Zangcarrière ambiëren

Aan ds. A. van Olst. Deze vraag is voor u, omdat ik u persoonlijk ken. Ik leef mijn leven zoals mijn omgeving dat van mij verwacht, wat betreft opleiding, werk, kerk en dergelijke. Netjes binnen de lijntjes van de reformatorische traditie, zogezegd. Uiteraard schopte ik wel eens tegen regels en gezag, maar dat was 'de leeftijd'. Op dit moment heb ik een passie voor zang. Dat is volkomen buiten de lijntjes van de reformatorische traditie en het verwachtingspatroon van mijn omgeving, als u begrijpt wat ik bedoel. Ik waardeer veel soorten muziek, maar vooral country. Ik zing het dolgraag, maar durf het nooit aan een ander te laten horen, of enigszins over mijn verlangens te praten. Puur omdat ik weet dat ze er afwijzend tegenover staan, vooral vanwege onwetendheid. Ik weet ook dat er in deze industrie veel dingen gebeuren die niet goed zijn, maar ik heb ontdekt dat je ook muziek kunt maken die niet per se haaks op de Bijbel hoeft te staan. Het is wel muziek met een countrysound. Ik heb dus erg last van periodieke neerslachtigheid, omdat ik met dingen zit die mij dwarszitten, maar ik kan er niet mee verder. Ik hoop dat u het begrijpt en deze vraag niet warrig vindt overkomen. Samenvattend: Ik ambieer een zangcarrière, maar vanwege mijn omgeving kan ik er niet over praten/vertellen. Het gevolg is dat ik neerslachtig ben.

Beste vragensteller/stelster,

Hartelijk dank voor je vraag. In je vraag zitten drie lijnen door elkaar die ik voor de helderheid graag uit elkaar wil halen. Je vraag gaat over waardering van muziek, over onbegrip om je heen, en over neerslachtigheid.

1. Allereerst over muziek. Je signaleert een verschil tussen de reformatorische traditie en countrymuziek. Binnen de reformatorische traditie is denk ik inderdaad een eigen muziekstijl ontwikkeld. Er is ook grote huiver voor andere stijlen. Mij valt vaak op dat over muziek op een erg gevoelsmatige manier geoordeeld wordt, en dat we daarom in discussies nauwelijks verder komen. Er is goede muziek, er is ook verkeerde muziek. Het lijkt mij een goed richtlijn om de muziek, inclusief de muziekstijl te leggen naast de zaligsprekingen. In de zaligsprekingen worden de burgers van het Koninkrijk der hemelen getekend. Wat is muziek die daarbij past? Dat is muziek die uitgaat van onze geestelijke armoede, die aandacht geeft aan het treuren over alles wat Gods eer afbreuk doet in mijn eigen leven, en om mij heen, muziek die uiting geeft aan honger en dorst naar de gerechtigheid, een verlangen naar de Heere, naar Zijn eer, etc. Wat de gezongen tekst betreft mag het uiteraard niet strijden met Gods Woord. Zo kan het zijn dat je een bepaalde muziekstijl afwijst, of binnen een muziekstijl kritisch onderscheidt. Zo houd ik bijvoorbeeld best graag van muziek in de reformatorische traditie, maar heb ik soms principiële moeite als bijvoorbeeld een koor meer optochtelijk dan ootmoedig, verwonderd of werkelijk verheugd zingt. Ik waardeer ook andere muziekstijlen. Hier is natuurlijk veel meer over te zeggen, maar hier laat ik het nu even bij.

2. In alle keuzes die je in het leven maakt heb je niet alleen met bijbelse principes te maken, maar ook met je omgeving: ouders, vrienden, etc. Daar zul je wel rekening mee moeten houden. Je kunt er zelf van overtuigd zijn, dat iets mag, maar dat wil nog niet zeggen dat je het ook moet doen. De vraag is wat de Heere van je vraagt, in de omstandigheden waarin je verkeert. Ik kan dat in jouw geval niet bepalen. Je zegt dat je een zangcarrière ambieert. Ik denk dat het goed is om al je ambities in de handen van de Heere te leggen met de bereidheid ze nooit weer terug te ontvangen als dat de Heere beter lijkt. Is het echt de wil van de Heere dat je je wens volgt en dat er een lastige, zo niet onmogelijke verhouding ontstaat met je naaste familieleden? De Heere heeft je in een bepaalde omgeving geplaatst. Daarmee wil ik niet zeggen dat je alles klakkeloos over moet nemen, maar wel dat de Heere je ook in deze omstandigheden de weg wil wijzen.
 
3. Daarmee kom ik ook tot het derde: je neerslachtigheid. Je zegt dat je hierin vastloopt, dat je niet verder komt. Dat maakt je neerslachtig. Ik kan me voorstellen dat het heel lastig is als je er niet over kunt praten. Dat zou wel mogelijk moeten zijn. Zeker als je erover wilt praten om zo te zoeken naar wat de Heere met je leven wil. Maar stel nu eens dat dit onderwerp blijvend niet bespreekbaar is, dan nog blijft staan dat je ook in deze omstandigheden op zoek moet naar de wil van de Heere. En waar je vreugde vindt in de weg van de Heere, dan kan het met de neerslachtigheid  misschien ook wel goedkomen. Wat ik je dus wil vragen, dat is geen enkele beslissing te nemen buiten de wil van de Heere om. De grote vraag is: ben ik bereid om mijn wil ondergeschikt te maken aan die van de Heere. Waar het leven met de Heere boven alles staat, komen overige vreugden en teleurstellingen in een ander licht te staan. Je mag persoonlijk altijd zingen tot Gods eer. Dat kunnen we alleen maar te weinig doen. En dat zingen is ook een erg goed medicijn tegen neerslachtigheid.

Ik besef dat ik je geen afgerond antwoord gegeven heb. Ik kan me over de muziek die je op het oog hebt niet uitspreken. En dus ook niet over de juistheid van het onbegrip dat er zal zijn in je omgeving. Ik hoop alleen dat je in alle omstandigheden de vreugde mag kennen die er ligt in het kennen en volgen van de Heere. En dat je wijsheid ontvangt die je in deze omstandigheden zo nodig hebt.

Gods zegen toegewenst,
Ds. A. Th. van Olst

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Th. van Olst

• Geboortedatum:
  11-04-1978
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Utrecht
• Status:
  Inactief

48 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven