Een vrouw die in grote zielennood verkeerde, liep een kerk binnen en maakte de juist begonnen dienst mee. Ze kende daar niemand en was er dus geheel vreemd. Ze kende ook de predikant niet die er die morgen het Woord bediende. Toen de kerk uitging, informeerde ze wie toch die dominee was en waar en wanneer zij hem zou kunnen spreken. Voor zij hem echter een bezoek zou brengen, wilde zij hem eerst nog een keer horen preken, want ze was door middel van zijn prediking zo rijk gezegend dat ze hem nog meer wilde horen.
De volgende zondag zat ze als één van de eersten in de kerk. Met grote aandacht beluisterde ze de preek. Echter…het was haar of het Woord Gods haar nu helemaal niet raakte. Toch was het dezelfde dominee en ze zag dat anderen wel een zegen ontvingen. In die week zocht ze de dominee op. De dominee bleek niemand anders te zijn dan ds. Erskine. Ze vertelde hem haar ervaringen en vroeg tenslotte: ‘Hoe komt het nu, dominee, dat ik de ene zondag zo rijk gezegend en gesticht werd onder uw prediking en de andere zondag zo koud als een steen bleef?’
Ds. Erskine dacht even na. Hij meende de oplossing gevonden te hebben en zei: ‘Mevrouw, dat u die eerste zondag zo gezegend werd, kwam, denk ik, omdat u de Heere zocht. Maar ik vrees dat u de tweede keer de dominee zocht!’
Alleen zij worden gezegend onder Gods Woord die het waarlijk om de Heere en Zijn Woord te doen is. Gaan we om een mens te horen dan ontvangen we meestal geen zegen.
Met dank aan Marius van der Valk
