Eerste liefde verlaten

Ik heb mijn eerste liefde verlaten. Dan staat er: bekeert u. Alleen dat blijkt onmogelijk. Ik weet dat ik ermee naar de Heere moet gaan, maar door die zonde is er ook geen liefde meer voor de Heere. Ik kan de plaats van oprecht berouw ook niet vinden. Mag ik er nu nog op vertrouwen dat de Heere me dit vergeeft? Ik ben aan het wachten en vragen of de Heere het me Zelf wil zeggen door tot mijn hart te spreken, maar het is echt al heel lang zo. Ik ben bang dat ik Zijn liefde nooit meer zal ervaren.

Ik durf ook niet meer aan het avondmaal. Dat was de vorige keer nogal schokkend, maar ik durf nu nog steeds niet en voor mensen kan ik het niet doen. Als je zonden je vergeven worden, spreekt de Heere toch tot je hart? Dan weet je het toch zeker? Ik kan met mijn verstand wel zeggen dat ik het tegen de Heere heb gezegd en dat het dus vergeven is, maar daaraan heb ik geen houvast, hoogstens enkele minuten. Wat nu? Het draait nu weer allemaal om mezelf en daar word ik zo moe van, maar er verandert niets.

Eigenlijk wil ik niet meer naar de kerk en zo, want ik kan het haast niet meer verdragen. Alle beloften lijken niet meer voor mij. Ik kan er niet meer tegen. Mijn werk kan ik ook haast niet meer doen. Ik zou willen sterven, maar dat kan al helemaal niet zo. Mijn man heeft er ook veel last van dat ik zo ben. En al zo lang. Ik kan niet meer geloven. Wat iedereen ook zegt. Ik begrijp eigenlijk ook niet waarom ik hier nou weer dezelfde vraag stel: ik kom er toch niet uit. Stop dan met dat denken, zult u zeggen, ja dat is het nu juist, dat kan niet. Ik kan er niet zomaar op vertrouwen dat ik van Hem ben. Ik ben dood gegaan van binnen en verspreidt een vieze stank in plaats van een lieflijke geur. En het gaat niet over. Ik weet eigenlijk niet wat mijn vraag is. Misschien wil iemand er iets op zeggen.

Beste schrijfster,

Ik ga proberen jouw vragen te beantwoorden met het Woord... De Heere zegt dat Zijn Woord een kracht Gods is voor een iegelijk die gelooft. Als God het zegt dan is het ook zo. God heeft beloofd dat Hij spreken zal in het laatste van de dagen door Zijn Zoon (door Zijn Woord) (Jph. 1:2/ Hebr. 1:1). Jij zegt dat je niet terug kan keren. Het is onmogelijk voor je. Ik denk dat je gelijk hebt. Het is ook onmogelijk. Ik hoop echt dat je aan het ‘eind’ van jezelf bent. Zoek het ook niet in jezelf. Het komt niet van jouw kant, maar van Gods kant. Hij belooft dat Hij komt (Lukas 15:4). Hij zoekt en Hij vindt. Hij is de eerste, telkens weer. Hoe dan? Hij komt met Zijn liefde. Hij had jou kunnen laten liggen voor eeuwig. Maar Hij komt en zegt tegen je; ik heb iets tegen jou, jij hebt je eerste liefde verlaten. Je hebt Mij verlaten. Hij wil niet dat je daarin blijft. Hij wil dat je terugkeert. Vrijwillig! Hoe dan? Hij legt zijn hand op jouw hart en zegt: keer weder mijn dochter, keer weder, al heb je met veel boeleerders gehoereerd keer nochtans weder (Jer. 3:1). Twijfel je nog aan Zijn liefde? Geloof je wel dat Zijn liefde zo groot is en uitgestrekt is ook voor jou? Je vindt in jezelf geen liefde tot Hem. Ellendig hè? Reden genoeg om je neer te buigen voor Hem. Is er vergeving voor deze zonde? Ja, de Heere Jezus zegt in Math. 12:32; zo wie enig woord gesproken zal hebben tot de Zoon des mensen het zal hem vergeven worden.

Je schrijft dat je de plaats van oprecht berouw niet kan vinden. Begrijpelijk, berouw is geen voorwaarde maar een gevolg (vrucht). De droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid (2 Kor. 7:10). Berouw heeft namelijk te maken met liefde. Evangelisch berouw! Wanneer Gods liefde geloofd wordt en het geloof Gods belofte aangrijpt dan kan de liefde niet achterblijven, ook voor jou niet.  Het geloof is immers door de liefde werkende (Gal. 5:6).

Dat je niet meer aan het Avondmaal durft is te begrijpen. Aangaan in deze toestand is niet vruchtbaar. Eerst moet het enigermate in je hart weer op zijn plek gezet worden door de Heilige Geest. De Heilige Geest is ook in deze brief bezig om dingen op zijn plaats te zetten. Niet dat een volkomen geloof een voorwaarde is, integendeel. Toch is er geloof nodig om versterkt te kunnen worden, zonder dit middel kan het onmogelijk goed komen.  Zo gaat het ook met de vergeving der zonden. Inderdaad is er een getuigenis in je hart nodig door de Heilige Geest (Rom. 8:16). Maar het geloof geeft ook getuigenis. Het geloof heeft een getuigenis in zich. Het getuigenis van het weten. Enigermate heeft het geloof in zich zekerheid. Die gelooft die heeft het ook! Amen! (Rom. 4:5).

Jij schrijft dat het allemaal zo om jezelf draait. Mag ik jou eens vragen; ben je niet gestorven? Durf je met Paulus te zeggen; ik leef niet meer maar Christus leeft in mij (Gal. 2:20). Wat een eeuwig wonder. Door het geloof jezelf kwijt te zijn. Niet meer ik, maar Hij. Ik is dood! Gekruisigd met Hem, gestorven met Hem (Rom. 6:5/Gal.2:20).

Je eindigt je brief door te zeggen dat je een doodslucht verspreidt. Ik denk dat je gelijk hebt. Jij stinkt! Het klinkt wat grof en oneerbiedig maar het is wel voluit Bijbels; een lijk stinkt ook (Rom. 7: 24). Een gestorven ik verspreidt alleen nog maar stank voor God. De keerzijde is dat Hij een liefelijk reuk verspreidt. Hij laat ook op de deurkruk van jouw leven mirre achter (Hooglied 5:4). Een liefelijke reuk verspreid zich in de doodskamer van ons leven. Niet een reuk van de oude mens, maar een reuk van de Nieuwe mens; Christus Jezus. Hoor;  ik stond op, om mijn liefste open te doen, en mijn handen drupten van mirre en mijn vingers van vloeiende mirre (Hooglied 5: 5).

Moet jij nog een liefelijke reuk verspreide van uit je oude mens? Nee toch. Van jou is niets meer te verwachten dan de dood. Maar Hij komt met Zijn liefde, Mijn zijn genade en zegt; mijn dochter; Mijn genade is uw genoeg!

Een meelevende groet uit de pastorie van Vinkeveen,
Ds. A. Simons

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Simons

• Geboortedatum:
  07-05-1958
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Valburg-Homoet
• Status:
  Actief

162 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven