Hoog sensitief

drs. E.J. (Els) van Dijk / 5 reacties

30-11-2009, 09:00

Vraag

Mijn hele leven loop ik al tegen dingen aan die mij het leven heel moeilijk maken. Recent ben ik er achter gekomen dat ik waarschijnlijk hoog sensitief ben. Dit verklaart heel veel. Alleen de herkenning al geeft mij een stukje troost. Maar het neemt voor mij de problemen niet weg. In mijn werk loop ik aldoor vast. Gaat het een tijdje goed, het gaat ook altijd weer mis. Dan kan ik het niet meer aan, dan wordt het me teveel. Nu ben ik pas, ongeveer drie maanden geleden, begonnen aan een nieuwe baan. Ver beneden mijn niveau, maar dat leek me veiliger, omdat de verantwoordelijkheid in mijn vorige baan mij teveel werd. Ik heb me voorgenomen het goed vol te houden en gewoon door te zetten. Maar het gaat nu al niet meer. Ik zit weer ziek thuis. Meestal ben ik dan een paar daagjes of een week uit de running en dan ga ik weer verder. Totdat het echt niet meer gaat. Dit vind ik vreselijk. Ik schaam me er voor. Het lukt me gewoon niet om te leven. Vaak zeg ik tegen mezelf dat het gewoon luiheid is, maar het lukt me echt niet. Een baan houd ik gewoon niet vol. Ik werk nu 40 uur. Minder gaan werken zou denk ik al helpen, maar dat kan op mijn werk niet. Ander werk zoeken: ik heb er geen moed meer voor. Ik ben vreselijk onzeker geworden. Nu ga ik binnenkort trouwen met een fantastische man, die ik ook vertel over mijn moeilijkheden. Van hem mag ik stoppen met werken. Dat doe ik het liefste, omdat mij dat veel meer rust geeft. Maar we hebben het geld ook nodig en daarom wil ik graag mijn steentje bijdragen. Daarom zou ik graag wat werk vinden dat ik vanuit huis zou kunnen doen, omdat dat mij de enig overgebleven optie lijkt. Dit kan ik alleen niet vinden. Buitenshuis werken put mij zo vreselijk uit. Ik kan het helaas niet uitleggen. Dat geeft zo'n machteloos gevoel. Ik hou veel van de Heere en ik weet dat Hij alle dingen goed doet, maar er leeft in mij zo vaak de gedachte: “Waarom verplicht U mij dit leven te leven, terwijl U mij niet genoeg heeft toegerust om het leven te kunnen leven?!” Zo voelt het namelijk, alsof ik iets fundamenteels mis, waardoor het mij gewoon niet lukt om een normaal leven te leiden. Hier ga ik aan onderdoor. Ik ben alleen maar ongelukkig. Ik kijk er naar uit om getrouwd te zijn en samen voor de Heere een gezin te stichten. Wat lijkt het me heerlijk om kinderen te mogen ontvangen. Die gedachte maak me heel gelukkig. Maar ik kan zo weinig aan. Ik zie voor mij geen weg. Toch weet ik dat die weg er moet zijn. Anders had de Heere me hier immers niet geplaatst? Kan iemand me helpen die weg te vinden? Ik wil zo graag van deze zware last af en kunnen genieten van al het goede dat de Heere me geeft. Hartelijk dank.

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Beste…,

Toen ik je vraag las, moest ik denken aan het volgende (bekende) gebed:

Heere God, schenk mij de rust om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen; De moed om te veranderen wat ik kan veranderen; En de wijsheid om het verschil hiertussen te zien. Om één dag tegelijkertijd te leven; Om van één moment tegelijkertijd te genieten; Om moeilijke tijden te accepteren als het pad naar de vrede; Om deze werkelijkheid te aanvaarden zoals het is, niet zoals ik wil dat deze zou zijn; Om erop te vertrouwen dat Hij alle dingen zal rechtzetten als ik me aan Zijn wil overgeef.

Mooi hè? We kunnen in het leven de focus leggen op wat we moeilijk vinden of op wat we missen. Maar dan worden we zure en bittere mensen. En ik denk niet dat dit Gods bedoeling is. Hij heeft voor elk van ons een unieke levensopgave én Hij geeft ons precies voldoende (en wel meer!) om daaraan te voldoen. Ik ben het dus niet met jouw opmerking eens dat God jou verplicht tot een bepaald leven terwijl Hij je er niet voldoende voor toerust. Gods wil zal je nooit ergens brengen waar Zijn genade je niet beschermt. Paulus zegt het ergens ongeveer zo: De Heere God wil in al je behoeften naar Zijn rijkdom voorzien (dus niet naar jouw beperkingen) zodat je tot Zijn bestemming zult komen en Hem zult verheerlijken met jouw leven. Dat lukt alleen als jouw hart afgestemd is op Zijn genade en je gevoel niet vol zit met wat jij moeilijk vindt in het leven. Daarmee wil ik dat wat jouw belemmert helemaal niet bagatelliseren hoor! Er zijn dingen in jouw leven die beslist niet makkelijk zijn. Maar in je vraag klinkt wel een beetje het denken in onmogelijkheden door. En daar word je een hopeloos mens van. Wat zijn de kansen die God je geeft? Hoe tel je je zegeningen?

Iemand zei het zo: “Alles wat er in je leven gebeurt, bevat een geschenk. Het geschenk ontdekken en accepteren, maakt dat je de hoogste energie uit alle ervaringen haalt.” En weer iemand anders formuleerde het als volgt: “Ik dank God voor mijn handicaps, omdat ik hierdoor mijzelf, mijn taken en mijn God heb gevonden!” Of je een gelukkig mens zult zijn, ligt niet in de dingen en omstandigheden van het leven verankerd, maar in de manier waarop jij ze ziet en ervaart.

Je schrijft dat je veel van de Heere God houdt. Prachtig! Ik ben ervan overtuigd dat als je hart vol is van de liefde die God schenkt en je het verlangen hebt om die liefde door te geven aan de mensen die Hij op je weg plaatst, je tot je bestemming zult komen, wat en hoe die ook zal zijn. Dat hoef je nog helemaal niet te overzien en je hoeft je al helemaal geen zorgen te maken voor de dingen die in de toekomst eventueel niet zullen lukken. Dat weet je toch niet?

Je ziet er naar uit om te gaan trouwen. Prachtig toch? Nu moet je niet gaan problematiseren wat in dat huwelijk en met eventuele kinderen mis kan gaan. Als je dicht bij God leeft en jullie samen in vrede met Hem de keuzes maken die in de toekomst voor jullie liggen, dan zal Hij de weg wijzen. Het komt goed, want Hij is goed. Zie je dat op deze manier naar het leven kijken een heel andere wending geeft?

Geef je hartstochtelijk toe aan de situatie zoals deze is, of verbind je je hartstochtelijk met Degene die betekenis geeft aan alles wat er is? In dit verband zal ik je doorgeven wat ik ergens las: “Wat telt in iemands leven is de instelling die in hem heerst. Wanneer God Zijn werk in ons begint, maakt Hij geen enorm verschil in ons uiterlijke leven, maar verplaatst Hij de kern van ons vertrouwen: in plaats van vertrouwen op onszelf en andere mensen, gaan we vertrouwen op God en worden we bewaard in volmaakte vrede.”

Ik denk dat het goed is om Mattheus 6 nog eens aandachtig te lezen en op je eigen leven toe te passen.

En verder? Ga samen met je vriend om de tafel zitten en probeer van een olifant een mug te maken, als ik het even gekscherend mag zeggen. Ga samen bedenken hoe jullie samen dat wat nu heel groot voor jou is, tot kleinere proporties terug te brengen is, natuurlijk in de context van wat ik hierboven schreef. Wat kun je (nog) wel, wat willen jullie samen uit gaan dragen in het leven, hoe kunnen jullie elkaar aanvullen, wat zijn voor jullie de belangrijkste waarden in het leven en welke consequenties verbinden jullie eraan, enzovoort. Probeer te voorkomen dat je gaat problematiseren en al helemaal dat je in een slachtofferrol gaat zitten vanuit de gedachte dat je niets kunt, want dat is niet waar natuurlijk. Een zegswijze zegt het als volgt: Houd je gezicht op de zon gericht en je zult de schaduwen niet zien.

Ik sluit af met waar ik mee begon: ik wens je moed, aanvaarding, wijsheid en vertrouwen zodat je weer zult genieten! En vooral: in staat zijn om lief te hebben. Allereerst je Schepper en daarnaast alle mensen die Hij om je heen plaatst. Dat is een feest en geen treurspel.

Zegen gewenst!
 
Drs. Els J. van Dijk

drs. E.J. (Els) van Dijk

drs. E.J. (Els) van Dijk

  • Geboortedatum:
    28-01-1956
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Veenendaal
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

    Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.

    Bekijk ook:

Tags in dit artikel:

psychologie
5 reacties
javisje
30-11-2009 / 11:49
Beste vragenstelster,

Ja, moeilijk is dat he! Als je voortdurend tegen je eigen grenzen aanloopt, maar ook veel meer zou willen. Ik herken ook veel in mezelf mbt hoogsensitiviteit. Ik werk wellicht ook "onder" mijn niveau: 12 uur en ik heb samen met mijn man 3 kinderen onder de 7. Dat valt ook niet altijd mee. Probeer de krachten die je hebt te ontdekken: je voelt waarschijnlijk anderen goed aan, dat is ook een voordeel in je werk. Wellicht moet je dan inderdaad iets zoeken waarbij je minder uren draait. Ik snap dat je nu te moe bent. Ga iets doen waar je energie van krijgt en ga er weer tegen aan. En leg, zoals Els je adviseerde, het aan je vriend en in de belangrijkste plaats aan de Heere voor. Laat je door Hem leiden. Sterkte gewenst en Gods nabijheid.
10249
30-11-2009 / 19:45
Ik heb het gevoel dat in het positief geformuleerde antwoord van Els van Dijk de problematiek onderschat wordt, al wil ik niets van het antwoord af doen.

Ik denk dat het zeker wel helpend zal zijn hiermee naar de psycholoog te gaan.
Nen
30-11-2009 / 20:06
Beste vragenstelster,

Één en al herkenning!!! Ik 'ben ook hsp' en heb hier vooral op werkvlak grote hinder van. Ook ik durf/kan geen echte baan aan.
Wat een tranen hebben daarover al gevloeid!
Ik heb een hbo-diploma, maar werk nu als gastouder (wel verantwoording, maar zoveel rust in m'n hoofd, gewoon lekker een gezinnetje draaiend houden). Natuurlijk ver beneden mijn niveau maar die rust is zoveel waard!
Ik mis wel bij vlagen uitdaging, dus dit zou ik ook niet mijn hele leven willen doen. Maar ook financieel is het fijn om iets bij te dragen, en bovendien heeft ieder mens een doel nodig om zijn/haar bed uit te komen. Hetzij als moeder voor de kids, werknemer voor je werk etc.
Ik wens je veel sterkte, ik weet dat het echt diep gaat!
Bid er ook maar voor, altijd als ik mijn grote angsten e.d. bij God leg, krijg ik rust.
eduard1
03-12-2009 / 10:18
@Nen
Weet je wel hoe belangrijk het werk is wat je nu doet? Hoezo 'ver beneden mijn niveau' ?
kijk alleen eens goed naar het woord: g a s t - o u d e r
Goed (gast-) ouderschap is het belangrijkste en tevens moeilijkste wat er is!!
Zo moeilijk, dat er zelfs niet eens een opleiding voor is. Alleen God kan ons dat maar leren. Moet je nagaan!!
adriano313
04-12-2009 / 01:59
HSP is geen beperking maar meer een gave
Zie het maar als een lange antenne die boven iedereen uitsteekt
Hij vangt veel prikkels (signalen) op, positief en negatief
De vraag is hoe je er zelf tegen bescherm of dit juist goed aanwent ten gunste van je zelf
Leren omgaan met HSP geef je meer dan je zou denken
Wegstoppen en blijven uithuilen is niet de manier, ondanks dat het begrijpelijk is.
Naar een psycholoog hoef je niet gelijk te gaan, tenzij je het gevoel hebt het niet meer aan te kunnen.
Ga anders eens wat zelfstudie over dit onderwerp doen en let hierbij wel op alle zweverige en occulte typens en theorien

Goede boeken zijn:
HOOG SENSITIEVE PERSONEN, Elaine N. Aron
DE KRACHT VAN ZELFWAARDERING, Elaine N. Aron
BLIJF JE WERK DE BAAS, Barrie Jaeger

Terug in de tijd

Een vriendin van mij vind ik heel erg leuk. Ik heb ook gevoelens voor haar. Zij weet ook dat ik haar leuk vind. Maar als ik dat dan tegen haar zeg, dan reageert ze een beetje lacherig. Ik heb mijn gev...
1 reactie
30-11-2011
God vraagt aan ons: “Mijn zoon, Mijn dochter geef Mij uw hart!” Maar mag je ook vragen: “God wilt u mijn hartje nemen?” Ik heb belijdenis gedaan in de Ger. Gem. maar vindt het eigenlijk nu zo moeilijk...
Geen reacties
30-11-2006
Ik ben benieuwd wat dominees vinden van bijna-dood-ervaringen. Bestaat dit echt?
Geen reacties
30-11-2005
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering