Vraag
Ik ben een jonge vrouw, getrouwd, heb een kindje en werk drie dagen per week. Het is vaak een chaos in m'n hoofd; ik kan m'n werk niet loslaten en daarbij moet je er als vrouw ook nog voor zorgen dat er genoeg eten in huis is, moet je het huishouden bijhouden, enzovoorts. Nu maak ik veel to-do lijstjes en werk die snel af. Toch geeft dit geen bevredigend gevoel. Ik ben een echte controlfreak, dat weet ik van mezelf. Maar hoe kom je daar nu vanaf? Ik zou graag wat rustiger en relaxter in het leven staan. Maar hoe doe je dat?
Antwoord
Beste vragenstelster,
Zoals je jouw situatie beschrijft zie ik het helemaal voor me hoe je loopt te rennen om "alle ballen in de lucht te houden." De eerste vraag die ik jou zou willen stellen is waarom je zo perfectionistisch gericht bent? Het niet kunnen loslaten van je werk en alles thuis, laat dit zien. Wat moet jij veel! Ik vraag me af of je (nog) kunt genieten van dingen of is alles moeten geworden? Het werken met lijstjes is fijn, als het ter ondersteuning is, maar bij jou lijkt het wel een verzwaring! Kun je op de vraag antwoorden wat de oorzaak is dat je het zo goed moet doen? Eerlijk gezegd ben ik bang dat je een burn-out kunt krijgen wanneer je zo doorgaat!
Ik raad jou dan ook aan om hulp te zoeken om te onderzoeken wat de oorzaak van jouw gedrag is. Dat hoeft geen ‘zware’ therapie te zijn maar wel een hulpverleningstraject wat gericht is op je controlegedrag.
Het lijkt uit je verhaal of bij jou de balans tussen inspanning en ontspanning niet klopt. Ook leuke dingen kunnen dan inmiddels als moeten worden ervaren. Zoals je het beschrijft klinkt het ook alsof je heel erg moe bent en wordt... van je eigen gedrag. Betekent dit dan ook dat je bereid bent om te werken aan die houding en dat je wilt veranderen? Ik hoop het en ik gun het jou van harte.
Uit ervaring weet ik dat jij daar zelf ook leuker van wordt voor je omgeving. Want hoewel jij nu erg goed je best doet om het iedereen naar de zin te maken, is het voor anderen helemaal niet leuk om met een controlfreak te leven. Ook voor je man en kind(eren) niet! Het is ook zeker in hun belang dat je meer jezelf wordt en leuker wordt voor je omgeving. Er kan ook teleurstelling klinken in je verhaal van "is dit het nu eenmaal?" Al je inspanningen lijken je niet gelukkiger te maken en dat is hopelijk ook de reden waarom je wilt veranderen! Ook vanuit geloofsaspect mag je weten dat je mag groeien als persoon naar hoe God jou bedoeld heeft! Je kracht ligt in je gaven en talenten, niet in hoe goed je alles doet. Jouw persoonlijkheid kan dus meer "uit de verf komen" wanneer je deze "drive" kunt loslaten en weer mag genieten.
Het leren voelen van je grenzen en het ernaar handelen is moeilijk om te veranderen als je dat bent verleerd of misschien zelfs nooit hebt geleerd. En het is belangrijk dat je goed weet waarom je het doet zodat je dit leert begrijpen van jezelf en daardoor kunt veranderen en het vasthouden. Maar bovenal is het bijbels om te weten dat er een "tijd is om te werken en een tijd om te rusten..."
Ik wens je veel rust en vooral dat je leert genieten van je man en je kindje en natuurlijk ook van je werk. Ik wens je een leven zonder lijstjes...
Sterkte en een hartelijke groet,
Petra van Bodegraven
Dit artikel is beantwoord door
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven
- Geboortedatum:26-03-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar misschien is het noodzaak...?
Wie eist van jou perfectie? Ik vermoed dat er uiteindelijk maar 1 persoon te hoge eisen aan je stelt en dat ben jezelf. Leren om jezelf met een korreltje zout te nemen, zou dat niet het doel zijn? En hulp daarbij zoeken is geen afgang, soms eerder een teken van moed.
(ik ben trouwens niet de vraagsteller maar het is wel herkenbaar)
en waar is je partner.... tja die kan toch ook z'n eigen bezigheden hebben? die van mij heeft n eigen zaak, ja daar ben je dus meer dan fulltime mee bezig om het hoofd boven water te houden!
Maar: je kunt je karakter wel een beetje bijschaven (daar ben ik op enkele terreinen zelf ook druk mee). En hulp bestaat en kan daarbij heel nuttig zijn. Kleine stappen vooruit zijn niet onmogelijk. En kiezen hoort echt bij het leven. Zo vroeg mijn baas me kort geleden voor een hogere functie. Betekende wel vergaderen op onmogelijke tijden. Niet gedaan dus. Liep ik een leuke salarisverhoging mee mis. Geeft niks. Met eerbied gesproken: ik bid om mijn dagelijks brood en krijg zelfs het beleg erbij. Wat een overvloed! En ik woon heel wat rianter dan de mensen in de derde wereld! Een mens kan er een gewoonte van maken om ook op die manier in de spiegel te kijken.
Nogmaals: je kunt aan jezelf werken. En vaak is er daarvoor geen alternatief, want burn-out moet je echt zien te voorkomen.
