Is de reformatorische zuil de nieuwe evangelische richting?

In ons werk bij Tot Heil des Volks zien we op dit moment een toenemende interesse vanuit de reformatorische richting. Dat verheugt ons en we ervaren dat als zeer bemoedigend. Tegelijk roept dit als vanzelf de vraag op, hoe het zit met de betrokkenheid van evangelisch Nederland. En bestaat er eigenlijk nog wel zoiets als een ‘evangelische zuil’?

Afgelopen vrijdag bij het symposium ter gelegenheid van het 35-jarig jubileum van de Evangelische Hogeschool drong die vraag zich opnieuw aan me op. Ik zag een overvolle zaal en door wat informeren en rondkijken realiseerde ik me ineens dat daar mogelijk een overwegend reformatorisch publiek zat, bij het jubileum van een evangelische instelling!

Eenheid op dieper niveau

Hebben we hier met schuivende panelen te maken, vraag ik mezelf dan af. Tot Heil des Volks en de Evangelische Hogeschool zijn niet ineens heel reformatorisch geworden. Wat is er dan aan de hand? Mijn conclusie is dat het hier om een ontmoeting van gelijkgezinden gaat. Om mensen waar diep ontzag voor God, de betrouwbaarheid van Zijn woord en het verlangen om Christus persoonlijk na te volgen centraal staat. Een ontmoeting waarbij vormen en uiterlijkheden wegvallen door een gezamenlijke focus.

En de evangelischen dan? Die kun je niet allemaal over een kam scheren. Maar dat is ook precies het probleem. De evangelische richting lijkt volkomen versplinterd rond telkens weer nieuwe vormpjes en geïsoleerde Bijbelse thema’s. Door die verdeeldheid hebben de evangelischen ook niet meer een herkenbaar gezicht, is de beweging niet aanspreekbaar en missen ze de vreugde van de ervaring van eenheid. Er valt daarom nog heel wat van de reformatorischen te leren over evangelisch zijn.

Henk van Rhee is algemeen directeur Tot Heils des Volks.