Vraag
Aan ds. Van Rossem. Hartelijk dank voor het beantwoorden van mijn vraag. Ik snap nu dat ik moet walgen van mijzelf. Ik heb een laag/erg negatief zelfbeeld, dus waarschijnlijk vergemakkelijkt dit die walging voor mezelf. Kunt u me nog uitleggen hoe het dan zit met de hulpverlening die zegt dat je geen negatief zelfbeeld hoeft te hebben? En hoe zit het dan met de tekst: je naaste liefhebben als jezelf? Dat suggereert dat je jezelf ook lief moet hebben? Je kunt jezelf toch niet liefhebben als je een echte walging van jezelf hebt? Alvast weer hartelijk dank!
Antwoord
Beste vraagsteller,
Ds. Van Rossem bedoelt in zijn antwoord te zeggen dat we moeten walgen van onze zonden en zo een “mishagen” hebben in onszelf. Daarom haalt hij ook de betreffende tekst uit Ezechiël aan, waarin staat dat we onze boosheden moeten haten. Het negatieve zelfbeeld waar ds. Van Rossem op duidt is niet het haten van jezelf als persoon (je identiteit), maar als mens die in alle opzichten tekort schiet in wat de Heere van ons vraagt. En juist daarom mogen we zien op Christus, de volmaakte. Hij kan en wil ons verlossen uit het lichaam des doods (Rom. 7).
Zie ook deze artikelen:
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
4 reacties
Bergen
05-10-2010
/ 16:10
Beste vragensteller,
Ik begrijp je tegenstrijdigheid wel, hoe je vraag door refoweb
word beantwoord is duidelijk.
Een laag beeld van jezelf kan ook heel goed een karaktertrek zijn. Ikzelf
ben overspannen geweest. Door veel dingen bijelkaar. Deze overspannenheid is medeoorzaak doordat ik altijd alles goed precies en zo wilde doen zonder dat mijn geweten me aanklaagde, dit om minderwaardigheidsgevoelens te verdringen of juist te overwinnen, lage gedachten over mijzelf en mijn werk, ik voelde me een volkomen waardeloos mens, nutteloos, daardoor schuldgevoelens, ik ben verkeerd en doe alles verkeerd, dat gaf spanningen onzekerheid, schuldgevoelens, zelfrespect en zelfvertrouwen raak je dan helemaal kwijt.
Soms kunnen wij erzelf de schuld van zijn dat we in zo'n toestand van neerslachtigheid en gevoelens komen, doordat we niet anders doen dan onszelf afkraken en onze prestaties. In plaats van onszelf te accepteren in onze beperkingen, in het zondaar zijn en blijven.
Nu geef ik je iets door wat voor mijzelf zo veel heeft betekent:
Is dat een gebrek van Gods schepping (dat je zo bent)? Ik meen van niet. Als wij tot de vele mussen behoren onder de mensen die God gemaakt heeft en als zodanig onderhoud, doen wij dan God en onszelf niet tekort als wij slechts de nachtegalen onder de mensen als waardevolle schepsels achten en onszelf als van geen of weinig waarde achten. Het is niet goed als wij onszelf niet als een mus willen accepteren en ontevreden zijn als we geen nachtegaal zijn. Dan willen we meer zijn of lijken dan we zijn. Daarmee bedroeven we de Heere en maken we onszelf ongelukkig. God eist niet van een mus dat hij zal zingen als een nachtegaal. Laten we dan ook niet van onszelf eisen wat we anderen zien doen, maar zelf niet kunnen doen, omdat we nu eenmaal anders zijn. Zelfacceptatie leidt tot zelfrespect, zelfvertrouwen en dankbaarheid. Daarom is zelfacceptatie Godverheerlijkend en Hem welbehaaglijk. Het geeft rust en blijdschap in ons bezig zijn met het ons opgedragen en toevertrouwde werk , ook al steken we niet boven anderen uit in bepaalde prestaties.
Het is verkeerd om onszelf op de borst te slaan , wanneer iets tot stand is gekomen door middel van onze inspanning. Het is ook verkeerd om slechts te zien op wat niet tot stand werd gebracht.
In 1 korinthe 15 vers 10 vind je een duidelijk voorbeeld van ootmoed gepaard gaande met een gezond oordeel over eigen prestaties. Daar lees je; Doch door de genade Gods ben ik, dat ik ben; en Zijn genade die aan mij bewezen is, is niet ijdel geweest, maar ik heb overvloediger gearbeid dan zij (de apostelen) allen; doch niet ik, maar de genade Gods, die met mij is. Paulus wist heel goed dat hij ook dagelijks in vele dingen struikelde (rom 7, Fill 3 vers 12) maar toch ging hij niet zo ver dat hij daarom alles op de mesthoop wierp wat door hem werd gedaan. Naast zondige vormen van zelfvertrouwen en zelfrespect zijn er ook die goed noodzakelijk en nuttig zijn. Zonder deze kun je niet goed functioneren . Om ootmoed samen gaande met gepaste zelfvertrouwen en zelfrespect mogen we bidden.Tegen alles wat de ontwikkeling daarvan in de weg staat (hetzij in onszelf of anderen) moeten we strijden met het zwaard des Geestes hetwelk is Gods Woord. De ware ootmoed ontstaat wanneer de Heilige Geest het Woord van God toepast aan onze harten.
Misschien mag je dingen herkennen, dat het je helpt.
Ik begrijp je tegenstrijdigheid wel, hoe je vraag door refoweb
word beantwoord is duidelijk.
Een laag beeld van jezelf kan ook heel goed een karaktertrek zijn. Ikzelf
ben overspannen geweest. Door veel dingen bijelkaar. Deze overspannenheid is medeoorzaak doordat ik altijd alles goed precies en zo wilde doen zonder dat mijn geweten me aanklaagde, dit om minderwaardigheidsgevoelens te verdringen of juist te overwinnen, lage gedachten over mijzelf en mijn werk, ik voelde me een volkomen waardeloos mens, nutteloos, daardoor schuldgevoelens, ik ben verkeerd en doe alles verkeerd, dat gaf spanningen onzekerheid, schuldgevoelens, zelfrespect en zelfvertrouwen raak je dan helemaal kwijt.
Soms kunnen wij erzelf de schuld van zijn dat we in zo'n toestand van neerslachtigheid en gevoelens komen, doordat we niet anders doen dan onszelf afkraken en onze prestaties. In plaats van onszelf te accepteren in onze beperkingen, in het zondaar zijn en blijven.
Nu geef ik je iets door wat voor mijzelf zo veel heeft betekent:
Is dat een gebrek van Gods schepping (dat je zo bent)? Ik meen van niet. Als wij tot de vele mussen behoren onder de mensen die God gemaakt heeft en als zodanig onderhoud, doen wij dan God en onszelf niet tekort als wij slechts de nachtegalen onder de mensen als waardevolle schepsels achten en onszelf als van geen of weinig waarde achten. Het is niet goed als wij onszelf niet als een mus willen accepteren en ontevreden zijn als we geen nachtegaal zijn. Dan willen we meer zijn of lijken dan we zijn. Daarmee bedroeven we de Heere en maken we onszelf ongelukkig. God eist niet van een mus dat hij zal zingen als een nachtegaal. Laten we dan ook niet van onszelf eisen wat we anderen zien doen, maar zelf niet kunnen doen, omdat we nu eenmaal anders zijn. Zelfacceptatie leidt tot zelfrespect, zelfvertrouwen en dankbaarheid. Daarom is zelfacceptatie Godverheerlijkend en Hem welbehaaglijk. Het geeft rust en blijdschap in ons bezig zijn met het ons opgedragen en toevertrouwde werk , ook al steken we niet boven anderen uit in bepaalde prestaties.
Het is verkeerd om onszelf op de borst te slaan , wanneer iets tot stand is gekomen door middel van onze inspanning. Het is ook verkeerd om slechts te zien op wat niet tot stand werd gebracht.
In 1 korinthe 15 vers 10 vind je een duidelijk voorbeeld van ootmoed gepaard gaande met een gezond oordeel over eigen prestaties. Daar lees je; Doch door de genade Gods ben ik, dat ik ben; en Zijn genade die aan mij bewezen is, is niet ijdel geweest, maar ik heb overvloediger gearbeid dan zij (de apostelen) allen; doch niet ik, maar de genade Gods, die met mij is. Paulus wist heel goed dat hij ook dagelijks in vele dingen struikelde (rom 7, Fill 3 vers 12) maar toch ging hij niet zo ver dat hij daarom alles op de mesthoop wierp wat door hem werd gedaan. Naast zondige vormen van zelfvertrouwen en zelfrespect zijn er ook die goed noodzakelijk en nuttig zijn. Zonder deze kun je niet goed functioneren . Om ootmoed samen gaande met gepaste zelfvertrouwen en zelfrespect mogen we bidden.Tegen alles wat de ontwikkeling daarvan in de weg staat (hetzij in onszelf of anderen) moeten we strijden met het zwaard des Geestes hetwelk is Gods Woord. De ware ootmoed ontstaat wanneer de Heilige Geest het Woord van God toepast aan onze harten.
Misschien mag je dingen herkennen, dat het je helpt.
petrus
05-10-2010
/ 16:11
Het walgen van jezelf is hierboven helder uitgelegd door de redactie van Refoweb.
Vraagsteller/-stelster: pas op dat je het walgen van jezelf niet gaat zien als een 1e stap naar het verdienen van de zaligheid, want dat is een groot gevaar in reformatorisch Nederland.
Vraagsteller/-stelster: pas op dat je het walgen van jezelf niet gaat zien als een 1e stap naar het verdienen van de zaligheid, want dat is een groot gevaar in reformatorisch Nederland.
1a2b3c
05-10-2010
/ 16:57
Je naaste liefhebben als jezelf betekent ook dat je goed voor jezelf moet zorgen, voor je lichaam uiteraard maar vooral voor je ziel.
Hij zoekt je behoud en Hij wil dat jij dat ook doet Ezechiël 33:11 ...Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israëls?
Zonden zijn idd walgelijk maar Hij wil je daarvan verlossen.
Hij heeft deze wereld zo liefgehad dat Hij Zijn Zoon gegeven heeft en de Zoon heeft Zijn leven gegeven.
Als je in Hem gelooft ben je een nieuwe mens, dan leeft niet meer jij, maar Christus in jouw.
Gal.2:20 Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.
Dan is en heb je niets walgelijks meer. Niemand, jij ook niet, mag dan nog beschuldiging inbrengen.
Rom.8: 33 Wie zal beschuldiging inbrengen tegen de uitverkorenen Gods?
De zondige natuur die je ook nog hebt, dat ben jij dan niet meer.
Dan ben je een Koningskind.
En weet je, al deze dingen staan in de Bijbel, dat wordt niet pas waar als een (bepaalde) dominee het tegen je zegt. Het is al waar God zegt het Zelf!!
Hij zoekt je behoud en Hij wil dat jij dat ook doet Ezechiël 33:11 ...Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israëls?
Zonden zijn idd walgelijk maar Hij wil je daarvan verlossen.
Hij heeft deze wereld zo liefgehad dat Hij Zijn Zoon gegeven heeft en de Zoon heeft Zijn leven gegeven.
Als je in Hem gelooft ben je een nieuwe mens, dan leeft niet meer jij, maar Christus in jouw.
Gal.2:20 Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.
Dan is en heb je niets walgelijks meer. Niemand, jij ook niet, mag dan nog beschuldiging inbrengen.
Rom.8: 33 Wie zal beschuldiging inbrengen tegen de uitverkorenen Gods?
De zondige natuur die je ook nog hebt, dat ben jij dan niet meer.
Dan ben je een Koningskind.
En weet je, al deze dingen staan in de Bijbel, dat wordt niet pas waar als een (bepaalde) dominee het tegen je zegt. Het is al waar God zegt het Zelf!!
dominerik
06-10-2010
/ 11:09
Lees ook: Psalm 8
