20-04-2006
Ik voel wat voor hem, hij misschien ook voor mij, maar is niet verliefd. Ik probeer er mee te leven. Ik zie hem regelmatig in onze werksituatie! Ik zie hem ook zo nu privé en dan doen we leuke dingen:...
Geen reacties
20-04-2021
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering