Vraag
Aan ds. Huijgen. Ik heb kennis genomen van uw brochure en las over de fasering van het hogere plan. Ik ben het met uw brochure eens. Zelf ervaar ik het ook zo. Maar weet u wat ik me daarbij ook afvroeg? Is die fasering ook niet in de heel behoudende rechtse kerken terug te vinden, in de standenleer? Dat dacht ik toen opeens. Is dat eigenlijk dan niet even erg?
Vraag 2: Aan ds. Huijgen. Dank voor uw brochure. Wilt u nu ook eenzelfde brochure voor de kerken in de ger. gezindte schrijven, want wij hebben dezelfde kritiek nodig. U zei het al: Rom. 7 overgeaccentueerd en Rom. 8 ver ondergesneeuwd wat betreft het loskoppelen van de rechtvaardigmaking en de heiligmaking. Door dat tekort in onze kerken is HeartCry in het leven geroepen, alleen geven zij niet de juiste aanvulling. Mijn mening is dat we terug moeten naar de heldere leer van de reformatie. Die bood kracht en oneindige bevrijding van al onze moetens. De ontsporing is daar wanneer het geloof gaat gronden op de bevinding van Gods’ volk en niet op de Schrift; de ernst van het verloren bestaan als voorwaarde voor we in de Heere mogen geloven. Maar dit kan toch niet buiten Christus om en is er toch geen besef hiervan? Dit komt toch juist van Hem? We leren dit toch in het licht van Zijn genade en barmhartigheid van Hemzelf? Dat is toch ook Zijn Gave? Hoe weinig wordt onvoorwaardelijk, echt onvoorwaardelijk, Zijn genadeaanbod aangeboden? Wij zitten ook in een wettische kramp door alles vooraf van de zondaar te eisen? Dat is toch ook een moeten? Hier mist toch ook de verwondering? Hoe weinig is er de lijn in de preek doorgetrokken naar de eeuwigheid, de vervulling van de beloften en de heerlijkheid. Wilt u ook daarover een brochure schrijven? Dan zou het toch pas volledig zijn? Dus het tekort naar twee kanten beschrijven. Dan nog een vraag. Het gaat uiteindelijk om de vraag of we geloven in de Heere. Kun je dwalen maar toch een kind van de Heere zijn, dus zowel bij HeartCry als in de ger. gezindte? Hoe moet ik dit zien? De apostelen dwaalden toch ook in bepaalde opzichten, maar waren toch allen kinderen van God?
Antwoord
Beste vraagstellers,
Volgens mij komen deze beide vragen in feite op hetzelfde punt neer: is het niet zaak om ook kritisch in te gaan op de gereformeerde gezindte, zoals ik ben ingegaan op de gedachten die bij stichting HeartCry leven? De eerste vraagsteller gaat het daarbij vooral om de fasering van het geestelijke leven, de tweede vraagsteller noemt een heel aantal ontwikkelingen die hij of zij zorgelijk vindt (zoals het funderen van geloof op bevinding in plaats van de Schrift, wettische kramp en dergelijke). Graag maak ik drie opmerkingen; ik kan uiteraard niet een totaalvisie op de ontwikkelingen in de gereformeerde gezindte hier ontvouwen (als ik die totaalvisie al zou kunnen ontwikkelen; ik denk het niet).
Ten eerste, in de genoemde brochure probeer ik ook kritisch zélf in de spiegel te kijken, en benoem ik een aantal punten die naar mijn inschatting de aandacht vragen van de gereformeerde gezindte. Dus als er gevraagd wordt of er niet een dergelijke brochure over de gereformeerde gezindte geschreven moet worden, stem ik daar wel in toe, maar zou ik tegelijkertijd willen zeggen dat ik die brochure dus (deels) al geschreven heb. Volgens mij probeer ik ook kritisch naar twee kanten te kijken.
Ten tweede, wat de fasering van het geestelijke leven betreft. Ik kan me goed voorstellen dat de vraagsteller hier een parallel ziet tussen de fasering die ik bij HeartCry meen te ontwaren, en een fasering zoals die in de gereformeerde gezindte als zodanig wel voorkomt. Eerlijk gezegd heeft het mij wel wat verbaasd dat mensen van wie je merkt dat ze zijn afgeknapt op een schematisering en fasering van het geestelijke leven in de gereformeerde gezindte, nu bij HeartCry zich gewonnen lijken te geven aan een eveneens gefaseerde visie op het geestelijke leven. Mogelijk moeten we vaststellen dat de problematiek van HeartCry en de problematiek van de gereformeerde gezindte parallel lopen. Veel houdt er naar mijn gedachte mee verband dat men de verschillende aspecten van de heilsorde te veel van elkaar isoleert en, belangrijker nog, van Christus en Zijn Geest isoleert. Als we wat we zeggen over de orde van het heil weer écht plaatsen in het verband van het werk van de Geest van Christus, worden veel bezwaren ondervangen.
Ten derde, wat de (vele) andere punten betreft die de tweede vraagsteller noemt. Voor alles is nodig dat we met een eenvoudige gehoorzaamheid weer naar het eenvoudige Woord leren luisteren, afhankelijk van het eenvoudige werk van Gods Geest. De Heere maakt het namelijk eenvoudig - maar wij steken zo ingewikkeld in elkaar. Uiteindelijk gaat het hier om de prediking. Daar klopt het hart, en die is belangrijker dan brochures. Laten we aanhoudend bidden om het werk van de Heilige Geest, op de preekstoel en in de kerk.
De tweede vraagsteller stelt nog een punt aan de orde. Kun je dwalen maar toch een kind van de Heere zijn? Naar mijn vaste overtuiging: ja, dat kan. Ik denk aan het voorbeeld van David, in zijn zonde met Bathséba, maar ook aan Petrus, zie Galaten 2. Er is een beroemde anekdote over Whitefield en John Wesley. John Wesley was een opwekkingsprediker met een arminiaanse inslag, terwijl George Whitefield de gereformeerde verkiezingsleer aanhing. Toen Wesley overleden was, vroeg iemand aan Whitefield of hij dacht dat hij Wesley wel in de hemel zou zien. Whitefield zei dat hij dacht van niet - omdat hij dacht dat Wesley zo veel dichter bij de troon zou zijn dan hijzelf, dat hij hem niet zou kunnen zien. Met andere woorden: dat iemand persoonlijk, of theologisch, een verkeerde weg gaat, betekent niet per definitie een oordeel over iemands geestelijk leven. Laat de ootmoed ons stempelen, want we kunnen allemaal dwalen, en wellicht zien we onze eigen dwalingen juist het slechtst.
Met vriendelijke groet,
Ds. A. Huijgen
Naschrift redactie: In zeker drie bekende boeken wordt de gereformeerde gezindte kritisch tegen het licht gehouden, geschreven door theologen/kerkhistorici uit de gereformeerde gezindte zelf: "Het is ingewikkeld geworden", door prof. dr. ir. J. Blaauwendraad; "Vader ik klaag u aan", door ds. H. J. Hegger; "Afwachten of Verwachten", door dr. K. van der Zwaag.
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Huijgen
- Geboortedatum:16-11-1978
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Genemuiden-Zwartsluis
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
