"In de hemel is het altijd kerk, altijd zondag." Deze uitspraak van mijn moeder achtervolgt me nog steeds. Onwillekeurig moet ik daar aan denken als ik deze afgezonderde rustdag anders invul dan mijn ouders dat vroeger deden. Ik had het in mijn jeugd niet zo op de hemel, zeker niet als het daar altijd zondag zou zijn. Tweemaal op die dag naar de kerk. Slaapverwekkend lange, saaie preken. En tussendoor een dag vol met verboden. Als dat de hemel is...
Wat had ik daar als klein jochie tegenin te brengen? Mijn vader en moeder wisten alles. Dus ook hoe het er in de hemel uit zou zien. Altijd kerkdienst dus, maar dan zonder collecte. Ik vraag me af hoeveel vaders en moeders hun kinderen datzelfde nu nog wijsmaken of er mee dreigen als het wederkerig kroost weer eens geen zin heeft om het zitvlees te beproeven. Maar het kan nog erger: de kinderen op zondag binnenhouden en absolute stilte eisen, omdat pa en ma op de dag des Heeren anders niet kunnen bijslapen.
Waar de wereld van de zondag veelal een zondedag maakt, vrees ik dat we omgekeerd evenredig in onze kring hetzelfde doen. De zondag is verworden tot een dag van treurnis, alsof Christus op deze eerste dag van de week niet is opgestaan en het graf nooit heeft verlaten. We lopen met een sombere tronie naar de kerk en komen er nog droeviger vandaan. Met een gezicht als een oorwurm groeten we onze buren en bekenden, alvorens we naar de dienst gaan of er vandaan komen. Als we al groeten, tenminste. Dat schijnt op zondag eigenlijk ook niet te mogen. Geen wonder dat zo weinig mensen naar de hemel willen. En niet-gelovigen al helemaal niet. Bij God is het immers altijd zondag, somberdag...
We hoeven Jezus niet te copiëren, maar we moeten Hem wel navolgen. Ook als Hij zegt "Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat Mijn blijdschap in u blijve, en uw blijdschap vervuld worde" (Joh. 15:11). Het woord "blijdschap" komt 82 keer voor in de Bijbel en het woord "vreugde" zelfs 91 maal. Alle afgeleide uitdrukkingen daarvan niet meegerekend. Dan moet het toch mogelijk zijn om in ieder geval met een glimlach naar de kerk te gaan, juist op een dag als we in Zijn rust mogen ingaan.
Zo bitter weinig kerkgangers zijn verblijd als ze zich deze dag naar Gods huis begeven (Ps. 122). Hooguit is er enige opluchting als de dominee eindelijk "amen" zegt. Misschien moeten we terug naar Antiochië, daar waar we voor het eerst "christenen" genoemd werden. Via de weg van geloof en bekering. "Dewelke, daar gekomen zijnde, en de genade Gods ziende, werd verblijd..." (Hand. 11:23). Dan wordt de zondag een andere dag: een dag van vreugde, blijdschap, lofprijzing en een voorsmaak van de hemelse heerlijkheid.
Ja, in de hemel is het altijd zondag. Wat dat betreft had mijn moeder gelijk. Maar dan wel één zoals Paulus die beschrijft in 1. Kor. 2:9: "Hetgeen het oog niet heeft gezien, en het oor niet heeft gehoord, en in het hart des mensen niet is opgeklommen, hetgeen God bereid heeft dien, die Hem liefhebben." Vrij vertaald: het is daar onvoorstelbaar heerlijk. Wie zou daar niet voor eeuwig willen zijn?
Ik ben verblijd, wanneer men mij
Godvruchtig opwekt: "Zie wij staan
Gereed, om naar Gods huis te gaan.
Kom, ga met ons, en doe als wij."
Wat heerlijk om straks in de Hemel te zijn.....en om daar Eeuwig Hem groot te maken.
Om daar Hem te zien zoals Hij is...en gemeenschap te hebben met al Zijn Kinderen.
generaliseren is veralgemeniseren. In sommige gezinnen (zoals waarschijnlijk bij jullie) zal de zondag zeker zo zijn zoals SMS het beschrijft, maar zoals hij het brengt gebeurt het bij iedereen ("wij, in onze kring..." en "Zo bitter weinig kerkgangers zijn verblijd..."). Vooral dat laatste vind ik echt een vreselijk misleidende opmerking. Ik weet zeker dat het precies andersom is.
Ook uit eigen ervaring.
En uhm.. "heet hangijzer"? Hoezo heet hangijzer? Volgens mij is de zondagsbesteding bijna nooit onderwerp van discussie (op deze manier). Naar mijn bescheiden mening heeft SMS weer een nieuwe stok gevonden om bepaalde mensen te raken. Geloof het of niet, maar ik zat me vorige week nog af te vragen wanneer er weer een nieuwe stookcolumn van SMS zou verschijnen.
Op zich vind ik het best goed dat SMS dit aanstipt, maar gelukkig is dit maar een klein gedeelte die dit zo doet.
Zelf ben ik daaruit gestapt en weet ook hoe het anders kan, en ik denkt te weten, anders moet!
Er mag best aandacht voor zijn maar niet in generaliserende zin alsof iedere christen dit op deze manier doet, maar het is maar een klein gedeelte.
Wat ik eigenlijk nog erger vind, is de respectloze manier waarop op zijn/haar? bericht gereageerd wordt door o.a. de eerste schrijver. Ik ben niet zo tekstvast als veel mensen hier, maar dat is volgens mij juist NIET wat de bijbel ons leert. In mijn beleving is een goed criterium of we als Christen of als Kerk al dan niet 'goed bezig' zijn juist wat de buitenwereld van ons vindt. Als Christenen moeten we iets uitstralen wat niet Christenen jaloers maakt, in de zin van: 'Die Christenen hebben iets wat ik ook wil hebben'. Meestal is het juist het omgekeerde wat uitgestraald wordt. 'Die Christenen hebben iets wat wij zeker niet willen hebben.' Maar die laatste uitstraling hebben Kerk en gelovigen helaas vaak op hun omgeving én op hun kinderen. Dus in plaats van SMS te schofferen en direct naar anderen te wijzen, zou het ons ook eens tot nadenken kunnen stemmen. Wie en wat zijn we, en wat stralen we uit.
Ik denk dat er een gulden middenweg is tussen, haast of heel depressieve, zwaarmoedigheid, zoals SMS terecht beschrijft, met verboden en de stroming in de trant van 'O ik ben zo blij, want Jezus houdt van mij, lalala...'
Wie zijn we en wat doen we, juist ook op de 6 andere dagen van de week. Hoe gaan we om met zwakkeren, anders denkenden? Blijven we krampachtig binnen ons eigen kringetje en negeren zoveel mogelijk de 'boze buitenwereld', of staan we sterk genoeg in onze schoenen om de buitenwereld tegemoet te treden en uit te dragen waar we voor staan en wie we zijn?
Ik ben het volledig met je verhaal eens. Ook vind ik het prima dat SMS eens een vinger op zere plekken legt. Alleen de manier waarop vind ik echt weerzinwekkend. Lees ook zijn andere schrijfsels maar eens. Er zullen er zeker zijn die zich in zijn verhalen herkennen, maar, zoals ik hierboven ook al heb geschreven, ik ben er zeker van dat dat juist de uitzonderingen zijn. Nu zet hij zelfs zijn ouders (hoewel verscholen achter een pseudoniem) publiekelijk te kakken als eigenwijze en dictatoriale mensen. Dat vind ik echt buiten alle proporties.
Ik ben er nog niet helemaal uit of SMS nu een volwassene met een onverwerkt zwartekousentrauma is, of gewoon een huilende puber die hier anoniem zijn frustraties wil wegschrijven.
Mijn eerste kennismaking met Reformatorisch Nederland was in de plaats waar ik op school zat.
Ik zag daar op een woensdagmiddag de kerk uitgaan, ik fietste net langs met een medeleerling.
Allemaal treurige gezichten, mensen in het zwart en zwijgzaam lopend richting huis.
Ik dacht dat ze terugkwamen van een begrafenis.
Mijn medeleerling zij, nee ze hebben dankdag, waarop ik verbaast zei, dan zijn ze zeker niet zo dankbaar.
Ik had een hekel aan de zondag, en was blij dat deze dag voorbij was.
Je mocht niets omdat het de rustdag was, werd er gezegd.
Nu ben ik dankbaar dat er een zondag is om naar de dienst te gaan.
Een dag om wat andere dingen te doen dan een doordeweekse dag.
Een dag om blij en dankbaar te zijn, lekker wandelen en fietsen en met mooi weer lekker zwemmen in het meer vlakbij. Een dag God te danken en te genieten van wat Hij geeft.
En waar baseer je het op dat het uitzonderingen zijn die zich in de columns van SMS herkennen?
Ik vind dat SMS goeie columns schrijft, ook deze weer heel herkenbaar. Complimenten!
Niet gefrustreerd, maar oprecht verontwaardigd. Niet over het onderwerp, maar over de manier waarop. Zie mijn vorige reactie.
- SMS stelt hier zonder enige onderbouwing dat in vrijwel alle kerken de zondag een somberdag is ("zo bitter weinig kerkgangers", "geen wonder dat zo weinig mensen")
- Bovendien geeft SMS hier duidelijk weer dat hij niets heeft begrepen van het "eert uw vader en uw moeder". Daarmee wil ik niet zeggen dat je geen kritiek op ze mag hebben, maar dit dan ventileren op een publiek forum, al dan niet verborgen achter een pseudoniem, vind ik meer dan schandalig.
Je vraagt waarop ik het baseer dat het uitzonderingen zijn etc.? Vraag je je niet af waarop SMS zijn stellingen baseert?
Het is voor mij nu in ieder geval volledig duidelijk dat SMS zijn columns slechts ventileert om frustraties te spuien en reacties uit te lokken en zeker niet om de lijdende voorwerpen 'terug op het rechte pad te brengen'. Wanneer dit wel zo zou zijn zou hij betere research plegen alvorens slecht onderbouwde, ja, gewoon misleidende informatie te verwerken in zijn schrijfsels. Deze was wel heel doorzichtig.
Welterusten.
