Nadrukkelijk aanwezige dochter

Ds. M. (Michel) van Heijningen / 1 reactie

04-12-2009, 15:30

Vraag

Wij hebben een dochter van 16, die momenteel in havo 5 zit. Ze is van jongs af aan zeer nadrukkelijk aanwezig geweest in ons gezin. Eigenlijk gaat bijna alle aandacht altijd naar haar, en de andere zeven kinderen krijgen hierdoor mijns inziens minder aandacht dan zij. Volgend schooljaar hoopt ze te gaan studeren. Daardoor moet ze op kamers gaan of heel lang reizen per dag. Eigenlijk hebben we liever dat ze thuis blijft wonen, maar aan de andere kant denk ik dat het voor de rest van het gezin beter is dat ze op kamers gaat. Eigenlijk voel ik me hier schuldig over, want het is toch een kind van je dat uit huis gaat. Wat raadt u ons aan. Moeten we voor de andere kinderen en voor mijzelf kiezen en haar adviseren om op kamers te gaan? Of is het toch beter om haar te adviseren om heen en weer te reizen?

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Beste ouders,
 
U stelt een vraag over uw dochter en tegelijk over de relatie met uw andere kinderen. U koppelt de vraag over het op kamers gaan van uw dochter aan de aandacht die de andere kinderen dan zouden kunnen krijgen. Voor zover ik me door de paar zinnen die u schrijft, in kan leven in uw situatie, kan ik me er iets bij voorstellen. Toch zou ik ervoor willen pleiten om de vragen even los van elkaar te zien. Dus allereerst, de vraag van op kamers en daarna de vraag van evenwicht in het gezin.
 
Uw dochter op kamers, dat is een stap in het 'loslaatproces', dat in elke opvoeding een rol speelt. Vanaf het moment dat je kinderen geboren worden, op eigen benen kunnen staan, moet je ze langzaamaan leren loslaten en dat is moeilijk en gaat niet vanzelf. Wellicht is dat voor ouders ook een leerproces. In het geval van uw dochter die gaat studeren zou dat na een keuze voor een kamer opeens heel heftig zijn. Opeens is ze dan niet meer elke dag thuis. Opeens heeft ze een ander huis, al zal het echte thuis wel bij u blijven, hoop ik.

Als u de afweging maakt of dit wel of niet moet gebeuren dan moet u denk ik naar uw dochter kijken. Kan zij het aan? is ze instaat om zelfstandig te leven of is een kostadres een optie? Onderschat trouwens het reizen ook niet, dat kan ook erg vermoeiend zijn. Zij kiest neem ik aan zelf voor een bepaalde studie, spreek er met haar over en bespreek met haar wat de consequenties zijn van uit huis gaan en of zij dat ziet zitten. In een gesprek met haar kunt u zelf uw eigen gedachten hierbij ook verwoorden, maar leg het zwaartepunt bij haar.
 
U vraagt tegelijk ook naar de hele gezinssituatie. U voelt zich er schuldig over dat u eigenlijk er ook een voordeel in ziet als deze dochter uit huis gaat. Achter dit alles zitten mijns inziens meer vragen. Hoe komt het dat deze dochter zoveel aandacht vraagt? En dat ze ook zoveel aandacht krijgt? En: hebben de andere kinderen hier nadeel van? Dat hoeft op zich niet, wellicht zijn ze tevreden met hun plaats in het gezin en met de aandacht die ze krijgen, maar het is goed om u dat eens af te vragen.

Wellicht helpt het om eens met een professional hierover van gedachten te wisselen. Ik merk vanuit uw vraag een stukje onzekerheid en ik kan niet beoordelen of die terecht is of niet. Ik zie er wel voldoende aanleiding in om u dit advies te geven. Klop gewoon eens aan bij Eleos of een andere instantie, dat is geen schande, ze zijn ervoor.
 
Tot slot hoop ik dat u in ieder geval al uw kinderen vertrouwend in Gods handen kunt geven. “Houdt Gij ze vast als ik ze los moet laten.”
 
Met vriendelijke groet,
Michel van Heijningen

Ds. M. (Michel) van Heijningen

Ds. M. (Michel) van Heijningen

  • Geboortedatum:
    08-06-1976
  • Kerkelijke gezindte:
    PKN (Hervormd)
  • Woon/standplaats:
    Alblasserdam
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

     

Tags in dit artikel:

opvoeding
1 reactie
Cloudsadmirer
04-12-2009 / 15:52
Beste moeder,

Heeft uw dochter in het verleden -dat kan ook toen zij erg klein was- niet iets meegemaakt waardoor ze zoveel aandacht opeist? Dat ze gewoon haar eigen onzekerheid overschreeuwd?

U schrijft: 'Eigenlijk gaat bijna alle aandacht altijd naar haar'
Geeft u uw dochter wel veel positive aandacht? Alleen positive aandacht is bevredigend en bevestigend dat haar moeder van haar houd.

Ik weet er helemaal niks van hoor want ik ken u niet, maar wil voor de zekerheid wel dit kwijt: Zeggen dat ze zich nu is rustig moet houden of niet vervelend moet zijn is ook aandacht geven! Probeer eventuele negatieve aandacht en positive aandacht niet met elkaar te verwarren!

Sterkte

Terug in de tijd

Ik ben gescheiden sinds 2005, alleen gelaten vanaf 2001. Nu ben ik al 17 jaar alleen onderweg, maar met Jezus. Mijn leeftijd is 66 jaar. Als God het toelaat kan ik een nieuwe relatie aangaan. Mijn man...
1 reactie
04-12-2017
Ik heb al jaren last van eetklachten. Wanneer ik eet komt dit zo weer omhoog. Vijf jaar geleden ben ik hier al eens mee naar de dokter geweest maar hij dacht dat dit vast wel door spanning zou komen, ...
Geen reacties
04-12-2006
Kun je ook Heilig Avondmaal vieren buiten een kerkverband? Bijvoorbeeld met je gezin of anderen? In de zomervakantie ga ik (18 jaar) kinderevangelisatiewerk doen op campings. Met de teambuildingsdag h...
7 reacties
04-12-2010
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering