Vraag
Ik heb een vraag aan ds. A. T. Vergunst. In onze gemeente (Ger. Gem.), hoor ik elke zondag dat we uit onszelf niets goeds kunnen en ook niets bij kunnen dragen aan onze zaligheid. Ik voel dat dat echt waar is. Dat het een eenzijdig werk is als de Heere in je leven begint. Ik ervaar verdriet over mijn aardsgezindheid en voel dat de Heere het zo waard is dat ik tot Zijn eer leef. Wat ik inderdaad niet kan, dat merk ik elke dag weer. De dominee heeft er dan wel eens over dat we onszelf "dood gaan werken", om te proberen zalig te worden. "En", zo is zijn wens, "werkte u zich maar dood, want pas dan is er plaats voor de Heere Jezus, de Zaligmaker." Ik vind dit moeilijk. Want ik heb niet het gevoel dat ik me dood aan het werken ben, al voel ik me wel vaak moedeloos omdat ik voel dat zelfs mijn beste werken met zonden bevlekt zijn. Toch ga ik helaas elke dag weer op in de dagelijkse beslommeringen. Ik vind het wel heel wonderlijk dat de Heere zo rijk is in beloften voor afkerigen (en dat ben ik), daar mag ik soms in rusten. Al voel ik wel dat die beloften de zaligheid zelf niet zijn. Maar is het waar dat een kind van God altijd ervaart dat hij zich aan het "dood werken" is, en dat er dan pas plaats is voor de Heere? Of is er dan pas de bewustheid bij jezelf dat het Zijn werk is? Want heeft Hij dan al niet eerder de intrek genomen in je hart? Ik las pas het boekje van Ds. Harinck "Ik sta aan de deur", en het greep me aan hoe dicht de Heere bij een mens is. Hij staat aan ons hart! Hij klopt erop, omdat Hij binnengelaten wil worden. Ben je je er altijd van bewust wanneer Hij daadwerkelijk intrek neemt in je hart? Dan gaat Hij er toch niet meer vandaan? Het is een heel verhaal geworden, maar ik hoop op wat helderheid. Ik voel me soms zo verward. Wel schuldig voor de Heere, maar denk ik dan: misschien niet genoeg schuldig, wel verdietig, maar niet zozeer "teneergebogen en verslagen." Ik las pas een mooi citaat van Rutherford. Hij maakte een einde aan de discussie over de diepte van de overtuiging van schuld: "Bij degene die tot Jezus komen, begon het niet met lachen, maar zij kwamen tot Hem met geween"... Bedankt vast voor uw antwoord!
Antwoord
Beste vriend(in),
Het is altijd moeilijk om te reageren op zoveel vragen die in deze vraag staan. Ik begrijp dat we soms helemaal verward zijn over alle dingen die we behoren te hebben of te zijn. We zitten zelf soms ook zo ingewikkeld in elkaar dat we niet eens kunnen overzien wat er van binnen allemaal leeft. Ik raad je daarom aan om een schrift te pakken en je gedachten uit te schrijven. Het kan soms heel verhelderend werken als je alles eens zelf op een rijtje zet. Persoonlijk vouw ik de bladzijde van mijn 'dagboekje' in twee helften en schrijf aan de linkerkant wat er allemaal op mijn hart ligt, vragen, zorgen, donkerheid, etc. Aan de rechterkant beantwoord ik die problemen en vragen, voor zover dat mogelijk is. Dat kan gewoon al heel veel helpen. Die methode werkt ook heel goed als je met depressiviteit worstelt. Het kan altijd wat verlichting brengen als je zelf iets doet aan de problemen die je zelf kunt oplossen.
Merkt iemand dat hij zichzelf 'dood werkt?' Als daarmee bedoeld wordt dat iemand niet geestelijk vooruit komt zonder tot Christus te komen, dan denk ik dat hij dat inderdaad zal merken. Is dat niet juist het hopeloze van ons zondaarsbestaan? Door de zondigheid van ons hart kunnen wij nooit worden hoe wij behoren te zijn. Alle verbeteringen die we proberen aan te brengen in ons denken, verlangen, doen en laten lopen op moeite, verdriet, moedeloosheid, tekort, nog meer schuld, etc. uit. Roept de Zaligmaker zulke 'werkers' niet in Zijn wonderlijke rijke belofte: "Komt tot Mij, alle die vermoeid en belast zijn...?" Waar Gods Geest ontdekkend werkt gaan we toch de dood vinden in alles wat wij doen en zijn. Dus wat jij beschreef dat je heel moedeloos bent omdat je ervaart dat je beste werken bevlekt zijn en dus niet alleen niets waard zijn maar zelfs de schuld vermeerderen, lijkt mij een 'dood werken.'
Maar laat dan het Woord van de Zaligmaker je telkens weer aan Zijn voeten brengen. Hij kwam immers om de taak die wij niet meer kunnen volbrengen door onze gevallen staat te doen. Daarom zond Zijn Vader Hem in deze wereld dat arme zielen, die tot Hem komen, door Hem zalig gemaakt worden. Dus samengevat zal een zoekende ziel die het verlangen heeft om tot eer van God te leven omdat Hij hen zo waardig is en omdat het ook Zijn wil is die hen lief is, juist in de ontmoediging en niet verder kunnen komen, gaan ervaren dat zij de Heere Jezus nodig hebben. Dus, ja, door de ervaring gaan we toch wel leren dat ons heil alleen is in wat Hij doet en gedaan heeft. Is dat ook niet het rijke evangelie?
Ik denk niet dat wij er altijd zo bewust van zijn als Hij Zijn intrek in ons neemt. Als wij bewust worden dat Hij door Zijn Geest in ons leeft, leefde Hij daar al. Toch zal er een zekere bewustheid zijn als we met ons hart tot Hem mogen komen en in het geloof Hem mogen ervaren zoals Johannes schreef in Joh 1:12. De bewustheid van de vruchten van het geloof zijn toch altijd nadat het geloof is beoefend. Sprak de Heere Jezus ook niet over "de rust" die Hij geeft aan hen die tot Hem komen en hun ziel met al het zondige en al de schuld aan Hem kunnen vertrouwen?, Matt. 11:28-30.
In je brief schreef je over de "zorg van niet genoeg." Ik ken de strijd. Ik ben nooit goed genoeg en kan ook nooit die hoogte bereiken in het geestelijke dat ik zou willen bereiken. De Heere lief te hebben met al mijn hart en ziel, ja, dat kan ik niet ontkennen, is mijn verlangen maar hoe ooit daar te komen? Dat zien we alles tekort in onszelf, niet genoeg nederig, niet genoeg gebogen, niet goed genoeg beleden en zo gaat het maar verder. Weet je, die 'genoeg- dingen' zijn zo'n beetje onze heiligen waarop we willen vertrouwen en die we nodig denken te hebben om voor God te komen. Kijk het maar eens grondig na of die gedachten niet achter al die 'genoeg' zijn ligt. Als we zo denken, dan is het dus niet "alleen Christus en Zijn genoeg-doen-ing?" Zie je dat woord "genoeg-doen-ing?" Het is alles genoeg voor de Heilige God de Vader wat Hij gedaan heeft. En de ziel die zijn of haar genoeg in Hem allleen zoekt, die zal nooit beschaamd worden. O, wat een zalige rust zullen we ervaren als we nu ook alles in Christus alleen mogen vinden. Hij is het Lam Gods dat de zonde van de wereld wegneemt.
Wat is een zaligmakende overtuiging van de zonde? Zo'n overtuiging die ons aan de voeten van de Zaligmaker brengt! De diepte daarvan is op zich niet eens belangrijk, maar of het ons inderdaad uit onszelf en al onze werken en doen tot Hem brengt. Sommige kinderen hoef je maar scheef aan te kijken en ze veranderen hun gedrag; een ander kan je wel tien keer naar zijn slaapkamer sturen en nog is hij halstarrig. Zo is het ook geestelijk. De Heilige Geest heeft soms veel 'werk' om iemand uit zichzelf tot Christus te brengen. Maar bij anderen is dat niet zo. Het maakt ook niet uit of ik vlieg naar Nederland of zwem. Dat laatste duurt heel wat langer en is veel vermoeiender. Als ik maar in Nederland kom ... dat gaat het om. Zo is ook met de overtuigingen van ons hart door Woord en Geest. Is Christus ons dierbaar en nodig geworden? Hebben we in Hem de hoop voor onze gevallen en doodschuldige ziel voor een heilige God gezien? Dat is het hart van het werk van de Heilige Geest, om Christus dierbaar te maken. Hoe Hij dat doet... wel, dat kan interessante verhalen opleveren, maar meet je nooit aan iemand anders zijn bekeringsverhaal.
Hartelijke groeten vanuit een koud Nieuw Zeeland,
Ds. A. T. Vergunst
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.T. Vergunst
- Geboortedatum:22-09-1961
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Carterton (Nieuw-Zeeland)
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als iemand zelf probeert zalig te worden zijn dat dode werken. Zonder geloof is het onmogelijk om God te behagen Heb.11.
Joh.5:25 Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: De tijd komt en is nu dat de doden de stem van de Zoon van God zullen horen, en dat wie hem horen, zullen leven.
Alles, maar ook echt alles wat je hoort en leest en bedenkt dat je bij Jezus vandaan houdt, daar moet je geen acht op slaan.
Want van niets van die dingen kan het de bedoeling zijn dat ze je bij Jezus vandaan houden, of ze nou waar zijn of niet.
De grootste zonde is ongeloof en of je nu door een (verkeerd gebruikte) waarheid of door een leugen niet in Jezus geloofd, ongeloof blijft ongeloof.
Je citeert Rutherford: "Bij degene die tot Jezus komen, begon het niet met lachen, maar zij kwamen tot Hem met geween"...
Ik heb ook een citaat voor je: Hand.8:39 en de kamerheer zag hem niet meer, want hij vervolgde zijn weg met blijdschap. (hij was zojuist tot Jezus gekomen)
Geen enkel verhaal is hetzelfde hoor!
Blessings!
Om te beginnen ben ik geen d.s vergunst maar met alle respect wil ik je wel graag een reactie geven.
Ook al sta je er misschien niet zo bij stil, is het je nooit zo verteld, maar als er in de Bijbel geschreven staat dat GOD de Vader je als EERSTE lief heeft, Hij je geformeerd heeft(ps 139), met een bestemming en Johannes deze liefde van God verder weergeeft, waarom je anders zou beginnen met denken.
Als Zo’n iemand je lief heeft, dan vindt je dat toch ontzettend lief...
Als je natuurlijke vader (of moeder) je liefheeft waarom zou je dan denken:
JA omdat Hij van mij houdt ga ik mij de komende periode ellendig, rot misplaats onvolkomen etc. gedragen en/of voelen.
Het evangelie is er juist gekomen om een ieder Gods blijde boodschap te geven.
Doodwerken lijkt mij nou niet zo’n voorbeeld van een blijde Boodschap en het heeft m.i. ook niet iets weg van de Kracht Gods.
Toch heeft De Vader het evangelie gegeven voor een ieder op deze aarde. En een IEDER die er in gelooft, zal behouden worden (Rom 1,16). Dat lijkt mij toch een helder boodschap van de Vader….
Mag ik je vragen om eens rustig (en biddend) de volgende teksten van Johannes te hardop te lezen of te overdenken?
Joh 3:16. Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een IEDER, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven HEBBE
Joh.16:17 Want de Vader zelf heeft u LIEF (omdat u mij (Jezus) lief heeft gehad)
1 Joh 4:8 Wie niet liefheeft kent God niet, want God is LIEFDE
1 Joh 4:18 De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent, is de liefde geen werkelijkheid geworden
1 Joh 4:19 Wij hebben LIEF omdat God ons het EERST heeft liefgehad.
Deze liefde zet ik tegenover jou vraag over dat ‘doodwerken’. En zalig worden gebeurd niet door jezelf dood te werken. Jezus is daar (o.a) heel helder over in zijn Bergrede (mat.5:3-11)
3 Zalig de armen van geest, want hunner is het Koninkrijk der hemelen.
4 Zalig die treuren, want zij zullen vertroost worden.
5 Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven.
6 Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.
7 Zalig de barmhartigen, want hun zal barmhartigheid geschieden.
8 Zalig de reinen van hart,want zij zullen God zien.
9 Zalig de vredestichters, want zij zullen kinderen Gods genoemd worden.
10 Zalig de vervolgden om der gerechtigheid wil, want hunner is het Koninkrijk der hemelen.
11 Zalig zijt gij, wanneer men u smaadt en vervolgt en liegende allerlei kwaad van u spreekt om Mijnentwil.
12 Verblijdt u en verheugt u, want uw loon is groot in de hemelen; want alzo hebben zij de profeten vóór u vervolgd.
Het gaat mij niet om kritiek of je een bepaalde leer te vertellen, maar het is een manier waarop het evangelie en NT zo duidelijk over is.
Nodig de Heere Jezus eens uit om in je leven te komen
En open je hart voor Hem
Zeg het maar hardop elke ochtend (opstaan) en avond (naar bed gaan)
Heere Jezus ik open mijn hart voor u
Ik weet dat ik een zondaar ben
Maar wilt u in mijn leven komen
Wilt u regeren in mijn leven
U bent zo welkom (en verwacht Hem ook)
Veel zegen, ik zal voor je bidden
Je reactie lijkt me enerzijds heel waardevol, maar anderzijds voel je denk ik niet helemaal aan waar hij/zij mee worstelt.
Je trekt de vergelijking met natuurlijke ouders. Dat zijn zij door je geboorte. Zolang wij in zonde leven is God wel onze Schepper, maar niet onze Vader. Dat wordt Hij door wedergeboorte. In een punt des tijds.
En net als dat een kind zich er niet van bewust is dat het leeft. Is het voor een gelovige een hele weg om tot dat besef te komen, dat hij leeft. Om dat hij toch wordt gedreven door de liefde zal het daarom zo veel malen beter zijn best gaan doen om deze liefde te verdienen. Maar om er achter te komen, dat je deze liefde niet hoeft te verdienen, dat noemen ze bij ons (GG) doodwerken. Dan is er werkelijk plaats voor (het werk van) de Heere Jezus. En de een komt eerder tot dit besef als de ander. En misschien blijven sommigen er tot hun dood mee worstelen.
@vragensteller
Dat stukje van ds Vergunst over zorg over nog niet genoeg, is heel beschamend voor me. Ik herken veel in je vraag.
<i>Reageren op een antwoord is mogelijk mits de reactie iets toevoegt en niet in strijd is met het antwoord van de deskundige. Vraagstellers zijn niet gebaat bij tegenstrijdige reacties en bovendien vinden we het ongepast ten opzichte van de deskundige die zijn/haar vrije tijd ter beschikking stelt om onze bezoekers te helpen. Voor discussies is er het forum.</i>
H. catechismus zondag 1 antwoord i 'waarom Gij mij ook door Zijn Heiligen Geest van het eeuwige leven verzekert'. Tegenwoordige tijd, dus voortdurend. Leest de Bijbelteksten er met de kanttekeningen er maar op na:
2 Kor. 1:22: Die ons ook heeft verzegeld,47 en het onderpand des48 Geestes in onze harten gegeven. Dat is, als met opdrukking van zijn zegel verzekerd, namelijk van onze gemeenschap met Christus, en vervolgens van onze aanneming tot kinderen en tot erfgenamen Gods; Rom. 8:15,16; 1 Cor. 2:12. Gr. Arrhabon, welk woord, gelijk ook Arrha, eigenlijk betekent een onderpand, dat een deel of begin is van het toekomende goed, dat ons beloofd en verzekerd wordt, gelijk als iemand enig geld gereed geeft tot een begin en verzekering der betaling die beloofd is. Zie 2 Cor. 5:5; Ef. 1:13,14. De eerste gave dan des Geestes en des levens is een onderpand van onze gehele erve; alzo dat deze zalving, verzegeling en onderpand tot een zelfde einde dienen. Doch dit verhaal van deze weldaad dient daartoe, om te bewijzen dat dezelve in onze harten altijd krachtiger en gewisser wordt.
2 Kor. 5:5: Die ons nu tot ditzelfde bereid11 heeft, is God, Die ons ook het onderpand des12 Geestes gegeven heeft.Namelijk den Heiligen Geest tot een onderpand, om ons hiervan te verzekeren. Zie Rom. 8:16; 2 Cor. 1:22; Ef. 4:30.
Efez. 1:14: Die het onderpand48 is van onze erfenis, tot de verkregene49 verlossing, tot prijs Zijner heerlijkheid.
Rom. 8:16: Want zovelen als er door den Geest Gods geleid worden,44 die zijn kinderen Gods.45
Dat is, die hebben de zekere kentekenen, dat zij van God door het geloof in Christus tot kinderen zijn aangenomen, Joh. 1:12, Ef. 1:13, hetwelk hij ook, door de eigen werking des Geestes, die de gelovigen ontvangen, in Rom. 8:15,16 bewijst.
Misschien heb je wel gelijk dat ik de kern van de vraag (dood werken) niet goed begrijp. Maar ik kom deze manier (leer?) nergens in de Bijbel tegen. Ook vraag ik mij af wat zou Jezus in U of in vragensteller plaats doen. Zou Hij zich ook doodwerken?
Ik denk het niet, wel stelt Hij in alles de liefde van God voor de mens centraal en wordt het een gevecht tegen de tegenstander van deze liefde, de machten der duisternis!
Dat is wat het evangelie laat zien en dat is waarom ik deze liefde juist ook benadrukt
Hiernaast blijft God de Vader altijd de Vader. Of je nu wel of niet in hem gelooft of op zijn liefde ingaat, zijn karakter en zijn “ik ben”verandert hierdoor niet.
Verder heeft Hij ons gemaakt om terug lief te hebben zodat er een RELATIE kan ontstaan. We zijn dus gemaakt om een relatie met HEM te hebben.
En deze relatie is gelukkig mogelijk door het verlossende werk van Zijn Zoon.
Het is dus ook aan jezelf of je dit ook wel wil. En hoe meer je in zonden leeft (legale grond van de duisternis) hoe moeilijker denk ik dat het kan worden. Maar Jezus blijft Heer, maar dat even terzijde.
Voor het kruis kon dit niet zomaar, tenzij je van Jezus zelf (3 jarige bediening) genade kreeg (NT). Maar het voorbeeld van de moordenaar aan het kruis is voor mij het voorbeeld dat er geen jarenlang traject nodig is. Het jarenlange traject heeft veelal te maken met je eigen IK. En deze ik wordt veelal beïnvloed door mensen die ook alleen pretenderen dat het jarenlang kost om een kind van God te worden.
Als een ieder die op Jezus pad (NT) komt binnen 5 minuten genezen wordt, aangeraakt wordt, bevrijdt wordt, en ga zo maar door wie heeft dan bedacht dat het jarenlang moet duren…
Als jij (bewust) Jezus uitnodigt in jou leven en je gelooft (zoals de moordenaar aan het kruis) dat Jezus gestorven is voor jou Zonden en je belijdt je zonden (zodat de duisternis geen vat meer op kan hebben ) en je kiest er voor om de Heere Jezus Christus aan te nemen als HEER van je leven, (zodat de wedergeboorte kan plaats vinden) dan verzeker ik je, de Bijbel wordt levend! Alles komt in beweging. En deze wedergeboorte komt niet uit jezelf, maar het is de Heilige geest die in het totale proces werkt en aan jou verzegeld wordt. Jou geest wordt dan levend gemaakt.
Waar de bijbel wel duidelijk over is dat je oude natuur moet afsterven en je de nieuwe mens moet aandoen (efeze 4:22-4). Het is volgens mij ontzettend persoonlijk hoe een mens zijn oude ik in de dood brengt. De een doet het misschien van hoepla, de ander van tranen met tuiten en de derde weer op een ander manier. Berouw tonen, (en dan wordt er vaak gezegd ECHT en OPRECHT berouw) heeft alleen maar te maken met je hartgesteldheid! Je hart is de sleutel naar verandering. Een nieuw hart, open stellen van je hart, de gesteldheid van het hart etc. Het hart(gesteldheid)bepaald of iemand berouw heeft en niet het berouw of het ellendig voelen. Want de duisternis probeert je hart juist zo ook te stelen of te veroveren. (Denk maar eens aan de diverse popliedjes waar mensen op een subtiele manier uitgenodigd worden)
Mensen in het westen leven niet zo zeer naar het hart. Ze leven veel meer met het verstand. Dus denken dat je iets vergeeft of iets voelt of iets meent is niet een hartgesteldheid maar meer een analytisch of cognitief proces. Misschien duren daarom processen in iemands leven wel wat langer, wie zal het zeggen
Samengevat ben ik van mening dat een relatie met God begint bij het uitnodigen van Jezus Christus in je leven. Zonder Hem is het van beginsel al starten aan een ploetertraject. En zoals je in bunyan kan lezen is het ploetertraject in het begin erg vervelend. Maar MET hem worden dingen je duidelijk gemaakt! En ik geloof er in dat een ieder die HEM vandaag uitnodig in zijn HART hem daar zullen merken.
Doe het maar eens gewoon en stop eens meer met mitsen en maaren
Nodig hem uit in je hart
11 Is er soms een vader onder u, die, als zijn zoon hem om een vis vraagt, hem voor een vis een slang zal geven? 12 Of als hij om een ei vraagt, hem een schorpioen zal geven? 13 Indien dan gij, hoewel gij slecht zijt, goede gaven weet te geven aan uw kinderen, hoeveel te meer zal uw Vader uit de hemel de heilige Geest geven aan hen, die Hem daarom bidden?
Prijs God, Hallelujah
Edmund wijst ook op Gods Woord.
Jullie staan meteen op hete kolen als we dieper ingaan op de vragensteller, en op de beleving van Gods volk...
Zo is het,,,waar de Heere Zich bekendmaakt, waar de Heere je Hem doet leren kennen weet je het!!!!!!! Dat is toch een grote troost of niet?
Geen zaligheid in mijn bekommernis,
Geen zaligheid in mijn hopen
Geen zaligheid in mijn gestalten
Geen zaligheid in beloften die ik weleens heb gehad
Geen zaligheid in de ruimte die ik wel eens mag zien en ervaren in Hem
Nee het moet opgelost worden, De Heere wil bloed aan ons hart zien! Alleen dan ervaar ik gemeenschap met Hem.
Dan weet je het ook hoor, je weet hoe God je bekeerd heeft. Dan zijn geen schimmen of een keer een belofte....nee belevenis in het hart!
Ergens klopt er iets niet in je verhaal. Je gaat er van uit dat wij tot niets goeds in staat zijn (en dat ben ik met je eens) maar vervolgens heb je die overtuiging omdat je voelt dat het waar is. Hoe kun je tegelijkertijd tot niets goeds in staat zijn en met je gevoel, dat dus ook tot niets goeds in staat is, vaststellen dat dat klopt? Als je dat geleerd wordt, en ik denk dat dat zo is, dan is dat een enorm kromme en onjuiste redenering. Je kunt met je zondige gevoel, je zogenaamde hart, niet weten of iets waar is of niet.
Je kúnt het wel weten, maar niet door je gevoel. Als een mens geen goed kan doen dan kan dat al helemaal niet op je gevoel. Er zijn mensen die onmiddellijk de hakken in het zand zetten en zich afsluiten voor elk bijbels argument maar doe jij dat nou eens niet? We belijden toch allemaal dat de bijbel het onfeilbare Woord van God bevat? Maar dan is dát toch ook de bron van waar uit we vaststellen of iets waar is of niet?
De dominee zegt dat als je merkt dat de heilige Geest met je bezig is dat Hij dan al een tijdje druk met je was. Hij heeft daar volkomen gelijk in. Zeg ik dat op mijn gevoel? Nee. Want de bijbel laat zien dat mensen eerst tot geloof komen. Zonder enige voorwaarde vooraf, zonder een vaststaande weg bewandeld te hebben en nergens lees je van een diep besef van schuld vooraf. Wat je wel leest dat bijvoorbeeld de Efeziërs geloven, die vervolgens allerhande adviezen krijgen aangereikt, waarna ze worden opgeroepen om dan ook volgens de aangereikte regels door het leven te wandelen. Dát is de volgorde. Eerst geloof en dan pas kennis van dode werken.
Maar hoe weet je dan dat je gelooft? In ieder geval niet door te gaan zitten wachten op een gevoel van bekering aan je ziel of wat voor prachtige uitdrukkingen we daar ook voor hebben. Maar, zoals de dominee ook zegt: "De bewustheid van de vruchten van het geloof zijn toch altijd nadat het geloof is beoefend". Je moet je bewust worden van het feit dat jouw geloof vrucht draagt! Dáár moet je op letten. Wil ik graag Gods geboden doen? Ja! Lukt me dat? nee! maar ik wil het wel! Dat is het teken dat je gelooft.
En heb ik dat van mijn gevoel? nee, zo heeft Jezus het zelf gezegd: "De boom herken je aan zijn vrucht". Dus als je bij jezelf opmerkt dat je graag tot eer van Hem wilt leven, en dat wil jij, dan moet dát je de overtuiging geven dat je gelooft, dat je en bekeerd mens bent. Ik hoop dat ik je hiermee enige troost mag bieden.
Het valt mij altijd op dat mensen zo'n duidelijke mening hebben als het gaat over hoe de Heere de bekering werkt. Kijk toch uit dat je God de weg niet voor gaat schrijven! Daarmee verklein je Hem, en hou je mensen in het onzekere. Hoeveel mensen zouden er hierdoor wel niet van Jezus zijn afgehouden. Ik ben er van overtuigd dat het in reformatorisch Nederland het meest succesvolle wapen is van satan.
Wie een beetje thuis is in de bijbel, weet dat God mensen op heel veel verschillende manieren tot geloof brengt. Alleen al in handelingen kun je een flink aantal totaal verschillende bekeringen vinden. Onze Heere Jezus heeft niet voor niks de wedergeboorte vergeleken met de wind (Joh 3).
Wie oren heeft om te horen, laat hij horen!
Laat hij die wil, het water des levens nemen voor niets!
