Autisme en vaste relatie

Ik heb een aantal vragen waar ik geen helder antwoord op heb: Kun je als je PDD NOS met ADHD hebt, een vaste relatie met iemand beginnen en onderhouden? In hoeverre kun je met therapie goed leren omgaan met je beperking? En welke handvatten zijn voor je wederhelft, zonder autisme, dan van belang, zodat diegene zich meer zonder moeite in jouw gedachtengang kan verplaatsen en zo ook gaat denken, zodat conflicten zelden voorkomen? En dan doel ik vooral op duidelijkheid en structuur geven. Zijn er adviezen over hoe je als wederhelft met woede-uitbarstingen, met alles wat daarbij tegen je gezegd (zo niet verweten) wordt, om kunt gaan? Want je krijgt dan toch steeds heftige dingen te verwerken. Een ander heeft het altijd gedaan, die is de schuldige... Ik las dat dit erfelijk is. Hoe moet je hiermee omgaan in het licht van de Bijbel? Is het dan verantwoord om aan kinderen te denken? En als laatste de vraag: hoe gaan personen met (een lichte vorm van) autisme om met liefde, hoe zien zij dat en hoe uiten zij dat? Is hun beleving dan hetzelfde of zit er verschil in?

Beste vragensteller,

Je stelt heel wat vragen in bovenstaand stukje tekst. Ik zal proberen kort erop in te gaan.

Kun je als je PDD NOS met ADHD hebt, een vaste relatie met iemand beginnen en onderhouden? Ik denk dat dat kan, maar dat dat veel inspanningen zal vergen. Van jou en van je wederhelft. Vooral je vriend/vriendin zal veel begrip en geduld moeten opbrengen. Als er liefde is, kan dat, maar vaak zal het ook moeilijk zijn. In een langere verkeringsperiode zal vastgesteld moeten worden of jullie bij elkaar passen en of de ander het volhoudt met jouw beperkingen.

In hoeverre kun je met therapie goed leren omgaan met je beperking? Ik denk dat dat kan. Er zijn momenteel allerlei vormen van begeleiding voor mensen met een ASS. Er is ook veel literatuur voor handen (ook voor volwassenen met een ASS) en op internet is ook heel wat te vinden. Ik denk dat er best dingen aan te leren zijn, waardoor je gedrag, ook richting anderen, verbetert.

En welke handvatten zijn voor je wederhelft, zonder autisme, dan van belang, zodat diegene zich meer zonder moeite in jouw gedachtengang kan verplaatsen en zo ook gaat denken, zodat conflicten zelden voorkomen? Het voert te ver om die handvatten hier allemaal te bespreken. Er is voldoende literatuur over die je je vriend/vriendin zou kunnen laten lezen als jullie relatie serieus wordt. Ik denk dat het nodig is dat als je verkering krijgt, je vrij snel vertelt wat je hebt en wat dat kan betekenen. De ander moet echt weten "wat voor vlees hij in de kuip heeft". Door je erin te oefenen kun je het leren om je te verplaatsen in de gedachtegang van een ander, ook met een ASS. Dat zal veel dingen duidelijk maken.

Zijn er adviezen over hoe je als wederhelft met woede-uitbarstingen, met alles wat daarbij tegen je gezegd (zo niet verweten) wordt, om kunt gaan? Die adviezen zijn er in de boeken over ASS zeker. In de praktijk zal bekeken moeten worden welke het beste werken. Misschien is weglopen de beste optie. Of om een time-out vragen. Wellicht helpt bij jou iets anders beter. Aan de hand van literatuur en samen erover pratend, kan bekeken worden wat het beste werkt.

Ik las dat dit erfelijk is. Hoe moet je hiermee omgaan in het licht van de Bijbel? Is het dan verantwoord om aan kinderen te denken? Autisme is inderdaad vaak erfelijk via de mannelijke lijn. De kans is dus zeker aanwezig dat uit een huwelijk van jou met je partner autistische kinderen geboren zullen worden. Deze gedachte en de waarschijnlijk vele spanningen die er in de relatie zullen optreden, moeten je biddend doen bezinnen of een relatie wel mogelijk is in jouw situatie. Heel vaak zie je dergelijke relaties, ondanks alle goede bedoelingen en inspanningen, toch stranden. Ik denk dat je zelf het beste kunt vaststellen, of je wel een relatie kunt onderhouden. Hoe ging je met vriendschap om in je jeugd? Heb je op dit moment vrienden?

Hoe gaan personen met (een lichte vorm van) autisme om met liefde, hoe zien zij dat en hoe uiten zij dat? Is hun beleving dan hetzelfde of zit er verschil in? Wat ik ervan gehoord en gelezen heb, is dat voor autistische mensen het beleven van liefde vaak moeilijk is. Je praat meestal moeilijk over je gevoelens of kunt ze moeilijk uiten. Omdat liefde ook met je gevoel te maken heeft, is liefhebben niet zo gemakkelijk voor iemand met een ASS. Je inleven in een ander is ook zo’n moeilijk punt. Ook dat is voor het beleven van liefde belangrijk. Ik denk dat er zeker verschil zit in de beleving van liefde door iemand met een ASS en zonder een ASS. Daar zal ook bij de niet autistische partner weer begrip voor moeten zijn. Een trouwdag of een verjaardag kan zomaar vergeten worden. Niet bewust, maar toch…

Kortom, ook hier geldt: bezint er ge begint (vgl. Luk. 14:28-30). Ik denk dat een relatie mogelijk is, maar met veel geven en nemen en met veel liefdevol begrip en geduld bij de wederhelft. Als je zo iemand zou mogen vinden, zouden jullie heel gelukkig kunnen worden onder Gods zegen.

Hartelijke groeten!
Ds. C. J. Droger

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.J. Droger

• Geboortedatum:
  10-01-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Vlaardingen
• Status:
  Actief

152 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven