Niet in aanmerking voor adoptie

Ik zit met een probleem. Ik ben 24 jaar, nu bijna twee jaar getrouwd met mijn man van 27 en na onderzoeken is gebleken dat de kans vrijwel nihil is dat wij op de natuurlijke manier kinderen krijgen. Ook de eerste IVF-pogingen zijn op niets uitgelopen. Hier zijn wij erg verdrietig om, want wij hebben echt een hele grote kinderwens. Dus dachten we aan adoptie. Nu bleek al in het begin van die procedure dat wij daar niet voor in aanmerking komen omdat mijn vriend in zijn jeugd een strafblad opgelopen heeft nadat hij hardhandig geweld gebruikt had tegen een minderjarig neefje. Dit is gelukkig incidenteel geweest maar goed, dat strafblad heeft hij wel en adoptie is voor ons dus niet mogelijk. Dit maakt mij moedeloos, het idee dat ik nooit een kindje op zal voeden daar kan ik niet mee omgaan. Hebben wij echt geen enkele kans meer?
 

Vooraf dit... Ik herken de pijn die in je vraag zit: het verlangen naar het moederschap (en vaderschap). Ook hoor ik iets van wanhoop in je vraag. Toch zou ik willen beginnen met je erop te wijzen dat -met of zonder kinderen (!)- er geen reden is tot wanhoop. God kan Zijn zegen op vele manieren gestalte geven, ook zonder het krijgen van kinderen. Alleen zal de tijd dat jullie leren. "Niet mijn wil maar Uw wil..." is geen eenvoudig, maar wel noodzakelijk gebed, niet in het minst rondom de kinderwens.

Ingaande op je vragen het volgende. Medisch gezien liggen er drie wegen open:

1. Alsnog wachten op een (spontane) natuurlijke zwangerschap

2. Overgaan tot IVF (als gezegd)

3. Overgaan tot ICSI (andere methode)

Het hebben van een strafblad van één van beide echtelieden kan inderdaad een hindernis zijn voor adoptie. Terecht wordt hier onderzoek naar gedaan. Tenzij er al een definitieve uitspraak hierover is gedaan, zou het wellicht raadzaam zijn om dit nader te laten onderzoeken. Een antecedentenonderzoek is één ding. Wellicht zou uit een psychologisch onderzoek kunnen blijken of je man vatbaar is voor geweld of dat het om een eenmalig gebeuren ging.

Wanneer adoptie definitief uitgesloten is, zouden jullie nog kunnen denken aan (tijdelijke) pleegzorg met de eventuele mogelijkheid tot het (later) op naam stellen. Al zal ook hier m. i. een antecedentenonderzoek plaatsvinden.
 
In het kader van adoptie zou ik de volgende kanttekeningen willen plaatsen:

1. Het niet hebben van kinderen maakt een gezin van man en vrouw niet incompleet.

2. De kinderwens mag niet de boventoon voeren bij het krijgen van kinderen (hetzij biologisch of adoptief), maar dient altijd voorrang te verlenen aan wat het beste is voor het kind zelf.

3. Adoptiefouders moeten emotioneel diep door het stof gaan (met name tijdens de VIA-cursus) voordat zij uiteindelijk een adoptiefkind in hun armen kunnen sluiten.

4. Het zou niet verkeerd zijn om ~indien mogelijk~ ook aanstaande biologische ouders een opvoedkundige cursus (al dan niet verplicht) aan te bieden.

5. Er zou veel gewonnen zijn wanneer ouders meer zouden beseffen, dat niet zi­j een kind krijgen, maar dat hun kind twee óuders krijgt.

6. Een kind kan zijn ouders niet uitkiezen.

7. In het belang van een psychisch evenwichtige ontwikkeling van het kind, dient het bij de Nederlandse wetgeving verboden te worden dat anders dan een echtpaar bestaande uit man en vrouw (vader en moeder) een kind zouden mogen adopteren. Een kind heeft zowel een vader als een moeder nodig die ~elk met hun eigenheid als vader en moeder~ met name in de eerste zeven levensjaren verantwoordelijk zijn voor een basaal evenwichtige ontwikkeling van het kind.

Ds. M. F. van Binnendijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M.F. van Binnendijk

• Geboortedatum:
  30-11-1963
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Stadskanaal
• Status:
  Actief

170 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven