Over Hem te vertellen in hulpverlening

Graag leg ik mijn vraag voor aan een christelijke hulpverlener. Zelf werk ik net als SPH'er bij een groep met jongeren. Het komt wel eens voor dat er gesprekken ontstaan over het geloof en zaken daar omheen. Ik weet niet hoe ik daarmee om moet gaan. Moet ik op zo'n moment 'professioneel' blijven en mijn eigen visie achterwege laten om zo veel mogelijk de jongeren te laten zijn wie ze zijn, of moet ik het christen-zijn voorop stellen en vertellen over de Bijbel? Ik heb het wel eens gedaan maar vragen over "waarom doet God dit en waarom laat Hij dat toe" zijn erg lastig te beantwoorden omdat dit ook mijn vragen zijn. En als ik ervoor kies om mijn visie achterwege te laten, heb ik het idee dat ik een grote misstap maak in Gods ogen. Kies ik ervoor om over Hem te vertellen, ben ik bang dat ik te veel mijn visie opleg of geen ruimte vrij laat om de jongeren zelf te laten ontdekken. Ik hoop dat u mij wat inzicht kunt geven.

Beste…,

Het liefst zou ik deze vraag even mondeling met je bespreken, maar ja, dat gaat niet natuurlijk.

Je snijdt in elk geval een onderwerp aan dat mij na aan het hart ligt en waar ik in mijn werk veel mee bezig ben. Al heel lang vraag ik mij af waarom door sommigen het onderscheid gemaakt wordt tussen professionaliteit en identiteit. Ik kan dat niet en ik wil dat ook niet. Professionaliteit, kwaliteit en identiteit horen naar mijn vaste overtuigen bij elkaar en in elk geval in elkaars verlengde te liggen.

Laat ik een voorbeeld noemen. Zojuist heb ik een gesprek gevoerd met een meisje dat nogal onzeker is geworden o.a. door hoe jongens hun seksuele lusten op haar hebben gebotvierd om haar vervolgens met het grootste gemak weer te dumpen. Vreselijk! Ik kan dat gesprek niet voeren zonder de Heere God erbij te betrekken, hoe Hij haar ziet (als kostbaar in Zijn ogen!), waarom Hij mensen aan elkaar geeft (om van betekenis te zijn voor elkaar en niet om de ander voor je eigen voordeel te gebruiken) en hoe Hij seksualiteit bedoeld heeft.

Het meisje is een stuk verder gekomen in haar denken vandaag en over een tijdje spreken we elkaar weer.

Als de jongeren waar jij mee werkt met vragen komen over het geloof dan mag je daar vanuit je professie én vanuit je eigen geloofsleven op antwoorden. Niet om andere dingen op te leggen (dat kan in de meeste gevallen ook helemaal niet) maar om te vertellen hoe jij het ziet en wat jij geleerd hebt. Ik ontmoet zoveel jongeren met (geloofs)vragen en die uit eigener beweging kwesties aan mij willen voorleggen. Waarom? Omdat ze daar graag wat van willen leren! Jongeren hebben er zoveel behoefte aan om te spreken met wat oudere en iets meer ervaren mensen over hoe zij het leven mogen en moeten zien. Dus jij hebt in jouw werk geweldige kansen om iets heel moois te betekenen voor jongeren. Prachtig!

Natuurlijk komen jongeren ook met vragen waar geen kant en klaar antwoord op te geven is. Je geeft daar zelf ook een paar voorbeelden van. Maar je kunt daar wel over doorpraten. Waarom gebeurt er zoveel dat wij niet begrijpen? Tja, dat weten we niet. Wie zijn wij dat wij Gods bestuur zouden kunnen doorgronden? Maar wat ik wel weet, is dat Hij alles wat zich in mijn leven voordoet, al mijn levensomstandigheden, zó wil gebruiken dat het mij meer en meer vormt om tot Zijn bestemming met mijn leven te komen.

Op die manier mag je er met jongeren over praten. Ons leven zit vol met waarom-vragen. In de Psalmen lees je ze ook volop. We kunnen die vragen pas loslaten als we God volledig vertrouwen en de toekomst aan Hem durven toevertrouwen. Dat is ook de wending die je in diverse Psalmen plaats ziet vinden. Dat maakt onze eigen verantwoordelijkheid niet minder, maar die komt dan wel in een heel andere context te staan.

Het gaat dus niet om de afweging wat je prioriteit moet geven: je professionaliteit of je identiteit, maar het gaat om de kunst om die twee te integreren met elkaar. Wat zul je dan een geweldige hulpverlener kunnen zijn, een getuige van God, een licht in deze wereld!

Jongeren willen graag zelf ontdekken en dat is ook de beste weg die zij kunnen gaan, maar zij hebben zeker ook identificatiefiguren nodig met wie zij zich kunnen meten. Jij kunt daar één van zijn. Ik hoop van harte dat je die kans met twee handen (en een heel groot hart!) weet te grijpen!

Wees een zegen voor de mensen die God op je weg plaatst!

Drs. Els J. van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

208 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven