Vurige kolen op een Syrisch hoofd

"Hoeveel vurige kolen passen er eigenlijk op een Syrisch hoofd?", vraag je je af na het zien van de Nieuwsuur-reportage over een Israëlisch ziekenhuis dat slachtoffers uit de nabije brandhaard opvangt. Een gemiddelde barbecue zou het er uitstekend op doen waarschijnlijk. Even geduld tot de kolen volledig gloeien (let op het laagje wit-grijze as!) en dan: "Ze hebben ons altijd voorgehouden dat jullie onze ergste vijand zijn. Maar ik zag hier hoe aardig jullie zijn en gastvrij en behulpzaam. Jullie behandelen ons als jullie kinderen."

Kijk eerst de repo van 8 minuten maar even, dat praat wat makkelijker:
 

Salomo spreukte het in al zijn wijsheid 3000 jaar geleden al eens:

Als iemand die u haat, hongerlijdt, geef hem brood te eten,
en als hij dorstig is, geef hem water te drinken,
want zo zult u vurige kolen op zijn hoofd hopen,
en de HEERE zal het u vergelden.

Saillant detail bij dit verhaal is dat het Joodse leger de patiënten tegen elkaar moet beschermen. Zo snel als ze van de beademing af zijn en weer met krukken over de gang kunnen, staan de partijen elkaar naar het leven. Het zijn namelijk niet allemaal vredelievende burgers zoals je van me zult moeten aannemen. Een slachtoffer werd bijvoorbeeld aangetroffen met een metalen ananas in zijn broekzak. Vast niet alleen om vissen mee te vangen. Op de gang staan of zitten diverse Israëlische soldaten op wacht. Komt een Assad-aanhanger iemand van het Vrije Syrische Leger tegen (en vice versa) dan is er een niet gering risico op een onvrijwillige euthanasie.

Over doodvermoorden gesproken, als het moment van inkeer daar is, volgt er echter een dilemma. Het thuisfront zit niet te wachten op goede verhalen over Joden. Liever sterven dan behandeld worden door een arts met een grote neus. De open armen die wachten bij een terugkeer staan klaar om de ex-patiënten vakkundig de nek om te draaien.

Je zou ze met alle liefde een ziekenhuis in Israel inslaan...