Het verhaal van een 100-jarige zondaar die door God bekeerd werd. Wiens grafschrift het volgende vermeldt: Hier rust, verwachtende de tweede komst van onze Heere Jezus Christus, Lukas Short, geboren in 1650, gestorven in 1766. Hij heeft zestien jaar geleefd.
De bekende R.M. Mc Cheyne zegt in een preek over 1 Sam. 3:19 hierover het volgende: De uitmuntende John Flavel was predikant te Dartmouth in Engeland. Op zekere dag predikte hij over deze woorden: Indien iemand de Heere Jezus Christus niet liefheeft, die zij een vervloeking. Maranatha! De prediking was buitengewoon plechtig, vooral de verklaring van de vloek. Aan het einde, toen Ds. Flavel opstond, om de zegen uit te spreken, hield hij op en zei: 'Hoe zal ik deze ganse vergadering zegenen, daar ieder onder ons, die de Heere Jezus Christus niet liefheeft, een vervloeking is'. De plechtigheid dezer woorden maakte een diepe indruk op de toehoorders.
Er was in de vergadering een knaap, Lukas Short genaamd, ongeveer vijftien jaar oud, een inwoner van Dartmouth. Kort hierna ging hij naar zee en zeilde naar Amerika, waar hij de overige tijd zijns levens doorbracht. Zijn leven werd verre boven de gewone levenstijd verlengd. Toen hij 100 jaar oud was, kon hij nog op zijn hoeve werken en zijn verstand was in het geheel niet gekrenkt. Hij had al die tijd in zorgeloosheid en zonde doorgebracht, hij was een zondaar van 100 jaar en op het punt met een vloek in het graf te gaan.
Op zekere dag, terwijl hij op het veld was, hield hij zich bezig met over zijn doorgebracht leven na te denken. Hij dacht aan de dagen zijner jeugd. Zijn herinnering bepaalde zich bij de preek van Ds. Flavel, waarvan hij zich nog veel te binnen bracht. De ernst van de predikant, de gesproken woorden, de uitwerking op de hoorders, dit alles kwam vers voor zijn gemoed. Hij erkende dat hij de Heere Jezus niet liefgehad had; hij duchtte de vreselijke vloek; hij werd diep overtuigd van zonde, werd geleid tot het bloed der besprenging. Hij leefde tot zijn 116e jaar en gaf alle blijken dat hij wedergeboren was.
Ach hoe getrouw is God aan Zijn woord. Hij laat niet een woord vallen op de aarde!
(Met dank aan Marius van der Valk)
De gedachte "dat je eeuwig verloren bent" als je God en Christus niet hebt liefgehad!
(Rom 6:23) Want de Bijbel zegt zelf dat "het loon dat de zonde betaalt, is de dood, maar de gave die God schenkt, is eeuwig leven door Christus Jezus, onze Heer."
Dus als een mens sterft gaan zijn zonden mee het graf in.
De hoop voor de doden ligt in het feit dat onze hemelse Vader Jahweh de doden in de nabije toekomst, in de nieuwe wereld (het aardse Paradijs), zal opwekken en die belofte staat in Johannes 5:28-29 ...
"Verbaas je daar niet over, want de tijd komt dat alle mensen die in de herinneringsgraven zijn, zijn stem zullen horen 29 en tevoorschijn zullen komen tot een opstanding ...."
Rom 6:23 zegt verder dat God mensen eeuwig leven schenkt (we kunnen het niet verdienen) en daar heeft Hij, Jahweh, zijn zoon voor opgeofferd.
Jezus' dood heeft de zonden van de gehele mensheid opgeheven, we moeten het offer dan wel aannemen, onszelf verloochenen en leven volgens Gods wetten.
Romeinen 8 : 1 Zo is er dan geen verdoemenis voor degenen die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen maar naar de Geest. T gaat dus alleen over degenen die in Christus Jezus zijn.
Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.
Dit betekent dat een ieder die in Hem (God) gelooft niet verloren gaat. Ditzelfde zie je op verschillende plekken in de Bijbel terug!
Is mijn vermoeden juist? Wachttoren?
Geen hel enz..
Het verdienen gaat over vrede met God(genade) en niet over het eeuwige leven,
dat is ook genade.
Vriendelijke groet,
L.G.
