Geld van mijn ouders gestolen

In het verleden heb ik vaak geld van mijn ouders gestolen. Het gaat echt om een enorm bedrag. Ik heb besloten om een gedeelte maar terug te geven, ongemerkt weliswaar. Maar nu ga ik iets dwangmatigs in m'n gedachten krijgen. Ik zit steeds te piekeren over kleine zaken waarbij ik vroeger en nu een ander financieel tekort deed en doe. Ik kan het in m'n gedachten niet op een rijtje krijgen. Ik voel een dwang om alles goed te maken, maar dat kan gewoon niet. Of moet ik echt al mijn 'diefstalletjes' bekennen en goedmaken? Graag een reactie op theologisch terrein. Ik lijd er psychisch erg onder, dus ik zou graag ook vanuit die hoek een reactie willen.

Ik wil je eerst bedanken voor je openhartigheid. Het is niet zo maar iets om uit te komen voor dingen die niet goed gegaan zijn in je leven en waarvoor je je nu schaamt. Dat kan een teken zijn van Gods genade, die je eerlijk maakt. Voor Hem èn voor de mensen. Van nature kunnen we met de zonde en zondigen gemakkelijk leven. Maar door genade worden we vijand van zonde/zondigen. `k Vind het ook fijn dat je een gedeelte terugbetaald hebt. Dat hoort ook bij echt berouw over de zonde: je probeert de schade zoveel mogelijk te herstellen. Zie ook Lucas 19:8.

Je zegt dat er wel "iets dwangmatigs" in je gedachten komt. Daaronder lijd je psychisch. Ik zou je als `zielenherder` willen wijzen op de grote Hartenkenner. Je mag heel je hart voor Hem openleggen (zie Ps. 139: 1-4 en 23, 24). Zonder dat Hij je op je verleden vastprikt. De Heere heeft op zondaren gerekend. Er staat immers geschreven: "Die zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn; maar die ze bekènt en laat zal barmhartigheid verkrijgen." (Spreuken 28 : 13)

Ik durf je (met de informatie die ik nu heb) niet te adviseren dat je al je 'diefstalletjes` zult moeten bekennen en terug betalen. Daarvoor ken ik jou en de omstandigheden te weinig. Evenmin om hoeveel gedupeerden en welk (totaal)bedrag het gaat. Ook de reacties van de diverse mensen zou een belangrijke invloed op je kunnen hebben, waarvan ik de impact vanaf de zijlijn nu niet kan inschatten. Je mag me hier best nog meer of andere vragen over stellen. Belangrijk is wel dat je eerlijk tegenover God (geworden) bent. En hopelijk zondaar voor Hem mag zijn, om van genade te moeten leven. Van Zijn vergeving.

Je zou om je geweten te ontlasten voor de Heere en als gebaar dat je het echt meent bijv. een gift kunnen geven aan een goede instelling. De Stichting Ontmoeting (Rotterdam/Epe) bijvoorbeeld. Een gift dan ter grootte van de som gelds die jou niet toekwam. Maar je moet dit ook eerst met de Heere overleggen en voor Hem eens worden en zo in eigen gemoed ten volle overtuigd raken. Als het vlak komt te liggen tussen de Heere en jouw hart en tussen jou en de naaste verwacht ik dat het dwangmatige in je denken ook wel zal verdwijnen. Langzamerhand. Heb je een vertrouwd iemand met wie je hierover kan praten?

Ds. H. H. Klomp

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H.H. Klomp

• Geboortedatum:
  05-04-1949
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

132 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven