“We willen niet provoceren”

@dorual1 Ik ben het met je eens, maar wat is het alternatief? Zwijgen om de lieve vrede en (niet bestaande) eenheid wil en daardoor broeders en zusters 'verloren' laten gaan? Juist bewogen en betrokken kerkleden worden vaak onder censuur gezet als ze (kritische) vragen stellen over leer en prediking. Dat lijkt me nog onwenselijker dan evangelisatie-activiteiten van parakerkelijke (beter is: bovenkerkelijke) groeperingen.

Zwijgen om de lieve vrede is niet de oplossing maar een soort para / buiten/ bovenkerkelijke actie voeren leidt niet tot het gewenste gesprek. Hoogstens tot een gesprek met gelijkgezinden die dan het samen er snel over eens zijn dat het er in de kerken toch wel echt droevig mee is gesteld.
Ik weet dat er op dit gebied droevige dingen gebeuren, maar daarbij wil ik toch wat kritische opmerkingen maken over de manier van dingen bespreekbaar maken bij je predikant / kerkenraad. Kritiek geven maar ook ontvangen is niet eenvoudig. Vaak ontbreekt bij de kritiekgever de ootmoed en de tact om de te bespreken punten in verbondenheid, zakelijk aan de orde te stellen. Dan krijgt het kritiek geven al heel snel het karakter van een aanval. Ook de wijze waarop kan vaak beter. Een predikant die zojuist een preek heeft gehouden is kwetsbaar en persoonlijk zeer betrokken bij wat hij heeft verkondigd. vaak is het dan niet verstandig direct of kort daarop, in de week erna hem daarop aan te spreken. Wat afstand van beide kanten is nuttig en aan te bevelen.
Daarbij gebeurt het nog wel eens dat de kritiekgever, juist om zijn of haar punt te versterken het schriftuurlijk evenwicht uit het oog verliest. Van Blauwendraad is bekend dat hij "bewust" aan de "linkerkant" uit het bootje ging hangen zodat hij tegenwicht kon bieden tegen hen die "rechts" uit het bootje hingen. Zo krijg je heel moeilijk een broederlijk gesprek. Een gesprek krijg je alleen als je samen in de boot zit en samen weet wat het gemeenschappelijk doel is van de reis.
Aan de andere kant heb ik ook wel gemerkt dat het ontvangen van kritiek door de ontvangende partij wel heel snel als "aanval" wordt ervaren. Als je daar tegen aanloopt kan het helpen om eerst een derde om advies te vragen en samen het gesprek aan te gaan.
Ik weet dat het niet makkelijk is, maar ik zie dat de huidige polarisatie ons verder bij de opdracht van Christus afbrengt en dat betreur ik tot in mijn tenen.
En, tenslotte: broeders en zusters gaan niet verloren vanwege andere mensen die niet op hun plaats zijn, maar ieder mens, die verloren gaat, gaat verloren om eigen schuld. Wee ons, als we anderen misleid hebben, maar niemand kan zich voor de troon van God verschuilen achter een dwaalleraar.

@dorual1 Bijbels-juridisch gezien gaat ieder mens verloren door eigen schuld, dat is waar. Ze hebben immers 'Mozes en de profeten'... Petrus spreekt echter de joden in Hand. 3 aan, waarbij hij ze min of meer veronschuldigt: "En nu, broeders, ik weet, dat gij het door onwetendheid gedaan hebt, gelijk als ook uw oversten." Ook Paulus zegt dat over zichzelf in 1 Tim. 1: "Maar mij is barmhartigheid geschied, dewijl ik het ontwetende gedaan heb in (mijn) ongelovigheid."

Kortom, predikanten/ambtsdragers gaan bepaald niet vrijuit als ze een onbijbelse leer verkondigen en/of verdedigen en daarmee hun hoorders op het verkeerde been zetten. Daar komt nog eens bij dat in onze kringen het kerkvolk veelal nog een onwrikbaar vertrouwen koestert in de ambtsdienaren. Wie zou hen durven tegenspreken?

Ik vrees dat er vaker ambtsdragers zijn die zich verheffen en geen tegenspraak dulden, dan er kerkgangers zijn die zich durven te gedragen als de mensen van Berea. En als ze dat al doen (oprecht en met een zuiver geweten), dan ziet men ze liever uit de gemeente vertrekken. De weg van de minste weerstand.

Maar juist voor hen die zwijgen en buigen onder een onbijbelse dus valse leer, is er geen alternatief. Je zult maar te horen krijgen (om bij het onderwerp te blijven) dat je eerst uitverkoren moet zijn en dat Sion slechts door recht verlost wordt, via het nachthutje in de komkommerhof, het dal van Achor of dat je eerst een tijdje moet vertoeven in het werkhuis (en nog wat andere onderkomens). En dan te bedenken dat de 120.000 inwoners van Ninevé zich bekeerden binnen een dag.

Dan plots ligt er een brochure in je brievenbus (of wordt overhandigd) waarin de uitverkiezing op een Bijbelse wijze wordt belicht; niet als een muur, maar als een poort. Waarin opgeroepen wordt zonder enig uitstel Christus aan te nemen als Verlosser en Zaligmaker in de vergeving van onze zonden. Dan is dat toch een geschenk uit de hemel? En ondanks alle tegenstand en waarschuwingen vanuit kerkelijk refoland, zijn de brochures van "Ben ik wel uitverkoren" velen inmiddels tot grote en eeuwige zegen geweest. Oftewel: "Ik zeg ulieden, dat, zo deze (de ambten) zwijgen, de stenen haast roepen zullen."

Misstanden in onze gemeenten, in welke vorm dan ook, mogen niet met de mantel der zwijgende liefde worden bedekt, maar met liefde open- en weggesneden. Die liefde proef ik in alle uitingen van "Ben ik wel uitverkoren". Wonderlijk dat de kerkelijke tucht wel wordt toegepast tegen het zevende (en andere) gebod, maar niet tegen het verkondigen van een eenzijdige en onbijbelse leer.

Ik vind het amen enerzijds maar anderzijds ook moeilijk. Stel je bent misbruikt in welke vorm dan ook, hoe zit het met degene die dit jou heeft aangedaan? Is hij behouden en moeten we daarover oordelen terwijl er zelf al genoeg zonden aan je eigen handen kleven?
Uitverkiezing of uitverkoren het gaat er om dat wij in een tijd van genade en geloof leven, het is genade en geloof dat maar en vertrouw er op dat het tussen jou en de Here Jezus in orde is. En niet alleen refo mensen worstelen er mee, ook charismatische en evangelische mensen worstelen net zo hard of doen net of hun neus bloedt en kijken de andere kant.

@Omega
de standpunten lijken zich te herhalen. Sta mij toe nog een poging te doen om puntsgewijs op je reactie in te gaan (telkens met een kort citaat van jou:

predikanten/ambtsdragers gaan bepaald niet vrijuit als ze een onbijbelse leer verkondigen en/of verdedigen

1. als je mijn bericht goed gelezen had, heb ik ook aangegeven dat zij die anderen misleiden niet vrijuit gaan. Wij verschillen van mening hoe dergelijke voorgangers moeten worden gecorrigeerd. Dat moet niet publiekelijk, ook niet via media als Refoweb. Niet omdat dingen maar in achterkamertjes moet worden opgelost, maar omdat de breuk van Sion niet op straat moet worden gebracht. De Heere geeft duidelijke voorschriften hoe onderlinge conflicten in de kerk moeten worden behandeld.

voor hen die zwijgen en buigen onder een onbijbelse dus valse leer, is er geen alternatief.

2. Er wordt onterecht gesuggereerd dat er geen alternatief is. Het door de Heere aangewezen alternatief is een broeder te vermanen en als hij niet hoort dat met een derde erbij te doen. En als hij dan nog niet hoort zeg het de gemeente. Dat laatste is nog steeds niet een publieke bekendmaking in media als Refoweb, RD of ND of wat dan ook.
Daarnaast moet niet onderschat worden wat in dit opzicht het gebed vermag. Wij belijden met de mond dat God onze gebeden hoort. Zou Hij dan niet horen als wij bidden om het welzijn van Zijn eigen Kerk, en de voortgang van Zij eigen Woord?

Je zult maar te horen krijgen (….)

3. Je weet dat je met deze voorbeelden karikaturen in stand houdt. Het zal zo zijn, sterker nog: het is zo, dat in preken en/of pastorale contacten soms dwaze dingen gezegd worden. Dat ligt voor rekening van degenen die zulke dingen zeggen. Maar de individuele “citaten” verdienen het niet om zo belachelijk te worden gemaakt en in de context waarin zij gebezigd worden kunnen zij wel degelijk een legitieme plaats innemen. Ik kan mij niet herinneren het ooit meegemaakt te hebben dat deze uitdrukkingen aan elkaar werden gebreid zoals je dat hier doet.

Dan plots ligt er een brochure in je brievenbus … Dan is dat toch een geschenk uit de hemel?

4. Omdat deze folder een geschenk uit de hemel zou zijn is zij kennelijk van alle tegenspraak ontheven. Ik heb in voorgaande postings aangegeven waarom ik dit niet zo kan en wil zien.

"Ik zeg ulieden, dat, zo deze (de ambten) zwijgen, de stenen haast roepen zullen."

5. Dubieus gebruik maken van een uitspraak van Christus om je eigen gelijk te onderstrepen. De Farizeeën vragen Jezus of Hij zijn discipelen het zwijgen op wil leggen omdat zij Hem als Messias vereren. Nu wil je hier zeggen dat de ambten zouden “verzwijgen” wat de brochureschrijvers wel naar voren brengen. Daarover verschillen wij nadrukkelijk van mening.

Misstanden in onze gemeenten mogen niet met de mantel der zwijgende liefde worden bedekt (…)

6. Misstanden mogen niet onbesproken blijven. Maar wel ordelijk en niet scheurmakend. Dat vraagt wijsheid, godvrezendheid en een teer gebedsleven van betrokkenen. Kerkelijke tucht is in alle gevallen voor de betrokkenen vaak een drama. De kerkgeschiedenis leert dat niet zelden als gezaghebbende predikanten worden gecorrigeerd dat er dan rond die predikant een nieuw kerkgenootschap ontstaat. Kortom, er is niets voor nodig om in kerkelijke conflicten de verwarring eerder te laten toenemen. Ik meen met leedwezen te moeten constateren dat para / buiten / boven kerkelijke actiegroepen de verwarring niet kleiner maken, maar groter, ondanks alle passie en liefde die wordt beleefd.

@dorual:

Nog één keer een reactie naar jou:
Over misverstanden gesproken: "de breuk van Sion moet niet op straat worden gebracht".

De breuk van Sion is niet de verdeeldheid van de gemeenten uit de heidenen.
De breuk van Sion is de ongehoorzaamheid en de verstrooiing van Israël.
Het echte Israël, de beminden om der vaderen wil, de Joden.

Dit is pure vervangingstheologie!

Laten we de bijbel wel correct citeren! En niet laten buikspreken. Wij, de heidenen, ook al zijn we gekerstend en belijdend christen, zijn niet het SION!

@Johnvb
Fijn dat je na je laatste reactie naar mij toch nog een laatste keer wilt reageren. Kennelijk word je reacties waar je het niet mee eens bent wel erg snel zat, want ook eerder las ik bij een ander al dat je de laatste keer reageert. En je hebt gelijk:oeverloos heen en weer gemail leidt nergens toe. Maar als je het ergens over hebt, dan mag je best "elkaars nieren proeven", toch?
Ik wil uiteraard geen lans breken voor de vervangingstheologie. Misschien ben ik vooringenomen door de berijming van Psalm 87 (1773) over de heidenen die Israel worden ingelijfd: Hen doen de naam van Sion's kind'ren dragen. Als ik de suggestie heb gewekt de kerk in plaats van Israel te willen stellen, bied ik daarvoor mijn excuses aan. Zo'n suggestie leidt alleen maar van mijn onderwerp af en dat is niet de bedoeling.
Bedankt dus voor de correctie!

@dorual

1. Het is mij helder dat Gods Woord in eerste instantie wijst op een andere weg voor het oplossen van conflicten en dwalingen in een gemeente. Dat heeft zeker ook mijn voorkeur. Maar dit werkt alleen als degenen die hierop aangesproken worden daarvoor willen buigen. En dan komen we bij de praktijk. Waar Paulus de gemeenten aanspreekt als heilig en uitverkoren, is de doorsnee reformatorische gemeente (want daar hebben we het nu over) -als we dat tenminste ook mogen afmeten aan de avondmaalsgang- ver weg van het paradijs. Een vet hart, zware oren en gesloten ogen, ook bij ambtsdragers. Dat zie je, mag ik hopen, zelf ook. De gemeente buigt voor de leer (en predikant), zelden voor het Woord. En waar het Woord Zijn gezag (wegens mis(ge)bruik) en kracht verliest, kan de Heere (en dat zien we ook vaak genoeg in datzelfde Woord) een kromme stok gebruiken om rechte slagen toe te dienen. En dan is het middel van minder belang: een bovenkerkelijke organisatie, een preek via internet, of een oudvader uit een boekenkast... En was de reformatie ook niet een afscheiding van de moederkerk? ;-)

2/3. Zou de Heere dan niet horen?, vraag je. Zeker hoort de Heere, maar dat is wat anders dan verhoren. Is er namelijk niet iets anders aan de hand in onze gezindte? Ik heb daar onder punt 1 al iets van gezegd. Waar het Woord oproept tot geloof en bekering, hebben wij allerlei voorwaarden en bezwaren aan datzelfde Woord gekoppeld. En dan mag ik de toeleidende wegen met superlatieven wat aan elkaar breien -om daarmee aan te geven hoe stuitend we de welmenendheid van Christus’nodiging verachten- maar dat is wel de praktijk. En daarom vrees ik dat de Heere het hart van onze mensen waar we ambtelijk voor verantwoordelijk zijn, ook vet heeft gemaakt, zoals Jesaja dat beschrijft inzake Israël. Misschien is jouw gemeente een wonderlijke uitzonderlijk op de dagelijkse gang van zaken in refo-Nederland -wat ik overigens niet geloof- maar na de inmiddels vele honderden gesprekken met deze broeders en zusters -die ik van harte liefheb- uit al onze modaliteiten weet ik beter. En trouwens, dat zegt ook het Woord Zelf: Gij hebt niet gewild.

4. Het gaat mij er niet om dat deze brochure een geschenk is uit de hemel, maar dat God dit middel wil gebruiken om mensen aan Zijn voeten te krijgen.

5. Volgens mij verschillen we daarover juist niet van mening. Je erkent immers ook dat er ambtsdragers/predikanten zijn die anderen misleiden. Dan zul je ongetwijfeld ook beseffen dat de Heere dit niet op Zijn beloop laat. Hij laat Zijn eer niet roven. Want dat is wat gebeurt onder een eenzijdige en afhoudende prediking (of anderzijds verbondsautomatisme). Dan passeert de Heere de ambten en komt het Woord via andere middelen tot de hoorders. En nogmaals, dat kan zeer divers zijn. Dus ook via een brochure op de deurmat.

6. Scheuringen ontstaan binnen kerkverbanden en gemeenten, vrijwel nooit door toedoen van bovenkerkelijke organisaties. Dat leert de historie. Net als diezelfde geschiedenis duidelijk maakt dat -zoals je stelt (en daarmee ben ik het van harte eens)- gezaghebbende predikanten zich zelden wat laten gezeggen, laat staan corrigeren. En daarmee wordt opnieuw duidelijk dat de kerkelijke tucht in leer- of preekgeschillen niet werkt, maar juist een averechts effect heeft. Andere middelen zijn dus nodig. En in het geval van “Ben ik wel Uitverkoren” hoef je niet te vrezen voor een nieuwe kerkscheuring. Daarbij: als er verwarring en onrust ontstaat in een dal met dorre doodsbeenderen lijkt me dat het begin van een positieve ontwikkeling ;-)

@omega
Dank voor je inhoudelijke reactie. Dit geeft mij de mogelijkheid om een aantal zaken die ik misschien niet helemaal duidelijk heb gemaakt, nog toe te lichten.

1. De moeilijkheid in je eerste punt zit hem in de woorden “in eerste instantie”. Daarmee suggereer je dat Gods Woord aanvankelijk een weg wijst die wij naar believen verlaten kunnen als “het niet werkt” of als “ons geduld op is”. Ik huiver bij zo’n houding. Ik denk dan aan koning Saul die niet kon wachten op het door God geboden offer (wat Samuel moet offeren en niet hij zelf), en hoe het uiteindelijk met Saul is afgelopen. Gods inzettingen gelden niet alleen “in eerste instantie”! Gods instellingen zijn niet een kwestie van “dat heeft ook mijn voorkeur”. En met het heerlijk gegeven dat God met een kromme stok toch rechte slagen kan maken (O, wat is Hij toch een heerlijk en almachtig God!) mogen wij niet recht praten wat krom is.
Vervolgens geef je in je reactie onder (1) ook nog een geheel eigen invulling aan de Bijbelse begrippen “heilig” en “uitverkoren”. Ook het volk Israel was “heilig” en het “uitverkoren volk”, maar het merendeel van hen die Egypte verlieten, heeft Kanaan niet bereikt. Ik merk bij veel lieve mensen die zich inzetten voor para / buiten / bovenkerkelijke actiegroepen een ijver en een liefde voor de dienst des Heeren, waar zoveel overeenkomsten zijn met wat er van Petrus wordt beschreven: vurig, zonder compromis, al zullen zij allen u verlaten,ik niet! Mag ik de parrallel maken: al zijn al die kerkelijke ambtsdragers mis, ik zal voor de volle verzekerdheid van het geloof strijden. Lieve mensen, doe uw zwaard in uw schede: niet door kracht of geweld, maar door Gods Geest zal het geschieden. Hier in deze bedeling zal nergens het paradijs worden gevonden.
Ook ga ik beslist niet mee met de suggestie die uitgaat van “wel buigen voor de leer , maar niet voor het Woord.” Ik weiger de “leer” tegen het “Woord” te laten uitspelen. Je kunt de leer loskoppelen van het Woord (fout!), maar net zo goed (ik bedoel evenzo fout) eenzijdig, onevenwichtig het Woord lezen.
Wanneer is een afscheiding geoorloofd? (je verwijzing naar de reformatie) Dat vind ik een onderwerp wat te breed is om hier nu te behandelen.

2/3. Het horen/verhoren van de Heere. Lieve vriend(in), zou de Heere er geen eigen bedoeling mee hebben als Hij ons niet meteen geeft wat wij graag zouden willen. Zo de Heere vertoeft, verbeidt Hem.
Ik heb hierboven al uiteengezet dat de Heere in deze bedeling het Paradijs niet zal herstellen. Toch houdt de Heere woning onder ons. Door Zijn genade. En ik ga je geen ideaalbeeld schetsen van mijn eigen gemeente. Toch mag ik geloven dat de Heere onder ons woont en werkt. Worden er bij ons geen fouten gemaakt? Zijn er bij ons geen onheilige twisten tussen broeders? Is er geen twijfel en geen strijd? Ik zou willen dat het anders was! Maar ik verblijd mij met de wolkjes als eens mand hand en verheug mij als ik daaruit ook meer dan eens de overvloedige regenbuien mag zien groeien. Maar soms zijn wij blind voor de werken des Heeren. (2Kon 6:16) Door eigen ongeloof.

4. Of en hoe de Heere deze brochure wil gebruiken daar ga ik niet over. Dat ligt in Zijn handen. Ik reageer op wat ik er van verneem en op wat ik meen dat de Heere ons in Zijn Woord leert hoe om te gaan met verschillen in de kerk. En daarop gebaseerd meen ik te moeten zeggen dat de brochure niet de goede methode is.

5. Dat er misleiders zijn die anderen op een dwaalspoor brengen is al zo sinds de val in het Paradijs. Als er zelfs ambtsdragers zijn die niet op hun plaats zijn ( en welke ambtsdrager zal niet beseffen dat hij niet altijd op de plaats is waar hij behoort te zijn) laat de Heere zich daardoor niet tegenhouden. Maar nergens vind ik in de Schrift dat WIJ ambtsdragers mogen minachten (passeren) Spiegel je aan de houding van David (hij was inmiddels gezalfd en wist zich ontwijfelbaar geroepen door God Zelf) tov de toen regerende gezalfde des Heeren, de goddeloze Saul.
Juist vanwege de door God zelf bevolen eerbied en heiligheid tav de ambten huiver ik soms als ik lees hoe er over ambstdragers wordt gesproken, juist hier op Refoweb! De Heere zal dat bezoeken! We zondigen niet goedkoop, ook niet ten aanzien van de ambten.
De brochure zou dus een door de Heere gebruikte manier zijn om de ambten te passeren die hun taak verzaken. Ik maak dit niet tot mijn getuigenis.

6. Wat je zegt over kerkelijke tucht in leer- of preekgeschillen behoeft correctie, maar ik laat dat hier liggen. Ik heb het gehad over toegenomen verwarring door de para / buiten / boven kerkelijke acties. Die verwarring beoordeel ik als iets negatiefs en dient niet vereenzelvigd te worden met de heilige onrust die er in een mensen leven kan komen die een droefheid werkt tot de zaligheid. Met de verwarring bedoel ik de ergernissen die eea kan werken waardoor eenvoudigen in verwarring raken en juist de rechte weg zouden kunnen kwijtraken.

Lieve vriend(in), er waren vlak voor de geboorte van de Heere Jezus reeds vele jaren geen profeten meer in Israel. Toch waren er nog overgebleven, die de komst van de Messias verwachtten. We lezen van Simeon, van Anna. Zij vonden hun kracht niet in het bestrijden van de corrupte bende van overpriesters en Schriftgeleerden, maar zij volhardden in de gebeden en zij weken niet van de tempel (!). Dit geslacht vaart niet uit dan door vasten en bidden.

@dorual1:

Dank voor je eerlijke reactie.
Dat ik schrijf dat het mijn laatste reactie zal zijn, is niet omdat ik het gauw zat ben, als er reacties zijn waar ik het niet mee eens kan zijn, maar wel dat ik ervoor wil waken om maar heen en weer te reageren en zo discussies te krijgen die nergens toe leiden en zorgen voor koude harten en hete hoofden.
Dat heen en weer reageren is niet fijn voor vragensteller en zoals vaak gebleken hier op Refoweb, worden er nogal vaak zeer boute uitspraken gedaan na oeverloos heen en weer gereageer.
Daar wil ik voor waken. Het moet tenslotte niet gaan om mijn gelijk, maar om Gods Woord te laten spreken en de ander te helpen en tot Christus te leiden.
Vandaar.

Omega, ik ben het grotendeels met jee eens.
We moeten alles toetsen aan Gods woord. En de vraag\'ben ik wel uitverkoren"is een kern uit de valse leer die in calvinistische kerken gepredikt wordt.

Galatians 1:6-9
6 I marvel that ye are so soon removed from him that called you into the grace of Christ unto another gospel:
7 Which is not another; but there be some that trouble you, and would pervert the gospel of Christ.
8 But though we, or an angel from heaven, preach any other gospel unto you than that which we have preached unto you, let him be accursed.
9 As we said before, so say I now again, If any man preach any other gospel unto you than that ye have received, let him be accursed.

Het evangelie is simpel:
1 Corintians 15:1-4
1 Moreover, brethren, I declare unto you the gospel which I preached unto you, which also ye have received, and wherein ye stand;
2 By which also ye are saved, if ye keep in memory what I preached unto you, unless ye have believed in vain.
3 For I delivered unto you first of all that which I also received, how that Christ died for our sins according to the scriptures;
4 And that he was buried, and that he rose again the third day according to the scriptures:

Acts 16:30-31
30 And brought them out, and said, Sirs, what must I do to be saved?
31 And they said, Believe on the Lord Jesus Christ, and thou shalt be saved, and thy house.

John 3:16-18
16 For God so loved the world, that he gave his only begotten Son, that WHOSOEVER believeth in him should not perish, but have everlasting life.
17 For God sent not his Son into the world to condemn the world; but that the world through him might be saved.
18 He that believeth on him is not condemned: but he that believeth not is condemned already, because he hath not believed in the name of the only begotten Son of God.

John 5:24
24 Verily, verily, I say unto you, He that heareth my word, and believeth on him that sent me, hath everlasting life, and shall not come into condemnation; but is passed from death unto life.

Nu de vaak verkeerd gebruikt schriftplaats:
Matthew 7:21
21 Not every one that saith unto me, Lord, Lord, shall enter into the kingdom of heaven; but he that doeth the will of my Father which is in heaven.

Wat is de wil van de Vader?
John 6:39-40
39 And this is the Father's will which hath sent me, that of all which he hath given me I should lose nothing, but should raise it up again at the last day.
40 And this is the will of him that sent me, that every one which seeth the Son, and believeth on him, may have everlasting life: and I will raise him up at the last day.

God kan niet liegen:
Numbers 23:19
19 God is not a man, that he should lie; neither the son of man, that he should repent: hath he said, and shall he not do it? or hath he spoken, and shall he not make it good?

Ik denk dat Gods woord duidelijk is. Maar de leer van de meeste kerken vals is. Want hoe weet men of hij/zij gered is?
Zie de teksten boven. Het staat er duidelijk.

Maar de kerken maken het moeilijk. Men moet zelf eens de bijbel gaan lezen en niet klakkeloos de predikanten of leringen volgen die kerken voorkauwen.

De zondaar (iedereen is een zondaar) die geloofd dat hij de hel verdient, is gered wanneer hij/zij geloofd dat Jezus Christus gestorven is voor onze zonden. Hij heeft betaald aan he kruis, is gestorven, begraven, en opgestaan.
1 Corintians 15:1-4

Als je dat geloofd en vertrouwd ( faith) dat dat genoeg is, ben je gered.
Zo zegt Gods woord het, punt.

Ephesians 2:8-9
8 For by grace are ye saved through faith; and that not of yourselves: it is the gift of God:
9 Not of works, lest any man should boast.

Gods genade is de gift EN NIET HET GELOOF. Genade hier is grace, wat onvoorwaardelijke genade betekent. God geeft je genade, dat kunnen we niet verdienen.
Dus "bekeren van je zonden"is geen bijbels uitdrukking als het gaat om je redding.
Repent wat de King James gebruikt betekent verander van denken.
Bekeren avn je zonden om gered te worden is een werk geloof. En als je Ephesians 2:8-9 leest, zie je dat je niet door werken gered kan worden. Dan zou Jezus voor niets aan het kruis gehangen hebben.

Ik vind dat mensen eens wakker moeten worden. Er staat eeuwigheid op het spel.

@dorual1

1. Broeder, ik suggereer niet (althans, dat is niet mijn intentie) dat Gods Woord een weg wijst die wij naar believen verlaten kunnen als Paulus’ adviezen niet werken, maar ik probeer duidelijk te maken dat ditzelfde Woord ruimte laat om ook andere wegen in de slaan. “Bid er maar veel om”, is inmiddels het poetsdoekje van onze gezindte geworden. Bidden om bekering, eenheid, opwekking, enz. en vanuit onze luie stoel bezien wat de Heilige Geest -platgezegd- ‘bakt’ van onze mooie gebeden. Jezus Zelf roept op tot geloof en bekering: een krachtdadige en levensveranderende activiteit. En nee, dat vindt niet plaats zonder de hulp en werking van de Heilige Geest, maar het “naakt tot God en Hij zal tot U naken” (let op de volgorde) wordt veelal leerstellig uit de prediking gebannen. Zo ook als het gaat om dwalingen in de gemeente. Zie b.v. 1 Tim. 6. Wend u af van dit soort mensen, beveelt Paulus. Of: Als iemand u een ander evangelie verkondigt anders dan wat u ontvangen hebt, die zij vervloekt (Gal. 1). Ik heb niet de indruk dat hij een uitzondering maakt voor ambtsdragers. Ik proef in jouw reactie dat je dat min of meer wel doet, althans in het geval Paulus’ richtlijnen geen effect hebben of niet worden toepast. Dan rest een: ‘bid er maar veel om.’ En aangezien je ter ondersteuning van je eigen visie het OT’ische voorbeeld van Saul aanhaalt, zou ik omgekeerd evenredig ook kunnen wijzen op de verovering van het land Kanaän, waar na gebed ook diezelfde joodse handen het zwaard moesten hanteren.

Vanzelfsprekend is eenzijdigheid in welke vorm dan ook een zeer ernstige zaak. Soms als reactie op een bepaalde ontwikkeling ter andere zijde ook wel te verklaren. Maar het gaat bij dit onderwerp om een ketterij die de kerk van de reformatie is binnengeslopen, met name binnen afgescheiden kringen, en dat is wat anders dan eenzijdigheid. Ik kom daar bij het laatste punt op terug, want het gaat hier niet om incidenten. Een andere broeder (vdm) uit onverdachte ‘reformatorische’ hoek noemde de reformatorische gezindte onlangs één grote toneelschool. Hij zit er m.i. niet ver naast. Overigens is het daarbuiten niks beter.

2/3. Daar kan ik van harte amen op zeggen. En ik weet uit eigen ervaring dat de Heere ons geduld soms zeer op de proef stelt en dat de smakelijkste vruchten vaak de meeste tijd nodig hebben om te groeien.

4. Als ik die lijn doortrek dan zouden we de vele publicaties en geschriften van ambtsbroeders ook door het toilet moeten spoelen en daar zitten toch echt behartenswaardige pareltjes tussen. Daarbij komt dat de brochure waar we het nu over hebben tot stand is gekomen met hulp en medewerking van ambtsdragers.

5. Predikanten (en ambtsdragers) hanteren de sleutels van het hemelrijk. Vandaar dat Paulus spreekt over de dubbele eer die hen waardig wordt geacht. Paulus zet dan echter geen punt. Er staat onlosmakelijk een aanvulling bij: “die wel regeren.” Dat is de voorwaarde. En daarmee maakt het Woord Zelf scheiding binnen de ambten. Ook het ‘isgelijkteken’ tussen gezalfde en ambt is m.i. zowel exegetisch als dogmatisch niet juist. Zalving tot een ambt (profeet, koning) in het OT gold voor het leven, in het NT is van ambtelijke zalving (behoudens dan met de Heilige Geest - of ziekenzalving) geen sprake meer.

6. Het punt is dat ergernissen niet zelden ontstaan doordat in kerk of gemeente ketterijen de plaats innemen van het evangelie van vrije genade. De voorwaardelijke prediking, predestinatie als gesloten systeem en wiskundige berekening (waar het hier over gaat), de naturalisering van de zonde, het twijfelvirus als richtlijn, de absolute prioriteit van het gevoel, de avondmaalsmijding als teken van ernst en vroomheid, de wonderlijke scheiding van de sacramenten, verabsolutering van de eigen leer en nog tal van andere -ook plaatselijke- dwalingen (waarbij ook de geestelijke tirannie best genoemd mag worden). In de rechterflank van onze gezindte zijn de sola’s van de reformatie al enige tijd geleden losgelaten. Ja zelfs de reformatie zelf. Niet op papier natuurlijk, maar wel in de praktijk. Zo wist mr. L. Bolier al in de jaren tachtig bij de rechter een reiskostenvergoeding voor ouders af te dwingen, door aan te tonen dat de school van de GGiN in Uddel niet tot de reformatorische richting behoorde. Waarvan overigens acte.

@mieptruus Je zegt dat de leer van de meeste kerken vals is. Ik zou het anders willen verwoorden: de leer van veel reformatorische en evangelische kerken/groeperingen is gelardeerd met onbijbelse ketterijen. Maar daarmee is er niets nieuws onder de zon, dat begon al in het Paradijs. In het NT: de apostelen rolden vechtend over straat en in de eerste christelijke gemeente kreeg satan al direct voet aan vaste grond (Ananias en Safira). Paulus legt helder uit in Rom. 7 waarom dat zo is: Geloof en bekering zijn overigens onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Twee zijden van dezelfde medaille. Als dat is wat je bedoelt, ben ik het met je eens.

Als er(vermoedens van) dwalingen of ketterijen in een gemeente zijn, dan kunnen en mogen we dat niet afdoen met alleen het gebed, terecht opgemerkt door Omega. Maar ik neem aan, dat de kerkelijke weg bewandeld is en dat er een uitspraak is gedaan in deze kwestie door het hoogste ''kerkelijkrechtscollege'' van het betreffende kerkverband?

@omega

1. Je reactie doet mij vermoeden dat we een gesprek voeren met ongelijke uitgangspunten. Dat maakt het vrijwel onmogelijk om tot elkaar te komen. De wederzijdse reacties worden steeds langer en we dreigen van het begin van de discussie weg te schuiven.
Inmiddels zijn we zover dat deze discussie wordt aangegrepen om de leer van calvinistische kerken (lees het leerstuk van de predestinatie) als valse leer te bestempelen (@mieptruus). Ik voel me niet geroepen nu hier daarop te reageren. Ik hoop dat we ook voor discussies binnen Refoweb de belijdenis van de reformatorische kerken als uitgangspunt mogen nemen, zoals die is weergegeven in de drie formulieren van enigheid.
Wijlen ds. A. Vergunst heeft in zijn artikel “Quis non fleret” – Wie zou niet wenen (over de verdeeldheid in de gereformeerde gezindte) al gezegd dat niet deze belijdenisgeschriften, maar de visie op de toe-eigening van het heil veelal het breekpunt is tussen de diverse kerken. En ik vrees dat ook verschillen van inzicht mbt de toe--eigening van het heil de basis vormen van al de zaken die je als dwalingen in de reformatorische kerken noemt. Deze verschillen binnen de gereformeerde gezindte kunnen niet door para / buiten / boven kerkelijke acties worden opgelost. Ik heb dit punt nu op verschillende toonaarden bezongen. Door het “bovenkerkelijk” optreden laten eenzijdigheden en dwalingen uit dergelijke initiatieven zich niet corrigeren: de verwarring wordt alleen maar groter.
Binnen de gemeente lijkt mij het gesprek met de predikant/kerkenraad, eventueel met hulp van een vertrouwenspersoon of een ervaren broeder uit het kerkverband de enige aangewezen weg.
Ik heb op jouw vraag naar een alternatief (voor de door mij verworpen para – acties) de weg van het gebed gewezen; dit alternatief wordt krachteloos gemaakt door het te linken met een “poetsdoekje”, een bezig zijn “vanuit je luie stoel” en van daaruit afwachten wat de Helige Geest – inderdaad zeer stuitend , platgezegd – “bakt” van onze gebeden. Neem je de discussie hier nu serieus? Mijn argumenten mag je belachelijk maken, maar een teer en toch zo krachtig geloofswapen als het gebed een poetsdoekje noemen daar word ik verdrietig en tegelijkertijd heilig/gepassioneerd verontwaardigd over.
Het lijkt allemaal zo dicht bij elkaar te liggen, maar het gebruik van slechts één woordje of hetzelfde zeggen in een andere woordvolgorde maakt een levensgroot verschil. Ik heb in mijn bijdragen niet gezegd: “Bid er maar veel om”. Wel heb ik zoveel gezegd als: “Bid er om” en “volhard in het gebed” Dat is heel wat anders dan de lijdelijke gevoelswaarde die er in gelegd word door de toevoeging van de woordjes “maar veel”. Stel je voor als ik jouw Schriftcitaat zou aanpassen: Naakt “maar veel” tot God en “het mocht komen staan te gebeuren dat” Hij tot u zal naken. Heel Refoweb zou te klein zijn om zo’n reactie aan de hoogste schandpaal te nagelen.
Ik snap ook niet wat er omgekeerd evenredig is aan het voorbeeld van Saul vergeleken met de verovering van Kanaän. Deze twee zaken hebben niets met elkaar te maken. Saul ging –tegen het uitdrukkelijk gebod van God in- op eigen initiatief aan de slag en was ongehoorzaam. De verovering van Kanaän vond plaats onder leiding van een bevoegd ambtsdrager Jozua, die op goddelijk gezag het leger tot actie riep; toen individuele Joden tegen het uitdrukkelijk bevel van Mozes in eerder toch Kanaän wilden veroveren -op eigen gezag, en initiatief: je kunt toch niet simpelweg “niets” doen, dat is toch geen alternatief- (Num 14) werden zij verpletterend verslagen. Ik ga deze bijbelse voorbeelden niet overzetten naar nu, maar een ieder make de toepassing voor zichzelf.
De reformatorische gezindte wordt in je reactie één grote toneelschool genoemd. Ik kan vanuit het onderwerp van deze discussie geen zinvolle reden bedenken hoe en waarom deze opmerking een positieve bijdrage zou kunnen leveren of zou kunnen helpen bij het verstaan van de opdracht die de Heere aan Zijn kerk heeft gegeven.
4. De brochure waar we het nu over hebben heeft uitgebreid aandacht gekregen in de Saambinder en in de Wachter Sions en zoals ik eerder al heb vermeld hebben ook individuele predikanten hun zorg over de inhoud van de brochure uitgesproken. Voor zover ik weet is de brochure geen onderwerp van een kerkelijke procedure geweest (@CrA). Dat kan ook niet omdat de auteurs zich anoniem hebben gehouden en het initiatief zich interkerkelijk noemt. Welke kerkenraad/classis/synode van welk kerkverband zou dan een kerkelijke procedure aanhangig kunnen/moeten maken?
Van de brochure weet ik alleen (uit het interview op CIP) dat de initiatiefnemers zich hebben laten adviseren door ambtsdragers en predikanten. Wie dit zijn en hoe ver dit advieswerk is gegaan en wat dat precies inhoudt wordt ons op de website niet onthuld.
5. Ambtsdragers die wel regeren. Uit de verklaring van HC Voorhoeve: “Een ouderling moest, omdat hij door God tot opziener over de gemeente was aangesteld, door de gemeente worden geëerd; doch dezulken, die goed bestuurden, die dus hun ambt goed waarnamen, moesten dubbele eer ontvangen; terwijl de meeste eer gegeven moest worden aan hen, die arbeidden in woord en leer.”
Er is een eer die ambtsdragers “ambtshalve” toekomt en een eer die hen toekomt omdat zij hun ambt op een voortreffelijke wijze invulling geven. Nooit kan een “beoordeling” van ambtsdragers worden gemaakt door individuele mensen. Dat zou het gezag van ambtsdragers al bij voorbaat aantasten.
Ik heb ook geen isgelijkteken willen plaatsen tussen de OT-ische gezalfde en de NT-ische ambtsdrager. Wel meen ik dat er parallellen zijn, en dat je die parallellen mag/kunt maken ter ondersteuning van je argument.. Zondag hoorde ik een preek over de opwekking van het dochtertje van Jairus, de overste uit de synagoge, wij zouden zeggen, aldus de predikant, de voorzitter van de kerkenraad. Geen isgelijkteken, wel een parallel.

De rest laat ik maar. We kunnen oeverloos blijven discussiëren; ik hoop er nog steeds op dat mijn bijdragen ertoe bij zullen dragen dat mensen (die - op eigen gezag - tweedracht, secten en muiterij in de kerken en wereldlijke regeringen begeren aan te richten ) tot bezinning komen. Ik heb mij tot nu toe niet of nauwelijks in Refoweb polemieken gemengd. Dit onderwerp gaat mij zodanig aan het hart -zie mijn eerste reactie bij dit topic- dat ik een poging heb gewaagd. Te gemakkelijk spannen wij God voor ons karretje en vereenzelvigen wij onze wensen met wat God ons op het hart legt om te doen. (die valkuil staat ook voor mijzelf open!). Ik laat het maar even hierbij.

@dorual1, je zegt: dat voor zover je weet de brochure geen onderwerp van een kerkelijke procedure geweest, omdat de auteurs zich anoniem hebben gehouden en het initiatief zich interkerkelijk noemt.

Iedere gelovige, die behoort bij de gemeente Jezus Christus, moet bij (vermoeden van) een dwaling/ketterij door een oudste/predikant met nog minimaal 1 getuige(1 Tim. 5:19) de weg volgen van Matth.18:17.

Nu zegt Omega in een eerdere reactie, dat kerkleden vaak onder censuur worden gezet als ze kritische vragen hebben over de leer/prediking. Dit suggereert dat er een kerkelijke procedure is gevolgd. Kan iemand hier duidelijkheid over geven? Is er nu wel of geen kerkelijke procedure gevolgd of loopt deze zaak nog?

@dorual1 Doel hoeft ook niet altijd te zijn om tot elkaar te komen, begrip voor elkaars standpunten kan minstens zo vruchtbaar zijn. Dat is al iets om dankbaar voor te zijn in een hopeloos verdeelde reformatorische gezindte of breder nog: christenheid. Ik heb ook niet de indruk dat onze uitgangspunten ongelijk zijn, maar dat we de zwaarte er van anders beoordelen. Paulus’ visie wordt m.i. duidelijker door ze niet alleen in hun eigen context te lezen, maar ook door ze te vergelijken (Schrift met Schrift) met wat Paulus zegt over leer en leven in de gemeente. En dan zie ik dat de wapenrusting Gods meer onderdelen omvat dan alleen het gebed. En dat is geen onheilig activisme, maar het bidden EN werken waar Gods Woord bol van staat.

Evenmin maak ik je argumenten of persoonlijke standpunten belachelijk, noch tast ik je integriteit aan, maar ik erger me mateloos aan het meest misbruikte credo in onze gezindte (“bid er maar veel om” = de overtreffende trap van “bid er om”) als eind van alle tegenspraak. Het is helaas wel de praktijk. En ondertussen leven we vrolijk verder in onze kerkelijke zonden en verdeeldheid. Ieder bovenkerkelijk initiatief (ook de zoektocht naar eenheid) wordt vervolgens neergesabeld. We hebben het immers veel te goed. Enorme tempels voorzien van airco, peperdure pijporgels en luxe zitplaatsen. Veelal nog volle kerken. Die lege avondmaalstafels nemen we op de koop toe. We bidden wat af -om eenheid, opwekking, herleving, bekering van land en volk- maar ons hart is niet oprecht, misschien wel vet gemaakt als straf vanwege ons ongeloof. En daarom heeft het gebed geen kracht. Dat is het probleem. En waar het evangelie van vrije genade plaatsmaakt voor een derde doodlopende weg, kan en zal de Heilige Geest zich niet paren aan woord (zonder hoofdletter) en dienst (uitzonderingen daargelaten, want ook in de kroeg kunnen mensen bekeerd worden).

Je noemt de drie formulieren. Het wonderlijke fenomeen doet zich voor dat juist in kringen waar de belijdenisgeschriften het meeste gezag krijgen toebedeeld, ze het minst gelezen, geloofd en gehanteerd worden. Het gaat hier in alle opzichten om het meest ruime evangelie in een notedop en daar moet het hypercalvisme niets van hebben. Iemand legde dat onlangs uit met een prachtig voorbeeld. “De remonstranten hebben een deur zonder huis, de hypercalvinisten een huis zonder deur.”

Je noemt het gesprek met predikant/kerkenraad cs de enige weg. Maar wat als dit college in z’n (grootste) geheel dwaalt en daarin verhardt? “Bid er om”, schrijf je. Zeker, maar zeg je nu hiermee dat de kerkelijke afscheidingen van de laatste ruim 180 jaar niet hadden mogen plaatsvinden? Als er iets buitenkerkelijk is, dan is het wel een kerkelijke afscheiding. En wat als de Heilige Geest ons door het gebed duidelijk maakt dat het evangelie ook in een ketterse gemeente dient te klinken? Dus dat we bij onze on- cq bijgelovige broeders en zusters het boekje van Ambrosius (Zien op Jezus) in de brievenbus moeten stoppen of een andere brochure, gemaakt door bevoegde ambtsdragers? Je zegt in een eerdere reactie over dat laatste: “Daar ga ik niet over.” Ik proef echter in je reactie dat je daar wel een poging toe doet ;-) Een buiten/bovenkerkelijk initiatief is immers niet bijbels, dus kan daar geen zegen op rusten...

Wat ik bedoel te zeggen met het voorbeeld van Jozua is dat dit voorbeeld m.i. beter past bij het verspreiden van de brochure (of het aanpakken van een ketterij in de ambten) dan jouw voorbeeld van Saul. Die was immers niet oprecht in zijn offer. Jozua wel: bidden en strijden. Het verzet tegen een eenzijdige prediking of ketterse dwalingen is naar het Woord en bevel van Paulus. Zeker kunnen persoonlijke motieven een rol spelen, maar die laat ik nu buiten beschouwing. Paulus bemoeit zich als gezags/ambtsdrager zelfs met gemeenten die hij niet zelf heeft gesticht (Rome), waarom zou je dat predikanten/ambtsdragers (uit diverse reformatorische kerken) dat nu dan verbieden?

Inzake de ambtsdragers “die wel regeren”, geven de kanttekeningen toch een andere verklaring dan Voorhoeve. Voor ‘slappe’ ambtsdragers geldt niet dat zij “wel regeren”. De Griekste grondtekst gebruikt bovendien het woord “ka’loos” (met ere, zodat er geen ruimte is voor verwijt). En ook Kohlbrugge is in zijn verklaring over “Het ambt der ouderlingen” vlijmscherp. “Wee den profeten die wind zijn en Gods Woord niet hebben” (n.a.v. Jer. 5:13). Paulus, en met hem Kohlbrugge, heeft een toch wat andere visie op het ambt dan dat jij dat lijkt te hebben in je reactie. Kohlbrugge: “Hij (Paulus) schrijft niet: U, ouderlingen, vermaan ik, maar: De ouderlingen, die onder u zijn, dat is onder u, gelovigen zijn, dat is zich in uw midden bevinden. De apostel stelt de ouderlingen dus niet boven de gemeente, maar hij sluit hen bij de gemeente in, zodat ouderlingen en gemeente als één lichaam zijn, en alleen maar onderscheiden naar ambt en roeping.”

M.i. zijn sekten en muiterijen de ene zijde van een verwerpelijk muntstuk. De andere zijde wordt gevormd door ketterijen en dwalingen.

@CrA In de kwesties rond Van der Zwaag en Blaauwendraad zijn kerkelijke procedures gevolgd. Bij mijn weten zijn die niet afgerond omdat beide personen nadat ze onder censuur zijn gezet, zich bij een ander kerkverband hebben aangesloten.

@Omega "Dus dat we bij onze on- cq bijgelovige broeders en zusters het boekje van Ambrosius (Zien op Jezus) in de brievenbus moeten stoppen"

Knappe jongen die het Meesterwerk van Ambrosius door een brievenbus krijgt ;)

Een goede discussie of een goed gesprek op een beurs of daarbuiten over levensvragen zou ik altijd van harte aanbevelen. Toch had ik dan liever een folder gezien met de vraagstelling van Ryle: Is uw ziel gered? Worstelen met de uitverkiezing is altijd verloren genadetijd.

"Zorg dat u uw gedachten niet bezwaart met de verkiezing. Een christen kan denken: "Waarom zou ik me inspannen? Misschien ben ik niet verkoren en dan is al mijn ijver tevergeefs." Zo worden velen afgebracht van het gebruik van de middelen en werken ze niet langer hun zaligheid. De waarheid is echter dat niemand reden heeft om te zeggen dat hij niet verkoren is.

Niemand heeft reden om te zeggen dat hij niet verkoren is, tenzij hij kan bewijzen dat hij de zonde tegen de Heilige Geest bedreven heeft. Iedereen die verklaart dat hij niet verkoren is, zondigt, want wat hem in de zonde houdt, moet wel zondig zijn. En deze overtuiging houdt hem in de zonde, weerhoudt hem van het gebruik van de middelen en maakt alle pogingen krachteloos.

Vermoei uw gedachten niet met de uitverkiezing. Dit boek is verzegeld en geen engel kan het openen. Christenen moeten leven naar Gods geopenbaarde wil en niet naar zijn verborgen wil. Gods geopenbaarde wil is dat we bidden en ons bekeren. Hierdoor maken we onze roeping vast en door onze roeping vast te maken, maken we onze verkiezing vast. En als ik de vruchten van gehoorzaamheid in mijn hart vind, mag ik daaruit opmaken dat Gods verkiezende liefde mij heeft beschenen. "God heeft u van den beginne verkoren tot zaligheid in heiligmaking (2 tess 2:13)"

Thomas Watson

@Jeremiah Je weet dat ik het altijd met je eens ben en al helemaal met Ryle ;-)

Volgens mij wordt in de brochure juist helder uitgelegd dat het worstelen met de uitverkiezing verloren genadetijd is. Zelf deel ik graag een onderdeel (A4) van het hoofdstuk van "De zestien gronden van het geloof, tot zekerheid" uit van Jacobus Koelman (beloften vanuit het Woord), dus ook niet het hele boek. Het is welliswaar een 'bovenkerkelijke' actie ;-) maar zou daar geen zegen op kunnen rusten als God Zelf belooft dat Zijn Woord nooit ledig tot Hem zal wederkeren, maar zal doen wat Hem behaagt?! En wat is er meer Gods welbehagen dan dat zondaren zich tot Hem bekeren...

@Omega. Ik kan het niet laten een poging te wagen om mij nog duidelijker uit te drukken, want ik krijg niet de indruk dat je mijn bijdragen echt hebt begrepen. Mijn excuus voor de uitgebreidheid, (maar als je in de hitte van de strijd nav de uitverkiezingsfolder ook wilt spreken over de airconditioning in de kerken houd je zelf je hoofd ook niet helemaal koel…).
Waar ik tegen heb gereageerd is dat ik de werkwijze van de initiatiefnemers van de folder niet kan en wil volgen. De zaak zelf waar zij zich bewogen door weten heeft mijn hart. Het citaat van Watson (@Jeremiah) en het hoofdstuk van Koelman (ik ben overigens benieuwd naar de samenvatting van 49 pagina’s in een A4 …) zou ook ik met instemming gebruiken in een gesprek met mensen die naar een schriftuurlijk antwoord zoeken. Liever zou ik met Jeremiah het thema van Ryle kiezen en qua inhoud deel ik de zorgen en kritiek op de folder die o.a. door ds Vreugdenhil is geuit, met de erkenning van de goede intenties van de initiatiefnemers. Toch: niet zozeer het thema maar de presentatie en de werkwijze (anoniem, daardoor oncontroleerbare roeping en onbekend mandaat, en het claimen dat het niet hun woord is maar Gods Woord) stuit mij tegen de borst. Dit hangt samen met mijn wellicht wat hoge ambtsvisie. Ik ben op een gezonde manier opgevoed om hen die boven mij gesteld zijn te gehoorzamen, naar het 5e gebod. Ik ben wel boos geweest op een ambtsdrager die in mijn ogen onverstandige en zelfs onbijbelse dingen zei, maar deze boosheid heb ik in de meeste gevallen (later) als schuld voor God moeten ervaren. Ik heb mij bij mijn belijdenis met een eed onderworpen aan hun pastorale leiding. Bij deze ambtsvisie heb ik nimmer gepleit voor een lijdelijke houding. Bidden en werken: ja en amen. Uit jouw reactie (en m.i. helaas in meer reacties die ik hier op refoweb lees, oa ook in diverse redactionele items en de semi grappige bijdragen in dwars) lees ik dat dit “werken” veelal ingevuld wordt met het voeren van een kruistocht tegen allerlei kerkelijke uitspraken uit de rechterflank van ons zo hopeloos verdeelde reformatorisch volksdeel. Ik acht dat de geestelijke wapenrusting uit Ef. 6 niet in eerste instantie bedoeld is om een geestelijke strijd binnen de kerken te voeren. Het gebed wordt in die pericoop aangehaald onder meer om te bidden voor Paulus, opdat hem het Woord gegeven zou worden in de opening zijns monds met vrijmoedigheid, om de verborgenheid van het Evangelie bekend te maken. De brief eindigt ook met een bede voor de broederen: Vrede zij den broederen, en liefde met geloof, van God den Vader, en den Heere Jezus Christus. De genade zij met al degenen, die onzen Heere Jezus Christus liefhebben in onverderfelijkheid.
Daarom is het gebed in mijn beleving zo’n prominent onderdeel van de wapenrusting.
Ik heb nooit ontkend dat er ook door ambtsdragers fouten worden gemaakt. De zo god- onterende kerkelijke verdeeldheid is niet voor een belangrijk deel te wijten aan het feit dat ambtsdragers op hun standpunten bleven staan en niet de ander uitnemender hebben geacht dan zichzelf of geen geduld konden/wilden hebben met een zwakkere broeder. Datzelfde gold overigens ook al Paulus zelf in de onenigheid met Barnabas.
Door de kerkelijke verdeeldheid zijn de bijbelse richtlijnen voor onderlinge tucht bij zonden en dwalingen overeenkomstig Mt 18 ernstig aangetast. (Daarmee zijn die richtlijnen overigens niet komen te vervallen!) Als tegen een broeder (of zuster) tuchtmaatregelen moeten worden genomen zijn deze niet meer effectief als de betrokkene de gemeente waar hij/zij lid is verlaat en onderdak vindt bij een gemeente die tot een ander kerkverband hoort. Dit betreft echt niet alleen zaken van leerverschillen zoals bij Blauwendraad en van der Zwaag (NB dit betroffen binnenkerkelijke bezwaren tegen de leer in de Ger.Gem. dus waren dat ook binnen dat kerkverband behandelbare bezwaren. Dit in tegenstelling met de anonieme uitverkiezingsfolder, die zich niet richt op een dwaling in een speciefiek kerkgenootschap; de folder heeft volgens mij ook geen kerkelijke procedure in gang laten zetten (@CrA)), maar ik weet ook van situaties waarin gemeenteleden aantoonbaar overspel bedreven hadden en zich niet wilden laten gezeggen en elders kerkelijk onderdak vonden.
Ik wil je getuigenis aannemen dat je de argumenten van je opponenten hier op Refoweb niet belachelijk wilt maken. Ik ervaar het echter wel zo (en ik heb bij meer reacties op jouw stukjes dergelijke ervaringen gelezen). Door je wijze van reageren, het op je eigen manier interpreteren (en veranderen naar je eigen “worstelingen”) van wat er gezegd wordt, maak je het gesprek wel erg lastig. Ik denk dat het goed is dat je dat beseft. Een dergelijke manier van argumenteren is geen goed getuigenis naar hen die buiten zijn (geenstijl leest hier mee!).
Mij verwijt je dat ik het gebed zou inzetten (zoals breed in onze gezindte zou gebeuren) om een einde aan alle tegenspraak te krijgen. Niets is minder waar. Werd er onder ons maar meer gebeden, dan zou er minder (onheilig) worden gestreden.
Ondertussen wil je wel een eind aan tegenspraak tegen jouw standpunten als “de Heilige Geest ons door het gebed duidelijk maakt dat het evangelie ook in een ketterse gemeente dient te klinken”. Snap je dat je hierin een dubbele moraal hanteert?
Ik ben blij als ik bij ons in de gemeente nieuwe gezichten zie aan het Heilig Avondmaal. Zeker als het jonge mensen betreft. Maar volle avondmaalstafels zijn voor mij niet het bewijs van een gezond kerkelijk leven. In de Waarheidsvriend blikte enige tijd geleden ds. Blenk terug op zijn ambtelijke loopbaan en hij constateerde met zorg dat hij in die tijd avondmaalstafels voller had zien worden en de bezoekersaantallen aan de leerdiensten (middag/avond diensten op zondag) minder. Niet volle kerken of volle avondmaalstafels zouden ons in vervoering moeten brengen, want beiden kunnen ook een bewijs ervan zijn dat wij rijk en verrijkt zijn geworden en aan geen ding gebrek hebben. Ik word blij en wil met volle teugen genieten in het vreugdemaal dat de vader aanricht als één broeder(en ja hoe meer hoe liever) die verloren was, weerkeert en tot behoud komt.
Als je zelf de onuitsprekelijke genade van onze Heere Jezus Christus hebt leren kennen, dan gun je het iedereen. Dan word je verdrietig als mensen zichzelf achter houden omdat ze een verkeerd beeld hebben van de Vader die met zijn armen wijd uitgespreid uitziet naar verloren zonen en dochters. Maar net zo goed word je verdrietig als je op een onevenwichtige manier hoort spreken over de liefde van God en Christus, waarbij al het zicht op de realiteit van de zonde en de hardheid van ons mensenhart is verdwenen. Te makkelijk wordt de “schuld” van dit alles bij de prediking gelegd. Ik weet best dat er ook mensen zijn (en helaas veel) die het Evangelie van Jezus Christus persen in de benauwde grenzen van hun eigen geloofsbeleving waarbij sommige elementen van de geloofsleer een onevenwichtige nadruk krijgen (naar “links” of naar “rechts” als je me deze akelige termen wilt vergeven). Maar het is het keurslijf van ONS EIGEN DENKEN(Rom 12:1-3) dat ons in de misère brengt. Dat men in de prediking de dogmatiek en/of het evangelie laat buikspreken is een symptoom hiervan, geen oorzaak.
Moeten onevenwichtige zielen niet worden terecht gewezen? Ja zeker. Door de predikingen in het (ambelijk en onderling) pastoraat. Moeten predikers en anderen die een onevenwichtige geloofsbeleving voeden en in stand houden niet worden terecht gewezen? Ja zeker. Volgens de richtlijnen van Mt. 18.
Hadden de kerkscheidingen van de afgelopen 180 jaar niet mogen plaatsvinden? In de meeste gevallen inderdaad niet. Het is niet bedoeld als een dood doener, maar dit heeft alles te maken met de hardigheid van ons hart en het is een feit van de praktijk van vandaag. Maar laten we dan nu zo veel mogelijk zoeken wat samenbindt en over datgene wat scheidt met elkaar in een Schriftuurlijk gesprek blijven. En zeker niet te hoop lopen en ambtsdragers zwart maken en verketteren. Ook niet als deze ambtsdrager dwaalt ( daarom heb ik de houding van David bij Saul aangehaald; David beschadigt Saul niet, maar probeert hem wel te overtuigen van zijn verkeerde weg! en dat lukt hem niet met het zwaard, maar wel door hem zijn eigen oprechtheid te laten zien)
Zowel Remonstranten als Hypercalvinisten benijd ik niet. Overigens ben ik wel benieuwd (of eigenlijk ook niet) naar de definitie van Remonstranten en Hypercalvinisten want te gemakkelijk zijn beide karakteriseringen een hokje waar je je tegenstander in kunt wegstoppen. Noem iemand een arminiaan of een hypercalvinist en je bent ervan verzekerd dat het gesprek stopt. Maar uitgaande van je beeldspraak zijn ze beiden niet te benijden. Een deur die nergens toe leidt, een huis zonder deur: in beide gevallen is er geen binnenkomen aan ….
Er wordt teveel (onheilig) gestreden en te weinig (heilig) gebeden. Doe dat laatste dus (maar veel :(, beter) volhardend. Broeders, de toegenegenheid mijns harten, en het gebed, dat ik tot God voor Israël doe, is tot hun zaligheid. (NB ik hang de vervangingstheologie niet aan ….)