Het is een bekend gegeven dat predikanten vaak onder kritiek liggen. Voor de één preken ze te lang en voor de ander te kort. Voor de één is het te moeilijk en voor de ander te oppervlakkig en ga zo maar door. Als predikant had ik echter nooit gedacht ook nog eens kritiek te krijgen op mijn rijstijl. Of beter gezegd: op mijn fietsstijl. In de kerkbode Rondom het Woord van de Hervormde Gemeente Putten stond vrijdag 4 augustus een artikeltje met als titel ‘Broederlijke bijna-botsing’. Hierin werd vermeld dat de plaatselijke, hersteld hervormde predikant wel erg ruim de bocht had genomen, dat ook nog eens veel te hard had gedaan en daarbij bijna de scriba van wijk 3 van zijn fiets had gereden.
Het was een vriendelijk artikel, gekleurd door een broederlijke toon. Het vraagt echter wel om een reactie. Hij meldde dat ik nors had gekeken. Nu kijk ik vaak nors als ik een bovenmatige krachtsinspanning moet leveren. Maar ik ken een beetje mezelf, zodat er ook nog een andere reden kan zijn van mijn nors kijken. Als mensen een kant op gaan die mij niet goed lijkt dan is dat vaak op mijn gezicht af te lezen. En laten we eerlijk zijn. De scriba ging een tegengestelde richting. Als hij gewoon dezelfde kant op was gegaan als ik, dan was er niets aan de hand geweest.
Hij vergeleek mijn fietsstijl met mijn preken. Als ik net zo ruim preek als ik de bocht nam dan zat het wel goed. Maar onze broeder weet ongetwijfeld dat een ruime prediking ook een afsnijdende prediking is. Als er ruim van Gods genade in Christus wordt gepreekt, dan kan er niets van een mens bij. Dan wordt ons alles uit handen geslagen. En dat doet pijn. Maar als ik het artikeltje in de kerkbode goed lees, dan heeft mijn broeder op dat moment ook iets ‘beleefd’ van dat afsnijdende. En dan kunnen er prachtige geestelijke lessen liggen in de gewone dagelijkse dingen. Dan moeten de tijdelijke dingen ons steeds weer heenwijzen naar de eeuwige. En nog wat. Een ruime prediking betekent ook een scherpe prediking. En daar ligt ook een belangrijke verantwoordelijkheid voor een prediker. Alles afsnijden wat van mensen is, zodat de Heere alle lof en eer krijgt. God op het hoogst verheerlijken en de zondaar op het diepst vernederen. Dan kan de prediking niet scherp genoeg zijn. Dat is de les die ik heb geleerd.
Ik zal de volgende keer de bocht scherper nemen. En iedere keer als ik vanuit de Mennestraat richting Henslare fiets, zal ik er weer aan worden herinnerd. En daar ben ik mijn broeder dankbaar voor. Gelukkig is hij weer hersteld van de schrik, maar ook hij heeft het nodig om hersteld te worden. Dat wens ik hem van harte toe. Dat hebben wij allemaal nodig, een dagelijks herstel, door het allesreinigende bloed van Christus Jezus.
Ds. R. van de Kamp
