Verkering met een weduwnaar

A. Teerds-Gertenbach / 10 reacties

14-02-2012, 13:30

Vraag

Ik heb een paar maanden verkering met een weduwnaar. Het gaat erg goed tussen ons. Ik geef al veel om hem en wil hem niet meer kwijt. Hij heeft echter twee kinderen en ik heb niet het gevoel dat er een klik tussen ons is. Dat voelt niet fijn. Ik wil ook graag om hen geven! Ik krijg ook een benauwd gevoel als ik er aan denk dat ik hun moeder zou worden. Een gevoel van twijfel besluipt me en ik denk dat ik met deze relatie moet stoppen. Mijn vriend vindt dat ook heel erg. Kan ik moeder worden van kinderen die eigenlijk niet van mij houden en waar ik zelf ook een twijfelgevoel over heb? Dat is toch niet goed?

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Het zal niet gemakkelijk voor je zijn om met zoveel twijfels te leven. Je hebt verkering met een weduwnaar en het gaat goed. Je geeft veel om hem, maar bij de gedachte moeder van zijn kinderen te worden krijg je het benauwd.

Ik herinner me dat er vorig jaar -13 april 2011- in het familieblad Terdege een artikel over een tweede huwelijk en het stiefmoederschap stond. Dat artikel heb ik nog eens doorgelezen. Er wordt o.a. in geschetst dat het een zware taak is. Een citaat: "Als je aan zoiets begint, is het het mooist als je weet dat het Gods wil is, zodat je op Hem kunt terugvallen. Ik zal anderen dan ook niet voorhouden dat het altijd zo mooi is. Het is een offer, want je levert -natuurlijk afhankelijk van je gezin, de samenstellingen en de leeftijden- heel veel in. Alle vrijheid en privacy raakte ik kwijt."

Je moet je echt voor 100 procent én met liefde voor man en kinderen in willen zetten. Die liefde naar en van de kinderen voel en ervaar je niet. Daarom: als je de vraag stelt of je in jouw situatie moeder van deze kinderen kan worden, dan zeg ik "nee, absoluut niet." Je maakt die weduwnaar met zijn kinderen én jezelf diep ongelukkig. Hoe pijnlijk het ook is: voor alle partijen is het het beste dat je met deze relatie stopt. Ik wens je daarin van harte Gods hulp toe!

A. Teerds-Gertenbach

A. Teerds-Gertenbach

A. Teerds-Gertenbach

  • Geboortedatum:
    29-01-1951
  • Kerkelijke gezindte:
    Gereformeerde Gemeenten
  • Woon/standplaats:
    Hendrik-Ido-Ambacht
  • Status:
    Actief

Tags in dit artikel:

stiefouderweduwnaar-weduwe
10 reacties
intro
14-02-2012 / 13:52
Het is wel een probleem om serieus te nemen! Zeker! En als het niet beter wordt, is het denk ik ook niet verantwoord om met deze man te trouwen. Maar voor nu zou ik zeggen: hoeveel heb je al geïnvesteerd in de relatie met deze kinderen, hebben jullie overwogen om een adviesgesprek met een professional aan te gaan, heb je al contact gehad met iemand die met een weduwnaar met kinderen is getrouwd en dus ervaring hierin heeft? Wat mij betreft wat mogelijkheden voordat je zo'n definitief en pijnlijk besluit neemt.
Sterkte!
sydneylover
14-02-2012 / 14:26
Er staat niet eens in hoe oud de kinderen zijn, dat lijkt me een verschil maken. En de relatie duurt nog maar een paar maanden, vind je het gek dat de vraagstelster nog lang niet de positie van potentiële stiefmoeder heeft veroverd?

Ik ben ook geen ervaringsdeskundige, maar volgens mij is nog de nodige ruimte voor gesprek, eventueel met behulp van een professional, voordat je zo'n rigoreus besluit neemt als een serieuze relatie uitmaken.

Vooropgesteld lijkt mij dat een stiefmoeder ook nooit moet probéren de echte moeder te vervangen, volgens mij wordt iedereen daar doodongelukkig van. Ben eigenlijk wel benieuwd waarom de vraagstelster de conclusie trekt dat er geen klik is. Het komt op mij eerder over vanuit de vraag dat dit niet echt eerlijk en open besproken is.
Amazinggrace
14-02-2012 / 14:57
Het is heel belangrijk dat je de overleden vrouw en de kinderen accepteert! Helaas weet ik wel uit ervaring wat het is om een 'stiefmoeder' te hebben die wel veel van mijn vader en de kinderen van zichzelf en mijn vader, houdt. Helaas is er geen plek voor mijn overleden moeder die ik op 20 jarige leeftijd verloor en er is geen plek voor ons (kinderen van het eerste huwelijk) de aandacht die mijn vader aan ons geeft, mag er eigenlijk niet zijn, die wil zij of wil ze voor haar kinderen.
Het is een hele pijnlijke situatie. Ik heb nog 3 jongere zusjes/broertjes die hebben nog, in hun huwelijk, thuis gewoond, maar dit heeft hen erg beschadigd! Er mocht, en mag nog steeds niet, onder geen beding over onze moeder worden gesproken! Helaas schikt mijn vader zich hierin en is het plaatje rond. Zo raak je dus eerst je moeder en vervolgens ook je vader kwijt!
Heel veel sterkte!
Roeltje
14-02-2012 / 15:18
Mw. Teerds noemt in ieder geval een mooi gedeelte van een citaat nl.: "Als je aan zoiets begint, is het het mooist (en mijns inziens noodzakelijk) als je weet dat het Gods wil is, zodat je op Hem kunt terugvallen."
Me dunkt dat de vraagstelster hiermee uit de voeten kan....
dominerik
14-02-2012 / 15:43
Je wordt helemaal geen moeder van die kinderen, je wordt de (nieuwe) vrouw van hun vader. En dat kost aan alle kanten (heel) veel tijd! Neem die dan ook.
EVA
14-02-2012 / 17:29
Er hangt idd nog meer van deze sittuatie af wat al gezegd is hoe oud zijn de kids, kan je daar al gesprekken mee voeren op nivo, of zitten ze juist in een moeilijke fase, en in de puberteit, hoe ouder de kinderen zijn hoe meer ze hun moeder meegemaakt hebben, en haar in alles vergelijken met jouw,maar bovenal hoe lang is het geleden dat deze kinderen hun moeder verloren hebben is dat nog vers of hebben deze kinderen het al een plekje kunnen geven...geef het de tijd leer eerst deze man goed kennen...en door hem heen de kinderen.
Breng het in gebed bij God..
linneke
14-02-2012 / 17:31
ondanks dat ik ook geen ervaringsdeskundige ben. ben ik het eens met intro en de rest.
het lijkt mij nog te kort om al van liefde tot de kinderen te spreken. Zo iets moet tocht de kans krijgen te groeien?
Amazinggrace
14-02-2012 / 18:46
Sorry, dat was een beetje een emotionele bijdrage van mijn kant...
Het is heel belangrijk om iedereen een kans te geven. Jij houdt van je vriend, hij van jou. De kinderen zijn erbij inbegrepen. Het is dan vrij logisch dat je (nog) niet van ze houdt. Wat ik gemist heb is het vertrouwen en het onvoorwaardelijke geven. Maak ruimte voor emoties, laat zien dat je respecteert dat ze hun eigen moeder op de eerste plek zetten. Dat kan later bijdraaien als ze hun verdriet een plaats hebben gegeven. Laat ook een stuk ruimte over voor hun moeder, zo van; hoe deed je moeder dat? wat deed je moeder etc. Al is het alleen maar om te laten zien dat je snapt dat ze hun moeder missen. Zo kan vertrouwen groeien en zal het verdriet en het gemis slijten. Als je deze ruimte niet geeft wordt het een machtsstrijd! Je zou goed voor ogen moeten houden dat jij niet in de plaats van hun moeder komt. Dat kan en hoeft niet! Jij kan de bloedband niet vervangen. Wel kan je ervoor zorgen dat ze nog een fijn leven krijgen met een zorgzame vrouw met onvoorwaardelijke liefde. Trek het niet persoonlijk aan als ze tegen je tekeer gaan, misschien ook goed om je te verdiepen in gedrag wat bij de leeftijd past en ook gedrag wat voortkomt uit zo'n grote slag in hun leven.
Het is een hele moeilijke taak! Een bijzondere noodzaak om je hier goed in te verdiepen, je weet dat je evt. met een man trouwt en de kinderen 'er bij krijgt'. Deze kinderen mogen niet de dupe worden van 'egoisme' dit bedoel ik niet kwetsend, maar om te laten zien dat je 'moet' delen! ook als er evt. nog kinderen komen.
Het is zo mooi als het goed loopt! Dat het hele gezin er baat bij heeft. Daar weet ik ook uit mijn omgeving een heel mooi voorbeeld van! Een vrouw die trouwde met een man met een groot jong gezin en zij ging onvoorwaardelijk voor allemaal! Ze hebben samen nog een heel gezin erbij gekregen, maar ze zijn zo gelukkig met elkaar. Ik zie daar duidelijk dat betreffende vrouw alle ruimte heeft gelaten bij de kinderen om over hun moeder te praten, herinneringen te koesteren en zelfs spullen in huis te laten staan van dus de overleden vrouw van haar man....
Doe dit zeker biddend! Met Gods hulp zal het slagen!
zandkasteel
14-02-2012 / 19:17
Probeer er eerlijk met de familie van de man over te praten. Leg het probleem voor en probeer eerst tijd voor elkaar te maken, en elkaar beter te leren kennen. Vaak zie je dat onder druk er te snel wordt getrouwd en de beslissing niet goed overdacht wordt.
Geef jezelf de tijd, zeker in deze relatie.
In een gewone relatie kan het ook jaren duren dat je verkering hebt en zo elkaar door en door leert kennen. Met kinderen erbij wordt dit veel lastiger en wordt er vaak gekozen maar sneller te trouwen, om de kinderen duidelijkheid te geven en niet zo vaak oppas te moeten vragen. Helaas zou je dan juist meer ipv minder tijd moeten nemen om elkaar te leren kennen. Als familie hier begrip voor heeft en ruimte (ook familie van overleden vrouw), dan zou dat een stuk ontspanning geven bij jullie en de kinderen en kan je echt kijken of het langzaam (en niet onder druk) toch tot een liefdevolle relatie (ook met kids) kan groeien. Een moeder ben je en wordt je niet, maar de vrouw van hun vader, die ook van hen houdt en het beste voor hen zoekt, moet wel een plaats hebben in de relatie.
EVA
14-02-2012 / 22:15
En misschien...zat ik zo te denken(ik ken de sittuatie niet) wat is de motivatie van deze man houd hij van jouw om wie je bent of zoekt hij een vrouw voor zijn gezin...en dat heeft weer te maken met hoe lang is het geleden, hoe was de relatie met zijn vrouw...
veel zegen en wijsheid toegewenst,

Terug in de tijd

Ik ben vroeger opgegroeid met de kerkdiensten van de Gereformeerde Gemeenten. Ik werd grootgebracht met allerlei straffen die over mij heen zouden komen wanneer ik verkeerde dingen zou doen. Bijvoorbe...
Geen reacties
14-02-2023
Hoe komt het ooit zover dat het zaad van Gods Woord, dat (o.a.) zondag aan zondag gezaaid wordt, in weltoebereide aarde terecht komt? Ik ben zo hardnekkig en ongelovig dat ik op maandag weer net zo ha...
1 reactie
14-02-2011
Hoe komt het toch dat als ik iets verkeerds heb gedaan ik het veel gemakkelijker aan God belijdt dan aan degene tegen wie ik verkeerd ben geweest? Aan de ene kant denk ik dat dat komt omdat ik weet da...
Geen reacties
14-02-2011
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering