Vraag
Ik heb een vraag over de voorbereidingsweek voor het Heilig Avondmaal. Ik lees het boek "Welkom in de strijd" van ds. R. van Kooten. Ik leer daar heel veel van. Al jaren waren voorbereidingsweken voor mij een week met zoveel spanningen en intense vermoeidheid. De laatste twee keren was ik zelfs aan het einde van de week ziek en kon ik niet deelnemen aan het Heilig Avondmaal. Ik las altijd heel erg veel en was er ook heel veel mee bezig. Nu ben ik door het huwelijk met mijn man in een andersoortige gemeente gekomen (wel hetzelfde kerkgenootschap) en daar merk ik dat ik steeds meer geleerd heb om buiten mijzelf te zien.
Nu is het van de week weer voorbereidingsweek en merk ik dat ik het soms de hele dag door vergeet (ben dan erg druk op het werk). 's Avonds denk ik er dan weer aan en dan lees ik rustig een stukje. Maar het is dan net of ik een stemmetje in me hoor zeggen: "Zie je nu wel dat het bij jou niet echt is. Als je echt een kind van God was dan, had je nu niet zoveel rust en zo'n kalmte en dan vergat je het niet zoveel uren in de week. Zoals jij er mee bezig bent eet en drink je je nog een oordeel. Ik zou maar niet aangaan etc."
Nu is het natuurlijk een rare vraag om te vragen hoeveel uren op de dag je eraan moet denken dat het zondag Heilig Avondmaal is, maar toch zou ik graag een pastorale handreiking krijgen hoe je het beste een voorbereidingsweek kunt houden. Ik bid tweemaal op een dag in mijn morgen en avondgebed of de Heere mij wil voorbereiden, omdat ik voel dat ik dit zelf niet kan. Maar ik raak zo in verwarring als ik dan het einde van de dag merk dat ik er zo weinig aan heb gedacht.
Antwoord
Beste zuster in de Heere,
Graag neem ik je mee naar het gedeelte van het formulier, waarin zo rijk wordt verwoord dat wij niet aan de tafel van de Heere komen om daarmee aan te geven dat wijzelf zo volkomen zijn. Integendeel, wij zoeken onze zaligheid buiten onszelf in Christus. Wij verkondigen daarmee dat wijzelf midden in de dood liggen, maar dat Hij nochtans ons leven is. Wij vieren Heilig Avondmaal tot Zijn gedachtenis. Het is het rijke inzicht in de Reformatietijd, dat men niet meer een aanvulling zocht in eigen werken, zoals het geval is in de roomse theologie; maar de volkomenheid in het offer van Christus.
Door zo gefixeerd te raken op eigen inbreng als bij de vraagstelster aanwezig, breng je jezelf weer terug in dit vaarwater. Laat eens alle verwachting van jezelf los en geef je geheel aan Christus. Het is werkelijk niets uit ons, maar alles in Christus. Zo kom je tot ruimte. En niet anders. Het gaat om een leven in dankbaarheid.
De aanklachten zullen altijd tegen je blijven. Satan is altijd met je bezig. Als hij niet in staat is om je agenda overvol te maken, zodat je niet aan voorbereiding toekomt, dan wijst die je wel weer op je onvolmaaktheid in je toewijding als je er wel in slaagt om je op de Heere te concentreren.
Dit is toch de verkondiging van Jezus in het Heilig Avondmaal => Mij heb je nodig, elk uur, elk ogenblik! Als je niet in Mij begint, kom je ook nooit bij Mij uit. Het Heilig Avondmaal is als de naald van je kompas. Die wijst altijd op Christus. Hoe vaak kijk je nu op je Kompas? Dat is: zoek je bewust het aangezicht van God in gebed en Schriftlezing?
God heeft Israël het ochtend- en avondgebed gegeven. Laten wij oppassen voor farizeïsme, die er allerlei geboden en toestanden bij maakt. Van Daniël lees ik dat hij het aangezicht van God drie keer per dag zocht. Daar waren de omstandigheden ook naar. Tevens laat het zien dat er vrijheid is bij God! Dit is denk ik een mooi voorbeeld om los te komen van elke vorm van menselijke dwang en eigenzinnige vroomheid. Je dag beginnen met God en eindigen met God. Dat zijn twee krachtig pilaren, die het dak van de dag kunnen dragen. Daaronder krijg je altijd wel ontmoetingen of dingen onder ogen, die je betrekken op God. Onze vaderen wisten al van het geheim van het werk van de Heilige Geest, Die er voor zorgde dat er "meer met de pet op werd gebeden, dan met de pet af."
Ik hoop dat ik je hiermee wat verder heb geholpen.
Hartelijke groet,
Ds. B. J. van de Kamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. B. J. van de Kamp
- Geboortedatum:21-11-1950
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hierden
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ken je dit boekje? http://www.debanier.nl/theologie/verbroken-voor-u/
Ik gebruik het zelf vaak en het is zo eenvoudig, mooi, bijbels, goed te lezen, korte stukjes.
Het is elke dag voorbereiding.... Niet alleen in de week voor het HA.
Al ben ik er wel een voorstander van om juist in die week rust te nemen, de stilte op te zoeken, maar met die dingen te doen beoog ik niet het doel om daarmee/daardoor groen licht bij God te krijgen zeg maar, even in eigne woorden uitgedrukt wat ik bedoel te zeggen, maar om stil te staan wat zondags herdacht/gevierd zal worden.
Ik wens je een gezegende zondag!
Lees eens de twitters aan de rechterkant, dat zijn allemaal optimistische mensen, die nooit over hun problemen schrijven, ze gaan alleen van het goede uit.
Ze doen goede werken en zijn betrokken bij onze wereld, vooral de refowereld.
Laten wij, zondaars, daar iets van leren, soms begrijp ik niets van zoveel positievisme, maar ik ben ook maar een mens met al zijn twijfels en de twitterraars twijfelen nooit.
Petje af.
Mijn hart bonkte in mijn keel en ik was bang dat als ik zou gaan lopen ik flauw zou gaan vallen.
Voor mijzelf was ik erg blij achteraf dat er niemand in mijn buurt zat, anders had ik diegene om hulp gevraagd.
Ik ben wel aangegaan, gewoonweg omdat je op God moet zien en alles van Hem verwachten. Het verlangen was er ook. De loop naar de tafel des Heeren verliep prima en daar kwam ik ook volkomen tot rust, alleen jammer dat het zo kort duurde. De satan zal je op allerlei manieren onderuithalen ongeacht hoe goed jou voorbereidingsweek ook was, doe het altijd in afhankelijkheid van God zie op Hem.
