(...) Je moest je ogen dicht doen en dan lazen ze een tekst voor over de Goede H...

Ik weet niet of jullie het kennen, maar ik ben een keer naar Soul Survivor geweest. Ik heb daar heel veel geleerd. Maar er was op een gegeven moment ook een speech over stille tijd met God en Hem echt zien. Je moest je ogen dicht doen en dan lazen ze een tekst voor over de Goede Herder, je moest vervolgens Jezus opzoeken en jezelf opzoeken waar je staat in dat plaatje. Ik lag als een schaap in Zijn schoot, het was echt heerlijk, zo dicht bij Hem te zijn. Maar mag dit, een tekst zo plaatsen? Want je kan dan vervolgens ook het verhaal van de kruisiging voorlezen en je daar in plaatsen. Je kan je dan vragen, zou jij het lef hebben om Jezus van het kruis af te halen? Je zegt dan heel snel ja. Ik weet niet, maar dat gaat dan heel snel als je vervolgens de kruisiging midden Rotterdam stad zet en je familie en bekenden staan erbij. Dan kom je erachter dat je Jezus niet meer zo snel van het kruis zou afhalen. Maar mag dit? Je heel dicht bij God voelen en je een Herder voorstellen en dat je echt als een schaap (niet als beeld, of hulpmiddel) maar als een echt schaap daar mag liggen genieten in het gras. En mag je vervolgens ook dat van die kruisiging in Rotterdam-centrum je voorstellen? Is dit niet verkeerd, want het is verboden om een beeld van God te maken, staat toch in de wet? Hierbij heb ik nog een vraag. Je moest namelijk je ogen nog een keer dichtdoen en dan bedenken dat God echt een Vader was en vaders spelen met kinderen. Je moest je voorstellen welk spel God met je zou willen spelen als een vader met zijn kind. Ik zag een schommel en Hij duwde mij en ik mocht al Zijn schatten zien die Hij mij wilde geven. Mag je God zo gemakkelijk benaderen en kan dit? Ik zit hier erg mee, want ik vind het super fijn om God zo te benaderen, maar ik heb zo mijn twijfels hierover. Zouden jullie hier misschien meer duidelijkheid over willen geven.

Beste vragensteller,
 
In de gereformeerde theologie wordt er altijd gesproken over het zien van de Heere met de ogen van het geloof. In de Schrift staat ook dat wij wandelen door het geloof en niet door aanschouwen. Daarom gaat van de trits: geloof, hoop en liefde alleen de laatste mee in de eeuwigheid. Het geloof en de hoop zullen overgaan in werkelijk en eeuwig aanbidden en aanschouwen van de Heere. Met het oog op deze punten lijkt het mij niet kies om op de door jou manieren met de Heere om te gaan en Hem als het ware op elk moment te voorschijn kunnen halen. God gaat ver boven ons bevatten uit en Hij openbaart Zichzelf door Zijn Woord en Geest en niet door middel van psychologische technieken.
 
God is allereerst de God en Vader van de Heere Jezus en daarnaast natuurlijk ook van al Zijn kinderen. Deze Vader-kind relatie wordt niet primair ingevuld met het begrip ‘spelen', maar met kennen en vertrouwen. De term “worden als een kind” ziet daarom allereerst op het kinderlijk vertrouwen, eerbied en ontzag dat een natuurlijk kind heeft in zijn/haar aardse vader. Iets van dat beeld komt ook terug in de manier waarop Gods kind aankijkt tegen de Heere. Het heeft te maken met kinderlijke vreze. In het Engels wordt hier het prachtige woord “awe” voor gebruikt dat aan de ene kant de onvoorstelbare grootheid van de Heere verwoordt en aan de andere kant de liefdevolle indruk die er als gevolg van deze grootheid ontstaat. Het is geen bange, slaafse vrees, maar een diepgewortelde en door de liefde gevoede indruk van Wie de Heere is.
 
Al met al denk ik dat het door jouw geschetste beeld afwijkt van hoe er door bevindelijk gereformeerden wordt aangekeken tegen Gods majesteit en heerlijkheid en de manier waarop God Zich in het leven van mensen openbaart. In de Vader-kind-relatie gaat het om het grote wonder dat een verloren kind welkom is bij de Hemelse Vader en dat hem/haar om Christus' wil de zonden vergeven zijn. Deze notie wordt gemist in het door jou opgeschreven verhaal.

G. J. Jansen

Dit artikel is beantwoord door

G.J. Jansen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven