Vriend lijkt me niet te missen als hij weg is

Ik heb al jaren verkering. We hopen dan in 2009 ook te trouwen. Op maandag nemen we afscheid en op zaterdag zien wij elkaar weer. Ik vind het moeilijk als mijn vriend weg moet. Ik voel me dan vreselijk alleen. Tot nu toe ging het nog wel. Nu is mijn vriend ruim een week weg geweest met school. Ik heb me zo hopeloos alleen gevoeld!

Hij smste mij 's nachts tussen 1 en 3 en verder heb ik niets van hem gehoord (dit is vaker een punt van discussie: ik wil graag meer contact maar hij voelt dat anders en nu liet hij het i.v.m. de kosten van het buitenland). In de smsjes schreef hij dat hij het naar zijn zin had, maar bijvoorbeeld geen een keer dat hij mij miste o.i.d. Ik voel me verwaarloosd. Nu hij weer thuis is, ben ik weer goed voor hem.

Kunt u mij a.u.b. zeggen of het normaal is dat ik mij zo eenzaam heb gevoeld? Vinden meer meiden het moeilijk om afscheid te nemen? Ik wil hem graag de ruimte geven, maar ik merk dat ik me echt doodongelukkig heb gevoeld. Als ik dit aankaart zegt hij echt veel aan me te denken. Vertoon ik claimgedrag door te willen dat hij mij belt? In hoeverre kon ik aanspraak op zijn tijd doen?

Beste meid,

Jij wilt graag contact, hij vindt dat minder belangrijk... voor hem is dat logisch; het gaat goed zo, voor jou niet. Mag ik je vraag zo samenvatten?

Hoe komt het, dat je je zo alleen voelt als hij weg is? Analyseer je gevoelens eens: is het liefde, -je wilt gewoon steeds bij hem in de buurt zijn; of is er misschien sprake van jaloezie- je bent bang dat je hem kwijtraakt? Hij zegt dat hij veel aan je denkt... maar dat is voor jou dus niet voldoende. Hoe is verder jullie relatie? Heb je deze gevoelens alleen als hij weg moet, voor langere tijd? Hoe vaak en hoe lang is hij weg (voor zijn werk?)... hoe is dat in de toekomst, verandert zijn “van-huis-zijn” als jullie getrouwd zijn? Misschien is het lastig om voor jezelf te benoemen waar het op vast zit: schrijf het eens op, in een dagboek of zo.
 
Waarom smst hij ’s nachts eigenlijk? Dan lig je er waarschijnlijk op te wachten, maak je je allerlei zorgen die misschien helemaal niet nodig zijn. Alleen al dát hij smst is een teken dat hij je mist, waarom moet hij dat expliciet zeggen? Misschien wil hij op zo’n moment jou alleen méé laten genieten van datgene wat hij beleeft. Bovendien is het aantal letters beperkt, nietwaar! Gaat het uitsluitend om de kosten, dan is daar wel iets op te bedenken door goedkope manieren van telefoneren of te mailen.

Ik weet niet hoe ver je bent met je trouwplannen, maar denk nog eens goed na óf je wel wí­lt trouwen? Want in jullie verdere leven zul je hier tegen aan blijven lopen als je nù niets onderneemt: jij verwacht dingen van hem die hij blijkbaar niet kan of wil geven... hoe eenvoudig misschien ook. Práát hier met hem over. Vertel hem wat je bezighoudt, over je gevoelens van eenzaamheid, van je “verwaarloosd voelen.”

De Fransen zeggen: “Partir c’est mourir un peu”, en dat is waar: ieder afscheid van iemand die je lief is doet pijn (letterlijk “een beetje sterven”). Het lijkt er op dat jouw gevoelens verder gaan... zover, dat het zelfs gemakkelijk claimgedrag kan worden, waarin hij zich (op de duur) ‘gevangen’ zal voelen. Ook í­n een huwelijk is dat funest!!

Goed dus dat je geschreven hebt: de eerste stap is gezet... nu verder gaan door met hém te praten en zo nodig met een deskundige erbij!

Groeten,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1499 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven