Bidden tot God dat ik wil sterven

Vaak bid ik tot God dat ik wil sterven. Ik weet dat het op aarde ellende is en wil graag sterven zodat ik in de hemel kan zijn. Is dit een verkeerde gedachte? Vertrouw ik niet genoeg op God dat Hij mijn leven kan verlichten hier op aarde? Ik heb weinig op aarde en zal niets missen.

Wat een verdriet spreekt er uit deze vraag. Dat was het eerste wat in me op kwam toen ik deze vraag las. Zoveel ellende dat je graag wilt sterven. Zo weinig hebben op aarde dat je niets zult missen. Wat is er dan nog over?

Ik heb je vraag gelezen en nog eens gelezen. Ik heb je vraag op me in laten werken en er over nagedacht. Het is om verdrietig van te worden en ik heb de neiging om te zeggen: “joh, ga er eens met je huisarts over praten!” Maar waarschijnlijk voel jij je daar niet mee geholpen.

Om deze vraag zinvol te kunnen beantwoorden zou ik eigenlijk meer moeten weten. Nu zit ik me af te vragen wie en wat achter deze vraag verscholen zit. Een jong iemand? Een ouder iemand? Iemand met een groot verdriet in zijn of haar leven? Iemand die depressief is? Begrijp je dat ik daar slechts naar gissen kan en daardoor het risico loop in mijn beantwoording volledig aan je werkelijke probleem voor bij te gaan? Vandaar mijn neiging om te zeggen: “joh, ga er eens met je huisarts over praten!”.

Je vraagt of het een verkeerde gedachte is te bidden dat je wilt sterven om daarmee van de ellende op aarde af te zijn en in de hemel te zijn. Ik ken uit de Bijbel enkele voorbeelden van mensen die in grote ellende tot een zelfde soort van gedachten kwamen. In het Oude Testament lees ik over Job die zijn geboortedag vervloekte en wel wilde dat hij gestorven was in de baarmoeder (Job 3). Of Elia die onder de jeneverboom ging zitten en bad om te sterven (1 Koningen 19). Beiden hadden zoveel meegemaakt dat ze wel wilden sterven. Job met zijn enorme verdriet om alles wat hij had verloren, Elia omdat hij alleen was overgebleven. Bij beide zie je dat dit niet het einde is. De Heere geeft als het ware opnieuw levensgenade. Ze krijgen kracht en moed om door te gaan. Hij Zelf bepaalt wanneer het einde is van dit tijdelijke leven en het leven in heerlijkheid begint. In het Nieuwe Testament lees je bij Paulus dat hij de begeerte heeft om ontbonden te zijn en met Christus te zijn. Dat is hem “zeer verre het beste” (Filippensen 1). Te blijven is echter beter voor de gemeente. Hij ziet een doel in zijn leven.

Er zou veel meer te noemen zijn maar ik denk dat we op basis van deze gegevens kunnen concluderen dat het daar om gaat. De Heere heeft een doel met ons leven. Dat zien wij niet altijd en we ervaren het niet altijd. Maar als we dat zien, begrijpen we ook dat ons leven in Zijn hand is en zijn we er op gericht te leven tot Zijn eer.

Het probleem ontstaat als we het gevoel hebben dat ons leven hier geen zin meer heeft. We hebben niks, we voelen ons eenzaam, we missen het contact met anderen, we voelen ons leeg en zien geen doel meer. Het leven heeft geen zin meer, zo lijkt het. Mogen we dan bidden om te sterven? Of mogen we vanuit de Bijbel leren dat ons leven in Zijn hand is? Als je weet van de vergeving van zonden in Jezus Christus dan leven we toch ook in en vanuit de gemeenschap met Hem? Dan mogen we Hem toch vragen ons leven, ons aardse leven, weer doel te geven en tot Zijn recht te laten komen. Dan mag vanuit Zijn Woord en vanuit de gemeenschap met Hem toch ook iets van de hemelse blijdschap geproefd worden? En dan krijgen we ook een taak op aarde: Gij zult Mijn getuige zijn. Niet als een moeten maar als niet anders kunnen.

Ik verander je vraag een beetje: Mag ik God bidden om genade om te leven en om levensvreugde? Ja, dat mag! Hij wil dat schenken. Maar de Heere werkt altijd door de middelen die Hij gegeven heeft. Die moeten we dan ook gebruiken. Als iemand zich zo verdrietig of verlaten voelt als jij, wil Hij mensen gebruiken om je te helpen daar uit te komen. Dat is niet vrijblijvend maar een plicht. Zoals we met ons lichamelijke ziekten naar de dokter gaan en het tegelijk in het gebed bij de Heere brengen, zo mogen we ook met ons geestelijke zorgen naar de dokter gaan en het tegelijk in het gebed bij de Heere brengen.

Ik raad je aan contact te zoeken met je predikant of ouderling. Zoek iemand die je vertrouwt om je hart eens te luchten. Iemand die naast je wil staan en met je mee wil bidden. Iemand die mee wil zoeken naar het doel in je leven. En ga naar je huisarts om ook daar je verhaal te doen.

Tot slot, en tegelijk als eerste: Geef je over aan Hem die zegt: Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven (Mattheüs 11).

Jan Bayense

Dit artikel is beantwoord door

J. Bayense

• Geboortedatum:
  30-07-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Inactief

34 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven