De secretaris van de Remonstrantse Broederschap, Tom Mikkers, vindt dat kerken die homo’s discrimineren de ANBI-status moeten verliezen. Kerken die homo’s geen ruim baan geven, verdienen volgens hem geen belastingvoordeel. Ik vind het een slap voorstel. Waarom niet gelijk doorpakken? Gewoon afbreken die kerken.
Daar hebben ze in China een succesvol programma voor en ook in Soedan zijn ze daar druk mee bezig. In dat Afrikaanse land hebben ze gelijk ook een wet aangenomen die verbiedt dat er nog nieuwe christelijke kerken gebouwd mogen worden. Kijk, dat zet tenminste zoden aan de dijk. En met een beetje speurwerk moet er in oude Sovjetarchieven ook nog wel een draaiboek te vinden zijn over hoe ze daar vroeger de kerken bij de les hielden.
‘Kerken die homo’s discrimineren en daarmee het overheidsbeleid doorkruisen, verdienen geen belastingvoordeel.’ Zo eenvoudig kan het zijn. De kerk als dienares van de overheid.
We lazen het dinsdag in het Nederlands Dagblad. De Remonstrantse overdenking is geschreven naar aanleiding van het recent verschenen rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau: ‘De acceptatie van homoseksualiteit door etnische en religieuze groepen in Nederland’. Het is een update over de voortgang van acceptatie van homoseksualiteit in onze samenleving. De strekking van het rapport is: het gaat vooruit, maar niet hard genoeg. Vooral die vermaledijde orthodox-religieuze gemeenschappen willen maar niet met het overheidsdenken mee. In die kringen is er geen sprake van verbetering.
Meer openheid en begrip
Ik ben geneigd deze laatste bewering te ontkenen. Er is in orthodoxe kring beslist wel veel veranderd. Er is meer openheid en meer begrip gekomen. Er wordt daar serieus gezocht naar een manier om respectvol met elkaar om te gaan, maar dan wel zonder je Bijbelse principes in te leveren. Een boeiend proces. Niet elk proces hoeft toch te leiden tot volledige acceptatie van elkaars standpunten? Persoonlijk vind ik samenleven pas boeiend worden als je er heel verschillende meningen op na houdt. Dan komt het er op aan.
Discriminatie, tolerantie en acceptatie: het zijn begrippen die enige doordenking vragen. Het is toch te simpel om te veronderstellen dat elke discussie moet uitdraaien op het volledige aanvaarding van de in de samenleving dominerende standpunten? Als je dat nastreeft kom je onvermijdelijk uit bij die Sovjetpraktijken.
