Gewoon de catechismus...

Als student aan het seminarie werkte ik een zomer voor een kerk in een deel van Philadelphia dat werd geterroriseerd door jeugdbendes. Daar hoorde ik van een jonge predikant in een nog slechter deel van de stad, die met veel vrucht onder kinderen werkte. Op zaterdagen kwamen er honderden kinderen en tieners. Ik ging kijken. Ik weet niet zeker wat ik verwachtte (lieve vrijwilligers met limonade, hugs en verhalen over Jezus) maar wat ik tot mijn ontsteltenis zag was een gebouw met meer dan 200 kinderen, verdeeld in leeftijdsgroepen, die de catechismus aan het leren waren!

Ik ben niet vaak zo verbaasd geweest. Nooit had ik gedacht dat de catechismus bruikbaar kon zijn voor modern onderwijs. En zelfs al had ik dat bedacht, het zou niet in me opgekomen zijn hem voor evangelisatie te gebruiken. De predikant was gewend aan ongelovige en verbaasde vragen. ‘Waarom leert u hun de catechismus uit het hoofd? Ze hebben het eenvoudige Evangelie nodig! Wanneer komt u daar aan toe?’

Ik weet nog steeds wat hij zei: ‘Deze kinderen weten niets over God, Jezus of zonde. Ze hadden die woorden zelfs nooit gehoord, behalve als vloek. We bouwen hier aan basiskennis van woorden, ideeën en concepten. Die hebben ze nodig om te begrijpen waar we het over hebben als we hun vertellen over zonde en over de Zaligmaker Die daarvoor kwam’.

Nog een laatste verhaal uit ons gezin. Jonathan, onze jongste, wachtte bij zijn gastouder tot ik hem ophaalde. In gedachten staarde hij uit het raam. Ze vroeg hem: ‘Waar denk je aan?’ Haar vraag triggerde onbedoeld het volwassene-vraagt-ik-reproduceer-een-antwoord-deel van zijn hersenen. Hij antwoordde volgens de catechismus: ‘God’. ‘Wat denk je dan over God?’ vroeg ze verrast. Ze kreeg een nog verrassender antwoord, een samenstelling van het tweede en het derde antwoord van de catechismus: ‘Hoe Hij alle dingen maakte voor Zijn eigen glorie’. Ze viel haast om. Het leek een mirakel. Maar het was gewoon de catechismus.

Ds. M. van Reenen