Vraag
Mag je als christen liegen? Uw en mijn antwoord zal gelijk zijn: "Nee, dat mogen wij niet." Maar toch voel ik me een beetje in een 'spagaat'. Vaak merk je wel of iets gemeend is, ja of nee. Pas vroeg ook iemand aan mij hoe het was en ik zei dat ik lichamelijk en geestelijk in een behoorlijk dip zit, mede door vele omstandigheden. God weet er gelukkig vanaf! Maar de betrokkene kwam een aantal dagen later weer en voelde zich geroepen me toch 'even' te melden dat het mijn eigen schuld zou zijn. In plaats dat iemand naast je komt zitten en je opbeurt, praten ze je nog verder de put in. Ik heb hier geen zin meer in, maar als nu iemand vraagt hoe het gaat zou je daar dan om mogen liegen of proberen hier wat om heen te draaien? Ik vind het erg moeilijk hoe je daarmee om moet gaan. Moet je iedereen (die het vraagt) wel deelgenoot maken van je lichamelijk/geestelijk problemen?
Antwoord
Beste vragensteller,
Terecht schrijf je dat we natuurlijk niet mogen liegen. Onze Catechismus waarschuwt ons er ook voor en schrijf dat we de "zware toorn Gods" op ons laden. Dat moet ons wel voorzichtig maken in ons spreken. Natuurlijk is hier mee niet alles gezegd. Je kent zeker wel de discussies rond de "noodleugen", maar dat is in jou vraag niet zo zeer aan de orde, al kom je er misschien wel wat in de buurt.
Ik vind je vraag best lastig. Heel veel mensen vragen uit gewoonte "hoe gaat het met je" en dan verwachten ze niets anders dan dat je zegt dat het met jou goed gaat en gaan over tot de orde van de dag. Wanneer je wat anders reageert, kijken mensen vreemd op en beginnen dan te vragen. Wanneer je dan openhartigheid en vertrouwelijk antwoord, blijkt uit je vraag, dat mensen er dan later op een voor jou heel vervelende manier op terugkomen. Dat maakt je terecht voorzichtig. Maar nu moet je van de weeromstuit niet veranderen in een ´draaier´, maar weeg je woorden. Je kunt daar best wel helder in zijn en zeggen, dat je graag had dat het beter met je ging, maar er liever verder niet op in wilt gaan. De meeste mensen respecteren dat. Echte vrienden zullen er dan later op een geschikter moment op terugkomen.
Ik hoop dat je bij zo’n vraag er niet om heen gaat draaien of gaat liegen, maar dat je kort en helder aangeeft: “Het kon beter met me gaan en ik waardeer je belangstelling, maar ik vind het prettiger om er nu niet verder over te praten.”
Persoonlijk wil ik je veel sterkte wensen en wijzen op Hem, Die nooit teleurstelt. Stort je hart uit bij de Heere. Daar ben je pas werkelijk veilig en Hij alleen kan je helpen in alle nood.
Met hartelijke groet en Gode bevolen,
Ds. A. A. Egas
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.A. Egas
- Geboortedatum:30-05-1957
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Damwoude
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Hier liep ik ook tegenaan. De psycholoog raadde me aan om drie mensen uit te kiezen met wie je 'alles' wilt delen. Tegen de rest zeg je dat het redelijk of goed gaat. Je bent niet verplicht om aan Jan en alleman 'verantwoording' af te leggen, want zo kan het soms voelen. Ik kan je verzekeren... voor mij geeft het rust.
En wat Ideetje al zegt, je hoeft niet je niet verplicht te voelen om aan anderen verantwoording af te leggen.
O, z'n gangetje he.
Kan je alle kanten mee uit.
'Hoe is het met je?'
'Het spagaat.'
En zoals @Ideetje al zegt: het is soms beter voor de ander om niet de waarheid te zeggen. Ter bescherming van jezelf en van de ander.
Het is ook belangrijk hoe je hartsgesteldheid is. Je kunt best de waarheid zeggen met kwade bedoelingen en de waarheid niet zeggen met de beste bedoelingen. Denk dat dat bealngrijker is.
